En juist wanneer je er lekker in begint te komen, is het ineens alweer voorbij. Ik schrijf dit blog kort nadat we ingecheckt hebben en klaar zitten voor de vlucht terug naar het winderige en koude Nederland. Het lijkt erop dat we wel gewoon kunnen landen (de wind en een storing hadden voor nogal wat gedoe op Schiphol gezorgd, werd ons verteld), dus ook de laatste soorten in het laatste uurtje vogelen kunnen nog worden meegenomen.
Maar chronologie moet altijd gerespecteerd worden, dus ik begin met de laatste hele vogeldag.
Dit was het traditionele buitenbeentje (zonder waardeoordeel, puur een objectieve constatering) van de reis: de stadsdag in Mérida. Nadat we een enkele Duitse vogelaars de stuipen op het lijf hadden gejaagd door met een identiek busje als waarin zij reden weg te rijden (zij dachten vervolgens dat ze door hun gids werden achtergelaten/vergeten, wat kortstondig een onvergetelijke mix van paniek, woede en verlatingsangst op hun gezicht toverde 😊) startte onze vogeldag bij een nabijgelegen stuwmeer, waar we met de neus in de boter vielen. Hier vond namelijk net het Spaans kampioenschap “charmant op een rots zitten” plaats, met als kleurrijke deelnemers (in ieder geval wat namen betreft) onder andere Grijze gorzen, Zwarte roodstaarten, Blauwe rotslijsters, Rode patrijzen en als uiteindelijk glorieuze winnaar de Zwarte tapuiten!
Soorten die niet deelnamen maar wel aanwezig waren, waren o.a. Lachsterns, Krooneenden, Alpengierzwaluwen, een Grauwe kiekendief, Kuif- en Theklaleeuweriken en een scala aan soorten die we inmiddels als algemeen bestempelen.
Het lukt bijna nooit om rechtstreeks en zonder oponthoud van geplande locatie A naar B te komen omdat de afleiding simpelweg te groot is. Ook nu trapten we kort na vertrek bij het stuwmeer alweer op de rem en stonden we ons bij een rivierbedding een half uurtje te vergapen aan toch vooral een geweldig mooie Buidelmees, maar ook o.a. Purperreigers, Sint Helenafazantjes, vele laag overvliegende Alpengierzwaluwen, Roodstuitzwaluwen, Vale gieren, Dwergarenden, Bruine kiekendieven, Bijeneters en vast nog wat soorten die ik nu onterecht vergeet te noemen.
Uiteindelijk lukte het ons om de stad te bereiken en sloegen we onze laatste middag stuk langs de oevers van de Taag nabij het centrum van Mérida. Het blijft wat vreemd om tijdens een natuurreis langdurig in de bebouwde kom rond te lopen, maar er is natuurlijk een reden voor. De voornaamste is de enorme reigerkolonie, waar je vanaf een brug letterlijk bovenop kijkt. Hier broeden ontzettend veel Zwarte ibissen en Koereigers, maar ook Kwakken, Purperreigers, Lepelaars, Blauwe reigers en Kleine- en Grote zilverreigers. Waren de vogels vorig jaar, toen we er in dezelfde (volgens de kalender) maar tegelijk heel andere (qua aangezicht) tijd waren, noch maar net klaar met de nesten en zagen we hooguit enkele net uit het ei gekropen jongen, nu waren en al heel veel vogels met reeds vliegvlugge jongen! De natte periode in de tweede helft van de winter heeft de natuur op alle fronten een zet in de rug gegeven, zo veel is wel duidelijk!
We hebben dan ook relatief veel tijd besteed aan dit prachtige tafereeltje en er zijn heel wat MB’s afgevuurd op de nestelende, voederende, foeragerende of zorgende ouders alsmede aan de aandoenlijke jongen.
De parkjes en rietkragen rondom de Taag waren ook mooi groen, wat het wel lastig maakte om de aanwezige zangvogeltjes eruit te halen. We zagen o.a. enkele Bonte vliegenvangers, Wielewalen, Buidelmezen, een Rietzanger en een Gekraagde roodstaart, maar we hebben was wel het één en ander gemist.
Toen we aan het eind van de middag, lichtelijk oververhit, terugkwamen bij de busjes, had een flink aantal deelnemers nog steeds geen Purperkoet gezien. Aangezien die er toch echt wel bij hoort en deze zelfs een nummer één wenssoort was van één van de deelnemers, bezochten we nog één plek die in het verleden succesvol is gebleken. Gelukkig troffen we daar inderdaad een vogel aan, zij het dat ‘ie zich niet zo openbaarde als ze soms plegen te doen. In de telescoop was ‘ie echter prima en langdurig te zien, dus we konden tevreden zijn. Zij die op dezelfde plek ook zowaar een Otter in beeld kregen, waren dat natuurlijk helemaal!
Ons Laatste Avondmaal nuttigden we op het Plaza Mayor, boven in de sfeervolle vesting van Trujillo en vormde een heel gezellig bijna-einde van een zeer mooie, warme en geslaagde reis!
Maar we hadden nog één laatste uurtje over tussen het ontbijt en de onvermijdelijke rit terug naar Madrid. Deze brachten we door op de steppe waar we ook begonnen waren, want cirkels moeten rond zijn. De soorten waren helaas niet zo spectaculair meer als op dag 1, maar met twee Kuifkoekoeken, Bijeneters, Kortteenleeuweriken, een Iberische klapekster, een Roodkopklauwier, een Monniksgier, een Dwergarend en nog wat ditjes en datjes (dat bedoel ik niet zo blasé als het misschien klinkt 😉) was het een mooi afscheid van deze fantastische regio.
Groep, mede namens Olaf ontzettend bedankt voor deze fantastische en gezellige week! Het was ons een eer en genoegen en we hopen jullie binnenkort weer terug te zien op een excursie van Birdingholland.nl of Kiekenmetolaf.nl. En Birdingbreaks.nl: dank voor de organisatie! Morgen komt er een nieuw setje reizen in onze samenwerking op de site te staan. Wil je ook eens mee, wacht dan niet te lang met boeken; het kon wel eens snel gaan!
