We waren om verschillende redenen al een tijdje niet meer met een groep op Texel geweest. Er bleken echter veel mensen graag met ons die kant op te willen, dus wie zijn wij om die signalen in de wind te slaan ;-). Derhalve stonden we afgelopen donderdag (gisteren, als u dit vandaag leest) in Den Helder en vulde ons minibusje zich met 8 enthousiastelingen die veel zin hadden om een dagje op zoek te gaan naar, hopelijk, zo veel mogelijk schaarse en/of zeldzame najaarsvogels. Zoals gebruikelijk was de route niet in cement gegoten. We laten het verloop van dit soort dagen altijd afhangen van de actuele weersomstandigheden alsmede de recente waarnemingen, in de hoop om het eiland uiteindelijk te verlaten met een zo rijkelijk mogelijk gevulde soortenlijst, met de nadruk op kwaliteit.
Op de boot was al duidelijk dat de wind wel een factor zou kunnen zijn die zowel in ons voor- als nadeel zou kunnen werken. Er stond een windkracht vijf a zes uit westelijke richting. Voor "bosjesvogelen" alsmede grote, open vlakten is dat nooit zo prettig, maar voor zee was het daarentegen veelbelovend. Één bestemming van de dag was daarmee bepaald: Het Noordzeestrand. Ook het Marsdiep zou je met wat fantasie zee kunnen noemen, dus begonnen we alvast met vogelen vanaf het buitendek van de ferry. Dat leverde meteen al wat leuke soorten op: Alk, Zeekoet, Topper en Roodkeelduiker waren daarbij het meest noemenswaardig.
Aangekomen op Texel begonnen we in de Petten en bij de Mokbaai. Hier verblijft inmiddels al vrij lang een Zwarte ibis en dat was ook ongeveer de eerste vogel die we daar tegenkwamen. Erg leuk, zo'n Zuid-Europese verschijning op een winderig Waddeneiland, maar het was niet de enige vogel die de aandacht trok. Het was meteen heel fijn vogelen, met een opvallende soortenrijkdom. Meest opvallend waren o.a. een Waterpieper (goed gezien bij de ibis; verrassend zeldzaam op de Waddeneilanden), een juveniele Krombekstrandloper, een juveniele Lepelaar en een flink aantal andere steltlopers: Watersnip, Kanoet, Bonte strandloper, Grutto, Rosse grutto, Wulp, Bonte strandloper, Bontbekplevier, Groenpootruiter, Zwarte ruiter, Tureluur, Drieteenstrandloper, Steenloper, Kluut, Goudplevier, Zilverplevier, Kievit, Scholekster: Da's voorwaar niet misselijk vanaf één en hetzelfde punt! Een overvliegende man Havik zorgde daarnaast nog even voor een indrukwekkende paniek.
De volgende bestemming was de eerder aangehaalde zee, met nog een tussenstop een een plekje met een mooie groep vinkachtigen, waaronder enkele prachtige Kepen!
Helaas bleven de zeevogels net te ver weg om het leuk te maken en derhalve waren de drie Kleine jagers, enkele Roodkeelduikers, Zwarte Zee-eenden en alk/zeekoeten steeds maar voor enkelen weggelegd. Dit werkt niet motiverend, dus dit plan werd snel overboord gegooid.
We vervolgden de route noordwaarts, want inmiddels was de reeds lang aanwezige en zeer zeldzame Daurische klauwier weer gemeld in de Tuintjes en die wilden we natuurlijk allen graag zien. Een korte stop in het bos leverde weinig vogels maar wel veel libellen op, waaronder enkele heidelibellen (spec.), Paardenbijters en een mooie Blauwe glazenmaker. Op de Volharding, een tweede tussenstop "en route", zagen we o.a. Eiders, Zeekoeten, Oeverpiepers, een Alk, en enkele erg fotogenieke Kanoeten, Graspiepers en Rosse grutto's.
Op de noordpunt was het verrassend "gezellig" voor een doordeweekse dag half oktober (veel Duitsers!), maar in de Tuintjes was het goed te doen. Er was wel een kluitje mensen met grote lenzen aanwezig, wat het vinden van de locatie van de Daurische klauwier in ieder geval alvast vergemakkelijkte. De vogel zelf bleek echter al even uit beeld, maar toen wij aan kwamen lopen, zag ik een vogel het wandelpad overvliegen en bovenin een struikje landen. Het bleek dat onze timing weinig beter kon, want daar zat ze gewoon meteen te pronken! Na vijf minuten, waarbij de vogel flink beweeglijk bleek, verdween ze weer over de hoge duintoppen uit beeld.
Naast deze prachtvogel en prachtsoort was het overigens angstig rustig op de noordpunt. Er was weinig meer te merken van de massale lijster- en vinkenbewegingen van de afgelopen dagen en ook wat betreft andere zangvogels leek het karig. Verder dan enkele Roodborsten, Zwartkoppen, Heggenmussen en een Roodborsttapuit kwamen we niet...
De melding van een handtamme Rosse franjepoot in de Slufter kwam dan ook als geroepen en de volgende bestemming was dan ook snel bepaald. En ook deze fascinerende soort maakte het ons nou niet bepaald moeilijk; zelfs mensen met alleen een mobieltje als camera konden liepen met mooie foto's terug naar de minibus.
Inmiddels vorderde de middag gestaag en konden we nog hooguit één bestemming aandoen. Ik koos uiteindelijk voor een stukje "bos" in de hoop om daar, in wat luwe stukken, toch nog wat groepjes zangvogels aan te kunnen treffen. Uiteraard is een Bladkoning dan de bonus waar je in deze tijd van het jaar op hoopt, maar het zijn er maar weinig dit najaar, het bos is groot en de blaadjes aan de bomen zijn even groen als het kleine Siberische vogeltje zelf, dus ik schatte de kansen bij voorbaat niet zeer hoog in. In eerste instantie leek de poging ook vrij kansloos en kwamen we niet verder dan wat groepjes mezen en Goudhanen, maar toen we terug liepen om langzaam naar de boot terug te keren, hoorde ik een groepje Staartmezen. Daar bleken ook veel andere mezen in te zitten, alsmede een Tjiftjaf en... een (geruisloze) Bladkoning! Helaas zat de vogel maar een seconde of tien vrij bovenin een boom en lukte het maar enkele deelnemers de kijker op het juiste takje scherp te stellen. Het lukte Tanja zelfs om er nog enkele plaatjes uit te persen alvorens de vogel de weg over vloog en voorgoed in het gebladerte verdween.
Ondanks dat dus niet iedereen de vogel op de soortenlijst kon bijschrijven, vormde dit dappere zangvogeltje (hij/zij is behoorlijk ver weg uit het ei gekropen!) wat mij betreft toch een waardige afsluiting van een dag die qua kwaliteit zeer weinig te wensen over liet en die, gezien het gebrek aan kwantiteit en trek, eigenlijk weinig beter had gekund. Oftewel: we hebben er met vereende krachten wel zo ongeveer het maximale uitgehaald en dat is altijd een fijne conclusie.
Deelnemers, bedankt, en als u ook een keer met ons naar Texel wil: we gaan deze winter (ook een heel leuke tijd!) nog een paar keer!