ROOFVOGELS EN UILEN: VOORZICHTIG BEGIN
- Martijn Bot
- 11 minuten geleden
- 3 minuten om te lezen
MINIBUSEXCURSIE, 1 DECEMBER 2025
Het zat er al een beetje aan te komen de laatste weken. De soorten die de vorige winters in een mooi, compact rondje 'voor het oprapen lagen', lieten het deze winter voorlopig nog een beetje afweten. Het voorbereidingsrondje van vorige week stelde me enigszins gerust, maar nog steeds zouden er meer minibuskilometers en wat geluk nodig zijn om in de buurt van het soortenspectrum van vorige jaren te komen.
De route was dan ook helemaal anders dan ik het ooit had gedaan. We startten met een korte check in de Onlanden om te zien of de lang verblijvende maar zeer lastig te onderscheppen Grijze wouw ons misschien gunstig gezind zou zijn, maar dat bleek niet het geval. We reden dus maar richting de eerste hoofdbestemming: het Fochteloƫrveen. Daar overwintert namelijk ook een Grijze wouw en deze vogel is aanzienlijk honkvaster. Nadat we een mooie groep Toendrarietganzen gepasseerd waren, kwamen we op de plek aan en zagen we de vogel meteen jagen, zij het wel op flinke afstand. De harde en koude wind zorgde ervoor dat de vogel geen grote afstanden aflegde en al snel weer naar de grond ging, alwaar hij/zij goed maar dus wel een eind weg te zien was. Tijdens de koffie kwamen er even later twee Zeearenden (ook of afstand) langs, waarvan er ƩƩn lange tijd een gans achtervolgde en deze hoog uit de lucht probeerde te plukken. Het zag er allemaal wat onhandig uit en het mislukte dan ook. Een Wilde zwaan completeerde het trio leuke soorten hier.



Op de volgende locatie (met onderweg o.a. de te verwachten Torenvalken, Buizerds en Sperwer) kregen we wederom (de) Zeearenden in het vizier, maar nu een heel stuk dichterbij. Ook verblijde een man Blauwe kiekendief ons met z'n aanwezigheid; eerst langdurig zittend in een weiland en later rondvliegend. Vier Kleine zwanen completeerden het trio zwanensoorten van de dag.


Nu werd het spannend en uiteindelijk helaas lichtelijk teleurstellend; een wat grotere verplaatsing was nodig om de enige Bosuil die nu voor handen was te zien, maar aangekomen op de plek bleek het gat, dat enkele dagen geleden nog gevuld was met een rustende vogel, pijnlijk leeg... Nu zal het niet geholpen hebben dat de harde en koude wind er recht op stond. En wees eerlijk: een koude wind op je gat: dat wil toch niemand?? (Sorry...)
Toen ik even snel een Bokje wilde vinden als troost en compensatie mislukte dat ook en zat de klad er dus even in. Gelukkig werkten de Ransuilen wel mee; wel telden er ongeveer 15.

Wel begon het inmiddels ook hier te regenen en toen het laatste flitsbezoek aan de Onlanden uitwees dat er niet gek veel meer gebeurde, besloten we het erbij te laten. Daarmee was het toch een grotendeels droge (dat kon de rest van Nederland niet zeggen) en bovendien gezellige dag geweest, maar was het vooral uilentechnisch nog niet alles wat ik ervan had gehoopt. Maar dat kan morgen zo ineens anders zijn; dat is nu eenmaal hoe vogels kijken werkt!




Opmerkingen