DWALEN OVER HET DWINGELDERVELD: SCHADUWHOPPEN!

Martijn Bot
3 jul
2 minuten om te lezen

WANDELEXCURSIE, WOENSDAG 2 JULI 2025

Bij een wandelexcursie op het Dwingelderveld hoop je bij voorbaat op een mooie zomerdag, zodat alle soortgroepen waarvoor je naar het gebied komt zich in volle glorie kunnen laten zien. Maar wat we kregen was dan wel weer een beetje teveel van het goede. Het was tropisch warm en drukkend; mens en dier deden er goed aan om zo veel mogelijk in de schaduw te blijven. Zo werd het voor ons dus niet echt dwalen, maar rustig slenteren van schaduwstuk naar schaduwstuk, zoekend naar dappere vogels, vlinders en libellen die de hittegolf wilden en konden trotseren.

Om te beginnen met het goede nieuws: wat vlogen er veel vlinders! Met name Heideblauwtjes waren in enorme aantallen aanwezig, maar ook Citroenvlinders, Gehakkelde aurelia's, de witjes, Groot dikkopjes, Koevinkjes, Bruin zandoogjes, Kleine vuurvlinders en Landkaartjes trokken de aandacht. Geen zeldzaamheden, natuurlijk, maar wel een aangezicht om vrolijk van te worden. En waar je natuurlijk op kunt wachten wanneer de temperaturen oplopen: oplopende aantallen Kolibrievlinders! We zagen er een aantal, vooral in de tuin bij het bezoekerscentrum. Leuk, altijd leuk!

Qua vogels was het een beetje karig. We staken op twee plekken het gebied in, maar op beide locaties bleven we wel vooral in de (bos)rand. De langere wandelingen gaan door het open veld en dat was gezien de omstandigheden geen optie. We wisten er ondanks alles nog een paar leuke soorten uit te halen: twee Wespendieven, twee Grauwe klauwieren, een Goudvink, een Witgat, Dodaarzen met jongen, een kort zingende Wielewaal en Grauwe vliegenvangers, bijvoorbeeld.

Wespendief met een kapotte staart. Heeft wat weg van een schot tijdens de trek?? We zagen ook een tweede mannetje, ook een vrij donker exemplaar

De libellen hielden het vandaag ook bij de wat algemere soorten. Hoogtepuntje was een Zuidelijke keizerlibel, die tussen de vele Grote keizers z'n rondes vloog. Ze zijn al lang niet meer zo zeldzaam als een jaar of tien geleden, maar ik word er toch nog wel blij van. De pantserjuffer, die ik in eerste instantie Tang noemde, bleek ondanks z'n lepelvormige achterlijfaanhangselen toch een Gewone, vooral door de zichtbare schouderstreep. Het kunnen heel lastige soorten zijn met slechts subtiele verschillen.