DAGEXCURSIE, 10 JUNI 2024
Iedereen die gisteren toevallig even niet onder een steen leefde, zal daar wellicht spijt van hebben gehad. Het was volle bak herfst en nu niet bepaald weer voor een lange dagexcursie waarbij ook insecten een grote rol horen te spelen.
Normaal gesproken gaan we gewoon altijd en trekken we ons niets aan van het weer. Als je je te veel bang laat maken door de voorspellingen, kun je niets meer organiseren. Het weer is in Nederland nu eenmaal altijd een gok wanneer je voor een buitenactiviteit kiest en daarnaast valt het meestal uiteindelijk best mee.
Voor gisteren maakte ik, zeker omdat de dag voor insecten op voorhand echt wel kansloos leek, echter een uitzondering. Dat wil zeggen: ik gelaste de excursie niet af, maar liet de keuze bij de deelnemers om aan te haken of niet.
Zo trof ik bij het startpunt welgeteld TWEE (van de oorspronkelijk acht) deelnemers die de uitdaging samen met mij aan wilden gaan. Twee deelnemers op een groepsexcursie kan natuurlijk eigenlijk niet uit, maar wanneer je werk ook je hobby is, zoals in mijn geval, maakt dat niets uit. De keuze tussen binnen blijven of naar buiten gaan, al is het maar met twee gasten en bij mager weer, is dan een makkelijke. Gewoon gaan en je laten verrassen!
Het gezelschap in de personen van Frank en Anita was bijzonder goed en het werd dan ook een heel gezellige dag. Oké, we moesten wel wat concessies doen qua route en qua soorten. Zo moesten we de nachtzwaluwen overslaan omdat dat kansloos was en speelden zowel insecten als roofvogels, zoals ook voorspeld, een minimale rol.
Maar we kregen toch echt een paar heel erg mooie soorten voorgeschoteld, waarvan de eerste meteen ook het klapstuk van de dag was. Op de eerste locatie waar we onze kijkers voor de ogen zetten, de hut van Diependal, was letterlijk de eerste vogel die Frank in de kijker kreeg (ik was de poten van de telescoop nog aan het uitdraaien!) een WOUDAAP! Dit zeldzame reigertje kan misschien voor sommige vogelaars uit Zuid-Holland, waar een paar vaste locaties zijn, iets zijn waar niet heel hard van wordt opgekeken, maar boven de grote rivieren is het gewoon een zeldzame en moeilijk te vinden soort. Mijn laatste waarneming stamt inmiddels van flink wat jaren geleden. Sterker nog: dit is een nieuwe Birdingholland.nl-groepsexcursiesoort! En hoe: de vogel liet zich gedurende de hele periode dat wij op de plek waren onafgebroken zien, zittend in een winderig wilgje in het riet. Daarbij liet 'ie regelmatig (lastig hoorbare) roepsessies horen, wat ook te zien maar niet te horen is op het telefoonfilmpje dat je hieronder vindt. Qua kleed ziet de vogel eruit als een vrouwtje, maar roepen (wat eigenlijk zingen is) vrouwtjes ook, is dan de vraag...? Of betreft dit wellicht toch een tweedejaars man? Ik kan hier voor nu maar lastig informatie over vinden, maar graaf later nog verder. Hoe dan ook: een prachtige vondst die de dag in ieder geval van een spreekwoordelijke zonnestraal voorzag!
In de hut raakten we aan de praat met twee fotografen die de betaalde vogelhut onder de openbare hadden afgehuurd. Daar zaten regelmatig ijsvogels op de stok en wij mochten, als ruil en dank voor de vondst van de Woudaap, daar ook een kort kijkje nemen. Het was bizar hoe dichtbij de ijsvogels daar zaten en hoe weinig ze zich aantrokken van rumoer en bewegende lenzen. Je kon ze letterlijk bijna van de tak afpakken, als je dat zou willen!
Andere leuke soorten die we vanuit de (droge ;-)) hut waarnamen waren o.a. diverse Koekoeken, een Wilde zwaan, Geelgors, Blauwborst en Roerdomp.
In het Fochteloërveen wandelden we o.a. naar de Zeven. Een groepje van vijf Kraanvogels liet zich door de telescoop leuk zien terwijl ze leken te wachten tot de hevigste regen voorbij ging. De foto met de telefoon door de telescoop lijkt eerder een impressionistisch schilderij dan een staaltje moderne techniek, maar ach... er zat even niet meer in ;-).
Een zoektocht naar Grauwe klauwieren bracht al snel succes. Een paartje was vanuit de droogte en de luwte van de auto mooi te bekijken. Het zouden niet de laatste zijn. Tijdens de volgende stops in het gebied was het zowaar regelmatig droog en nam de activiteit meteen flink toe. We zagen her en der paartjes Grauwe klauwieren profiteren van de tijdelijk betere omstandigheden.
Zoals gezegd nam de activiteit in de droge periode toe en dat leverde enkele leuke zangvogels als Spotvogel, Grauwe vliegenvanger, Blauwborst, Geelgors en Paapje op. Ook vloog er tweemaal een Boomvalk langs; ook die hadden haast omdat ze vast aanvoelden dat de droogte van tijdelijke aard zou zijn.
Onze wandeling op zoek naar Draaihals leek in eerste instantie misschien een typisch gevalletje "tegen beter weten in". Maar ook deze fantastische en zeldzame soort wist de opklaring op waarde te schatten en beloonde deze met een zangsessie die ons op het juiste spoor zette. Na een korte speurtocht zagen we de vogel zitten en nog dicht langs het pad ook. Een langsscheurende roofvogel, die ik slecht in een flits zag en die waarschijnlijk een Havik is geweest, zorgde ervoor dat de Draaihals een tijd lang een mooie Roerdompimitatie te berde bracht. Toen de roofvogel passeerde, schoot de Draaihals in een verticale houding en deed een dikke minuut lang alsof hij een tak (of klein paaltje) was. Zie foto linksonder in dit vierluikje. Fantastisch!
Een roepende Zwarte specht en twee roepende Goudvinken sloten het bezoek in het gebied af en na een kop koffie en een snack togen we richting Dwingelderveld. Onderweg zagen we nog een Sperwer met prooi midden op de doorgaande weg zitten. Het ging voor de Sperwer net goed, de Huismus was al niet meer te redden.
Inmiddels was het een uurtje of zeven, regende het stevig en waaide het er ook nog bij. Zelfs voor optimisten als wij waren en nog steeds zijn, werd het lastig om nog een kansrijk plan te maken. Op het Dwingelderveld was het dan ook rustig, slechts een reebok waagde zich nog in de openbaarheid.
We reden nog richting een laatste plek, hopend om de buienradar op een fout te kunnen betrappen. Heel vaak is dat geen probleem, maar ditmaal bleek de app het voor een keertje bij het rechte eind te hebben. Dat was voor ons het moment om de handdoek in de ring te gooien. Ondanks de nattigheid was het een heel erg mooie dag. De vondst van een Woudaap in combinatie met het gezelschap maakt al dat het voor mij in ieder geval een dag was om, in positieve zin, niet snel meer te vergeten en naar ik begreep gold dat ook voor Anita en Frank.
Gewoon gaan, blijkt maar weer!
Kommentare