Juli is doorgaans niet de allerbeste tijd om vogels te kijken als je op zoek bent naar verrassingen of onverwachte ontmoetingen. Niet voor niets richten vele vogelaars in deze maand de blik naar beneden en verschuift de aandacht tijdelijk naar vlinders en libellen, die wel floreren en ook zeer de moeite waard zijn. Er zijn echter plekken waar het altijd fijn is, los van wat je ziet. Als je je verwachtingen wat bijstelt en het gezelschap goed en dankbaar is, kun je ook in juli een heel fijne dag beleven. Één van de locaties die jaarrond en ook los van de avifauna een feest op zich is, is Texel. Gisteren (zaterdag) mocht ik met oude bekenden Lotte en Sven en de ouders van Sven een dagje over het eiland zwerven. Het fijne was dat er vooraf geen concrete doelen gesteld werden: met name de ouders van Sven waren beginners, die nog niet veel verder waren gekomen dan de vogels in de eigen achtertuin. Dat hield in dat alle soorten die ze daarin nog niet hadden aangetroffen in dankbaarheid werden aanvaard en dat maakte dat de dag eigenlijk bij voorbaat al geslaagd zou zijn. En daarbij hielpen de telescoop en de leenverrekijkers van FOTO SIPKES ook enorm; goede optiek maakt de wereld letterlijk en figuurlijk toch echt een stuk mooier!
Iets na tienen pikte ik mijn vier gasten op bij Prins Hendrik en enige tijd later trapten we de dag af bij de tuintjes en rondom de vuurtoren. Zoals te verwachten was, was het er aardig rustig, maar als je voor het eerst o.a. Kneuen, Putters, Tapuiten, Holenduiven, Roodborsttapuiten en Bruine kiekendieven mooi en dichtbij ziet, kun je je daar prima mee vermaken!
Vanuit de Tuintjes verplaatsten we ons naar het wad nabij De Cocksdorp. Texel is op dit moment een enorme kraamkamer, met overal oudervogels die aan het foerageren zijn en jongen die ofwel wachten op wat er komen gaat of luid bedelend van zich laten horen. De Grote sterns zijn alom vertegenwoordigd en zijn de soundtrack van Texel in de zomer, maar ook de Eiders zijn talrijk en in grote groepen te vinden. Ze zijn in deze tijd van het jaar niet bepaald oogverblindend qua schoonheid, maar het is een genot om de grote crèches te zien en te horen!
Langzaam lieten we ons langs de Waddendijk zuidwaarts afzakken en zagen daarbij weer veel familietafereeltjes. Grutto's, Veldleeuweriken, Kieviten, Kluten, Oeverzwaluwen, Bergeenden, Graspiepers, Tureluurs, Gele kwikstaarten, Holenduiven: typische broedvogels van Texel die druk bezig waren met het nageslacht. Ook zagen we alweer de eerste teruggekeerde "noordelijke" steltlopers; hun taak zit er alweer op en voor hen is het najaar inmiddels begonnen. Zwarte ruiters, Kemphanen, Oeverlopers, Goudplevieren en Regenwulpen waren daarvan de meest in het oog springende representanten.
Tijdens de koffie met stroopkoek kwam een mannetje Torenvalk soms bijna letterlijk boven ons hoofd jagen. Uiteindelijk greep hij ook daadwerkelijk een muis en verdween daarmee naar z'n nestkast. Wederom een schoolvoorbeeld van "niet bijzonder, maar wel bijzonder leuk!"
We reden rustig verder en kwamen uiteindelijk op de uiterste zuidpunt van het eiland uit. In de Petten was het vooral een komen en gaan van sterns en in de Mokbaai stond het water zo laag dat er niet gek veel steltlopers te vinden waren (die zaten nog op het Wad, vermoedelijk). We moesten het doen met idiote aantallen Bergeenden en Wulpen alsmede flink wat Lepelaars en Regenwulpen.
Een wandeling naar de Horsmeertjes was aanzienlijk productiever, met o.a. 4 Geoorde futen en een Casarca. We genoten echter net zo van de "gewone" soorten als Rietzangers, Grasmussen, Bruine kiekendieven en een prachtig uitgekleurd mannetje Groenling (advies: kijk daar eens echt goed naar!)
Het hoogtepunt van de dag volgde toen we bijna terug bij het busje waren. Het was typisch dat het niet meteen een zeldzame soort was, maar wel eentje die altijd een hoogtepunt vormt tijdens welke excursie dan ook, een soort die lang niet altijd makkelijk mooi in beeld te krijgen is en een soort die blijft aanspreken, hoe vaak je ze ook al hebt gezien. En als ze dan ook nog eens gedrag laten zien dat niet meteen bij de soort past, is het helemaal een waarneming om te koesteren. Het ging in dit geval om twee juveniele Baardmannen, die zich niet alleen fenomenaal lieten bekijken, maar die zich daarbij vooral ophielden in en foerageerden op... Rozenbottelstruiken! Dat mag je toch met recht een bijzonder tafereeltje noemen!
Na een minuut of tien te hebben genoten van deze schoonheden, was het alweer tijd voor de laatste stop: het uitkijkpunt bij de Slufter. We wisten bij voorbaat dat dat niet gek veel zou opleveren, maar een dagje Texel is eigenlijk niet compleet zonder een blik over dit weidse stukje wildernis. Veel verder dan Bruine kiekendieven, Graspiepers, Eiders, Veldleeuweriken en wat andere algemene soorten kwamen we inderdaad niet, maar het was prima zo. We hadden een prachtige dag beleefd met heerlijk zomers weer en het enthousiasme van mijn gasten deed me maar weer eens realiseren dat voor een vogelbelevenis echt niet altijd schaarse of zeldzame soorten nodig zijn!
Leuke blog Martijn! Precies hoe wij het ervaren hebben. Het was een fijne dag om samen de aanwezige Texelse vogels te bekijken. De volgende keer speuren we weer naar iets bijzonderder vliegvolk.
Fijne vakantie alvast! Groeten Lotte en Sven