MINIBUSEXCURSIE, WOENSDAG 15 DECEMBER 2021
Eens te meer viel me tijdens de afgelopen minibusexcursie op wat een leuke mensen we toch altijd mee krijgen op excursies! We zijn gezegend met het publiek waar je van droomt als je doet wat we doen. Het is altijd gezellig, er wordt nooit geklaagd als de omstandigheden eens wat minder zijn, men is altijd in voor flexibiliteit en verandering van plannen als we denken dat dat meer of leukere soorten oplevert en, niet onbelangrijk, velen komen (daardoor?) vaak tot zeer vaak terug. Ik genoot me afgelopen woensdag ook weer een ongeluk toen ik de deelnemers in de bus hoorde praten over welke excursies ze al hadden gedaan, wat er nog op de rol stond, hoe ze elkaar excursies aanbevolen en hoe zelfs vogelaars die we gedurende de dag tegenkwamen enthousiast werden gemaakt voor "ons". Dat doet me goed en daarvoor alvast veel dank aan het groepje van woensdag maar tegelijk aan iedereen die wel eens met ons mee gaat! Blijf dat vooral doen, wat ons ook mogelijk nog te wachten staat (van vogels kijken wordt blijf je fysiek en mentaal fit en gezond, dus wij zullen, in welke vorm dan ook, door blijven gaan!).
Wat betreft die flexibiliteit in het programma: Afgelopen woensdag kregen de deelnemers daar weer eens een flinke portie van en als ik de reacties zo peilde, smaakte dat prima. Wat ik eigenlijk bij elke excursie doe is de dag vooraf de weersvoorspellingen en de recente waarnemingen erbij pakken om zo de route van de dag te bepalen. Geen enkele excursie is vooraf in beton gegoten, dit om de mogelijkheden die het gebied biedt zo optimaal mogelijk te benutten.
Tijdens een excursie "Winter in de Oostvaardersplassen" kun je natuurlijk niet om enkele hotspots van het gebied heen en dat hebben we uiteraard ook niet gedaan. Maar dankzij dat flexibele aspect, kwamen we ook nog op enkele locaties die niet meteen voor de hand liggen (en dan druk ik me voorzichtig uit ;-)).
We ontmoetten elkaar aan de Lelystadzijde en omdat de Driehoek (waarin o.a. de hutten Zeearend en Schollevaar liggen) in de ochtend is afgesloten, startten we met een wandeling in het Oostvaardersveld, te beginnen op de Kleine Praambult. Hier was het nog enigszins heiig maar tegelijk wel meteen feest, want we zagen meteen één van de soorten waar het gebied befaamd om is: Zeearend! Eerst zagen we vooral wat vogels iets verder weg in het gebied, maar uiteindelijk kwam een derdejaarsvogel voor voorlangs vliegen. Verder zagen we o.a. de eerste Wilde zwanen (we hoorden ze ook en dat is minstens zo indrukwekkend!). Verder waren er vanaf de bult o.a. Goudplevieren, duizenden Kieviten, een eerste Blauwe kiekendief en uiteraard de Koniks, Heckrunderen en Edelherten. Met name de paarden hadden elkaar opgezocht en draafden in een mooie groep door het gebied.
Vanaf de Praambult maakten we een wandeling richting de Poelruiter. Onderweg kwamen we meerdere groepjes zangvogels tegen, waaronder Koperwieken, Matkoppen, Goudhanen, Vuurgoudhanen, Grote bonte specht en de onvermijdelijke Cetti's zangers (die we overigens niet of nauwelijks fatsoenlijk in beeld wisten te krijgen, iets wat niet vreemd is bij deze soort). Vanuit de hut zagen we verschillende soorten eenden en wederom twee Wilde zwanen.
Omdat ik inschatte dat een wandeling in de Driehoek, na deze productieve wandeling, niet gek veel meer zou opleveren, besloten we door te rijden richting de Oostvaardersdijk. Het Bovenwater zorgde echter voor een vrij lange onderbreking vanwege de aanwezigheid van (klaarblijkelijk) een grote school vissen, die op hun beurt weer vele vissende vogels aantrokken: Aalscholvers, Kokmeeuwen, Futen, maar vooral meerdere Grote zaagbekken, Nonnetjes, Brilduikers en een Pontische meeuw!
Uiteindelijk kwamen we dan toch op de Oostvaardersdijk terecht, alwaar we al bij het uitstappen een dichtbij opvliegende Zeearend zagen. Verderop zaten er nog twee, die voortdurend met elkaar aan het klooien waren. Een Pontische meeuw uit het boekje bleef lang zitten en toonde mooi enkele van de kenmerken die indicatief zijn voor deze mooie en van Nederland relatief nieuwe meeuwensoort: de witte kop, het kraagje, het kleine, zwarte oogje en lange, smalle snavel.
Tot nu toe was de route nog aardig voorspelbaar en volgende de route die we al vooraf in gedachten hadden, dus het was hoog tijd voor de nodige flexibiliteit. Dankzij "Oostvaardersplassenman" Pim Julsing wist ik dat er, tot recentelijk, een mannetje Sneeuwgors aanwezig was op een talud nabij de Pampushaven, een plek die zich net iets buiten de gangbare ronde bevond. Unaniem werd besloten om een poging te wagen de vogel in het vizier te krijgen. Daar aangekomen was het even zoeken, maar dankzij een fotograaf op een fiets, die de vogel min of meer per ongeluk bijna over de staart reed, werd 'ie gelokaliseerd. Ondanks de vrij lompe manier van benaderen door dezelfde fotograaf (ik kan het echt niet anders uitdrukken...) lukte het ons om de vogel uiteindelijk ook mooi in beeld te krijgen en betekende het zelfs een nieuwe soort voor velen! Sneeuwgorzen zijn wintergasten langs vooral de Waddenkust (met soms ook groepjes langs de Hollandse stranden en in de Delta), in het binnenland zijn ze flink schaars. Dit was dan ook een buitenkansje!
De flexibiliteit pakte goed uit en beviel, dus deed ik er gewoon nog een schepje bovenop! In een woonwijk op 9 minuten rijden afstand van waar we stonden verbleef namelijk al een tijdje een zeer zeldzaam en bovendien zeer mooi zangvogeltje: een Pallas' Boszanger! Deze vogel zou eigenlijk in grofweg Zuidoost-China moeten zitten, is door een voor de vogel tamelijk beroerde speling van het lot terecht gekomen in het pittoreske Almere en zal daar moeten proberen de winter te overleven. Makkelijk zal dat voor deze insecteneter niet worden, maar zo lang het niet vreselijk afkoelt, zal 'ie zich nog wel redden en kan 'ie in ieder geval voor vertier zorgen onder vogelaars. Dit uitstapje mag je gerust een heuse twitch noemen! Een twitch is vogelaarsjargon voor het achter een door anderen ontdekte soorten aan rijden ("soortenjagen"). We zullen dat nooit propageren als levensstijl (het is ook tamelijk slecht voor je sociaal leven...) maar af en toe is het natuurlijk best leuk om een zeldzame soort te zien die je zelf nooit zo maar tegen zult komen, zeker als je toch al heel dichtbij bent. Nu was het wel zo dat de vogel vaker zoek dan in beeld was en dat het dus verre van zeker was dat we 'm ook daadwerkelijk zouden zien, maar onder het mom van "Niet geschoten is altijd mis" besloten we om een korte poging te wagen.
En zo bevonden we ons ineens in een woonwijkje en zochten we daar in eerste instantie naar de bewuste achtertuin. Moeilijk was dat niet, want er bleek een flinke meute op de been! En er werd geklikt met camera's, wat betekende dat we wel eens met de neus in de boter zouden kunnen vallen. En dat bleek het geval; het vogeltje bleek rusteloos en vliegerig, maar uiteindelijk kostte het ons letterlijk slechts enkele minuten voordat iedereen de vogel bevredigend genoeg in beeld had gehad en een kwartiertje nadat we het busje hadden geparkeerd waren we alweer op weg, een schitterende soort en geinige ervaring rijker!
Overigens zagen we op weg naar de Pallas' nog een mooi groepje Grote zaagbekken, dat vlak naast het busje zwom. Vanuit de bus konden we ze schitterend zien en aardig fotograferen. Ze waren in gezelschap van o.a. Kuif- en Krakeenden.
Als laatste bestemming stond de Almerezijde van het gebied op het programma. Bij aankomst bij het eerste uitkijkpunt stonden we al meteen oog in oog met een mooie, volwassen Zeearend! Verder zagen we tijdens de wandeling nog soorten als Bruine- en Blauwe kiekendief, wederom meerdere Grote zaagbekken, Pijlstaart en Vos, samen met nog tal van andere, algemenere soorten.
Ook in Flevoland zijn de dagen in december kort, dus toen we terug waren bij de bus was het licht inmiddels zo goed als op en restte ons weinig anders dan een eind maken aan een plezierige, gezellige vogeldag bij aangenaam, zacht, droog en rustig weer en met een flink aantal leuke (winter)soorten!