En ja, hoor, daar was er weer één: een bijkans legendarische dag met Ilona, Max en neefje Lars! Ik weet niet wat het is, maar telkens als ik met hen op stap ga is het mooi weer, zitten we binnen de kortste keren in een goede en beregezellige flow en zien we uiteindelijk zo goed als alles wat we willen en realistischerwijs kunnen zien. Er gaat ongetwijfeld eens een dag komen die bruut een einde maakt aan deze serie (hoewel het vast altijd gezellig zal blijven), maar voorlopig is het domweg genieten wanneer ik met hen op pad ga/mag!
Afgelopen zaterdag hadden ze de lat wel weer aardig hoog gelegd, want de wens was...slangen! Max en Lars hebben beiden slangen als huisdieren gehad en hadden derhalve een flinke passie voor en kennis van deze soortgroep en alle drie wilden ze graag eens wat soorten in Nederland zien. Naast slangen prijkte ook hun meest gevreesde predator, de Slangenarend, op het wensenlijstje en moest er natuurlijk zeer ruim tijd en mogelijkheid zijn om lekker naar beestjes en plantjes te kijken. De Buthjes zijn namelijk geïnteresseerd in alles wat leeft, wat wandelen met hen een ware ontdekkingsreis in de Nederlandse natuur maakt. Ik hoop niet dat ze het ooit in het hoofd halen om de vierdaagse te lopen, want ik durf mijn vermogen erop te verwedden dat ze geen enkele dag voor de tijdslimiet zullen binnen zijn, maar ontzettend leuk en zelfs leerzaam is het wel, struinen met dit drietal! En omdat we alle vier beschikken over redelijk scherpe ogen, halen we er gezamenlijk lekker veel uit!
Er is natuurlijk maar één gebied waar je enigszins kans maakt om hun wensenlijst compleet "afgevinkt" te krijgen en dat is het Fochteloërveen en omgeving. We troffen elkaar derhalve op de bekende maar immer te krappe parkeerplaats aan het begin van het fietspad en we waren nog geen tien minuten op pad of we hadden al een Wespendief, een eerste Boomkikker en enkele Tijgerspinnen te pakken. Als dat geen goed voorteken was...!
Het begon inmiddels flink warm te worden op het veen, wat de kansen op het vinden van slangen doorgaans niet bevordert. Desalniettemin was het al vrij snel raak en vond ik de eerste slang van de dag. Het bleek een zeldzame Gladde slang, die zich prachtig liet bewonderen en een nieuwe soort betekende voor het drietal!
We schuifelden voort en de tijd leek soms te accelereren. Als je helemaal opgaat in het gebied en de soorten vergeet je alles om je heen en voel je vaak aan een droge keel of een rommelende maag dat je gewoon al een paar uur op pad bent. Ik zag nog een tweede slang, die te snel weg schoot, maar een derde, wederom een volwassen Gladde slang, was wel weer voor ons allen weggelegd. En hoe!
Ondertussen zagen we natuurlijk nog veel en veel meer, haast te veel om hier op te noemen. Hoogtepunten waren o.a. een Boomkikker of 4, enkele Poelkikkers, een Stinkende kortschild en als meest bizarre creatuur de rups van een Hermelijnvlinder (een nachtvlinder). Wat een krankzinnig schepsel is dat!
Op het verste punt van de wandeling, dat we geheel volgens de verwachting pas na enkele uren bereikten (;-)) was het uiteindelijk helemaal prijsschieten, met o.a. een Raaf, enkele Wespendieven, behoorlijk veel Levendbarende hagedissen, roepende Kraanvogels maar ook een Slangenarend en uiteindelijk dankzij de scherpe ogen van Lars... enkele volwassen Adders! Geweldig!
Wat een fantastische dag was het nu al! Slangen zijn echt niet makkelijk te vinden en we hadden zo maar twee van de drie in Nederland voorkomende soorten al geweldig gezien! Omdat het inmiddels flink warm was en we niet heel erg veel proviand hadden meegenomen, besloten we te proberen de terugwandeling iets sneller te laten verlopen. Marstempo werd het uiteraard nog steeds niet, maar voor Buthbegrippen redelijk vlot waren we weer aan het begin van het pad. We hadden nog wel wat laatste energie over voor een extra slinger aan de wandeling in de hoop om nog een schaarse Venglazenmaker te kunnen meepakken. Op één van de goede plekken aangekomen kwamen we daar al wat bevriende vogelaars tegen, die er net al twee in beeld bleken te hebben. Een mooi en typisch exemplaar vloog boven een klein plasje met drijvend veenmos, terwijl een tweede hoog boven een plas patrouilleerde. Deze laatste gaf wat meer mogelijkheid tot foto's, zij het met tegenlicht, en na enkele pogingen lukte het me wat toonbare plaatjes te fabriceren. Toen ik daarop inzoomde, zag ik echter dat de libel behoorlijk flets van kleur leek en dat zwarte lijn tussen het voorhoofd en het kopschild bij de oogrand niet versmalde, maar juist verbreedde. Dit wijst op een andere, nog zeldzamere soort: Noordse glazenmaker! Gelukkig bleken de overige waarnemers het met de conclusie eens, zodat we twee zeldzame libellen in één bleken te krijgen!
Nu we zowel Adders als Gladde slangen hadden gezien, wilden we de unieke kans proberen te grijpen om alle drie de Nederlandse soorten op één dag in de kijker te krijgen. Na een welverdiend terrasje met een heerlijk schepijsje (waarvoor dank!) reden we een klein eindje naar een plek waar ik in het verleden meermaals Ringslangen (want die misten we nog) heb gezien. En geheel in lijn met de ervaringen met dit gezelschap hadden we binnen tien minuten al beet: een volwassen ringslang zwom vlak voor ons langs en verdween in de begroeiing. Later zagen we er nog twee, beide verder weg. Het Nederlandse slangentrio was hiermee compleet, een volgens mij vrij unieke prestatie en iets wat mij in ieder geval nog nooit eerder is gelukt!
Ilona, Max en Lars, het was me weer een eer en genoegen om een dagje met jullie op te trekken en ik zou zeggen: Tot bij de roofvogels!