top of page
Zoeken

TWEEDAAGSE NOORD-NEDERLAND: WARMTEBEELDCAMERA EN ANDERE HOOGTEPUNTEN!

TWEEDAAGSE MINIBUSEXCURSIE NOORD-NEDERLAND, 23 EN 24 FEBRUARI 2024


Deze vogeltweedaagse zou moeten plaatsvinden op het kruispunt van winter en lente, maar voelde toch vooral als herfst. Storm Louis had op de vrijdag nog wat tijd nodig om uit te razen en op beide dagen waren buien een iets trouwere bondgenoot dan ons lief was.

Maar wij laten ons letterlijk noch figuurlijk uit het veld slaan en ik denk dat geen van de deelnemers terugkijkt op een verregend of verwaaid weekend. Het zullen toch vooral de vogels zijn die zijn blijven hangen, want ondanks dat niet alles lukte waar we op hoopten (wanneer gebeurt dat wél??) waren het twee prima dagen!

We startten zoals gebruikelijk bij het fijne hotel In 't Holt 1654, waar (bijna) alle deelnemers ook overnachtten. Het mooie is dat er zich binnen een straal van een dikke kilometer zowel een roestplaats van Ransuilen als een roofvogelrijke polder bevindt, dus de eerste doelen waren duidelijk en stelden niet teleur. We zagen een Ransuil of zeven en in de hoger dan de omringende landerijen gelegen en daardoor muizenrijke polder zagen we zowaar niet één, maar TWEE zeldzame Ruigpootbuizerds; een volwassen en een tweedejaars vogel! Bijvangsten hier waren meerdere Buizerds, Torenvalken en Blauwe kiekendieven. Dan mag je gerust spreken van een kickstart!

Zo'n start vraagt natuurlijk om een misser ter compensatie en die volgde dan ook; op weg richting de Eemshaven dachten we "even" de overwinterende Parelduiker mee te pikken, maar de plas waarop de vogel zou moeten zitten was nogal groot en onoverzichtelijk. Verder dan enkele Nonnetjes kwamen we dan ook niet.

We vervolgden ons plan om een stuk Groninger Waddenkust te bevogelen met dus een bezoek aan de zogenaamde Rommelhoek in Eemshaven-west en daar pakten we de draad met leuke soorten weer vrolijk op. De eerste vogels die we zagen nadat we onzen hoofden over de winderige zeedijk hadden gestoken waren ongeveer 40 Sneeuwgorzen met daartussen 3 Fraters! Met name de Sneeuwgorzen waren prachtig, want sommige mannetjes waren al een beetje richting zomerkleed aan het verkleuren!

Terug in de minibus begon het snel serieus te regenen, maar bij Ruidhorn was het weer even droog en zagen we op een akker enorme aantallen Kieviten, Goudplevieren, Wulpen, Bonte strandlopers en Steenlopers. Voor steltjes is de natte kleigrond binnendijks natuurlijk bijna even aantrekkelijk als het Wad. Op de dijk zagen we o.a. een Blauwe kiekendief, een Kleine zilverreiger maar toch vooral een groepje van 17 Fraters, dat even kort vlak voor ons neerstreek. Dit kunnen zo maar eens de laatste exemplaren van deze winter zijn geweest van deze echte Waddenspecialiteit. De terugreis naar het hoge noorden (nóg hoger dan Groningen, kun je het je voorstellen!?) is voor de meeste Fraters die hier hebben overwinterd inmiddels begonnen.

Bij Noordpolderzijl begonnen de luchten weer serieus loodgrijs te kleuren, maar omdat de singels hier nog wel eens goed kunnen zijn voor Houtsnippen, had ik ondanks de dreigende omstandigheden even zin om te kijken of de recent aangeschafte warmtebeeldcamera ons z'n eerste diensten zou kunnen bewijzen. Nadat ik eerst alleen wat Merels en Roodborsten in de bosjes zag oplichten, stokte de adem een paar minuten later even in mijn keel. Ik zag namelijk onmiskenbaar de contouren van een Houtsnip tussen de stapels takken en het gebladerte verschijnen!

Vervolgens werd meteen duidelijk wat een win-winsituatie het gebruik van een warmtebeeldcamera is voor zowel ons als de vogels (en in de toekomst vast ook zoogdieren). Moesten we het de afgelopen jaren tijdens excursies altijd doen met opvliegende Houtsnippen omdat je ze simpelweg te laat opmerkte, nu konden we de vogel al van ver zien zitten, de telescoop erop zetten en kon vervolgens iedereen genieten van een Houtsnip zoals 'ie grote delen van z'n leven doorbrengt maar zoals wij 'm zo goed als nooit te zien krijgen. Het kostte sommige deelnemers trouwens nog steeds flink wat tijd om de vogel zelf in de kijker te krijgen. Zelfs als je weet dat er één zit, is het nog gigantisch lastig om 'm op te merken. De schutkleuren zijn fabelachtig, maar uiteindelijk was iedereen (en ik niet in de laatste plaats) niet minder dan euforisch met deze waarneming. Ik kan niet wachten om de warmtebeeldcamera vanaf nu veel vaker (zowel overdag als 's nachts) te gebruiken. Zoals gezegd: het biedt fantastische kansen om vogels in moeilijk habitat te vinden zonder ze per ongeluk op te stoten of te verstoren en ze zo van veilige afstand te kunnen bekijken. Roerdompen, Bokjes, zangvogels in bosjes, een Nachtzwaluw op een tak; zo maar een paar voorbeelden die me te binnen schieten waarbij een warmtebeeldcamera enorm zou kunnen helpen en zouden kunnen leiden tot waarnemingen die eerder onmogelijk of ongelofelijk lastig zouden zijn!

Meteen na deze waarneming brak de hemel open en reden we dus rustig richting Lauwersmeer. Ook hier was het nog winderig en was het water weer eens flink opgestuwd; twee ingrediënten die dit echt passen bij veelbelovend vogels kijken. Desalniettemin leverde een snel rondje o.a. enkele Blauwe kiekendieven, Eiders, een slonzige Witbuikrotgans, een Sperwer, een Havik, een Bruine kiekendief en zowaar Ruigpootbuizerd #3 (Oude Robbengat) en #4 (vloog op letterlijk twee meter naast de bus uit een slootje langs de Kwelderweg op en ging verderop in een struikje zitten) van de dag op! Ja zeker, VIER verschillende Ruigpootbuizerds op één dag anno 2024, ik durf te wedden dat weinigen dat kunnen nazeggen!

Op dag twee begonnen we weer even in hetzelfde naburige poldertje waar we gisteren de twee Ruigpoten zagen omdat er ook af en toe een Velduil wordt gezien. Wij kwamen helaas niet verder dan de adulte Ruigpootbuizerd en wat Blauwe kiekendieven.

Op het landgoed in Eelde was de lente, ondanks het wederom grijzige weer, wel in de koppies van veel lokale bosvogels geslopen en het was er dan ook een indrukwekkend concert met bijdragen van o.a. Boomkuipers, Boomklevers, Grote lijster, Goudhaan, Vuurgoudhaan, Roodborst, Heggenmus, Grote bonte spechten en diverse mezen. De voornaamste reden van ons bezoek was gelukkig ook weer present: de man Bosuil zat weer trouw in z'n gat, maar lijkt wel wat alerter dan de afgelopen maanden en liet zich af en toe zelfs even zakken. Wellicht wordt er onder hem inmiddels gebroed? Een Appelvink liet zich tenslotte nog even mooi zien toen iedereen eigenlijk al in de minibus zat ;-).

De hoofdbestemming van de dag was het Fochteloërveen. Bij het aanrijden zagen we al snel een groepje zangvogels uit en weer in een boom vliegen. Het bleken Grote barmsijzen te zijn, die zich daarna uitgebreid lieten bewonderen. Één exemplaar had alle schijn van een eerste winter Witstuitbarmsijs. Iedereen die ik erover geraadpleegd heb zegt dat het er zeer waarschijnlijk één is (alles wat je kunt zien wijst erop), maar helaas zit 'ie net op een te dikke tak om de onderstaartdekveren te kunnen zien. Die moeten ongetekend zijn voor een zekere Witstuitbarmsijs en zou het ontbrekende stukje in de determinatiepuzzel zijn. Helaas...

We konden helaas geen Klapekster vinden, maar een rondje langs wat akkers leverde wel o.a. twee Blauwe kiekendieven, enkele Wilde zwanen, vier Kraanvogels, vele Toendrarietganzen, twee late Kleine rietganzen, twee Haviken, Waterpiepers, twee Roodborsttapuiten en een prachtige groep Vinken en (vooral) Kepen op! En dat alles ondanks enkele fikse buien die ons tevergeefs probeerden het leven zuur te maken.

Op weg naar de laatste bestemming van de tweedaagse (Zuidlaardermeer) kwamen we nog een erg spannend ruig veldje tegen dat een veelheid aan zangvogels herbergde. We haalden er o.a. Geelgorzen, Groenlingen, Rietgorzen, Vinken, Huis- en Ringmussen, Kneuen en Grote barmsijzen uit, maar die ene (vul maar in, als 'ie maar zeldzaam is ;-)) zat er weer eens niet tussen.

In het Zuidlaardermeer was de lucht grijs en de weg vol gaten en viel het vogeltechnisch ook niet echt mee. Leuk was wel een Zeearend die in een boom z'n territorium overzag en een eerste winter Grote barmsijs die in z'n eentje op het pad foerageerde en heel benaderbaar was!

Op de weg terug naar het hotel konden we nog mooi even een weilandje meepikken waar twee Koereigers vlakbij de weg zaten. Ze halen nu nog echt de verslagen wel, maar ik kan me zo maar voorstellen dat dat over niet al te lange tijd anders gaat zijn en we nauwelijks meer naar ze omkijken! Het gaat hard met de soort en dat is alleen maar mooi!

Hiermee kwam een einde aan een gezellige en prima tweedaagse door Noord-Nederland en bedank ik de deelnemers hartelijk voor hun gezelschap!


Mocht je de komende tijd nog zin hebben om een dag met ons op stap te gaan, hier zijn drie excursies met nog beschikbaarheid:

193 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments

bottom of page