TWEEDAAGSE MINIBUSEXCURSIE, 28 FEBRUARI EN 1 MAART 2025
De jaarlijkse tweedaagse, met een dag roofvogels en uilen in Nederland (haken) en spechten in het oerbos Hasbruch in Duitsland (hakken), zit er weer op en was in ieder geval heel gezellig. Qua vogels was het over het algemeen prima, maar we hadden een beetje pech met de dag in Duitsland, zoals de titel misschien al enigszins doet vermoeden.
Omdat de leuke roofvogels en uilen tegenwoordig een beetje verspreid zitten, eindigden we de eerste dag met een beetje meer kilometers in het busje dan gewoonlijk, maar het bleek niet voor niets. De Slechtvalken bleken helaas niet bij hun kast aanwezig (ik hoop niet dat ze getroffen zijn door vogelgriep, zoals vele schijnt te zijn overkomen...) en we zagen de hele dag geen Sperwer noch Havik, maar wat overbleef was ruim voldoende voor een ruime voldoende.
De eerste noemenswaardigheden waren twee uilen. De groep Ransuilen was weliswaar uitgedund tot nog maar enkele vogels, maar deze lieten zich wel leuk bekijken. 'Onze' Bosuil was ook weer op z'n post en bleek zeer ontspannen. Grappig is dat wanneer je langsloopt, de vogel rustig en stoïcijns voor zich uit blijft kijken. Maar wanneer we met het busje passeren worden we zo gevolgd dat de vogel bijna van het randje af lijkt te kukelen. Het wantrouwen voor witte minibusjes blijkt groter dan voor mensen!
In de Onlanden zagen we de eerste Blauwe kiekendieven, een overvliegend Nonnetje en twee Pontische meeuwen, maar verder was het er vrij rustig
Omdat er al een tijdje een IJsduiker in het Paterswoldsemeer zwemt en er vraag naar was, reden we daar ook even langs. We vonden de vogel snel, zij het ver weg op het meer. Er vlogen als leuke bonus twee Zeearenden (ook op afstand) rond.
Voor de volgende doelsoorten was een ritje naar de Waddenkust noodzakelijk. Even karren, dus, maar zoals gezegd: het was de moeite. Zo vonden we nabij Holwerd al snel de daar overwinterende Ruigpootbuizerd. Het is lang geen uitgemaakte zaak; de vogel is niet altijd te zien en heeft meerdere 'hangplekken'. Vandaag was 'ie gelukkig waar we 'm verwachtten en liet 'ie zich nog prachtig zien ook.
In het mooie licht van de pier van Holwerd zagen we, naast enkele Blauwe kiekendieven, ook al heel snel de soort waar we stiekem op hoopten maar waar je deze winter tot voor kort nooit op kon rekenen: Velduil! En even later vonden we op een andere locatie nog eens vier exemplaren! Heel goed nieuws, dus. Voor nu, maar ook voor de laatste editie van de excursie ROOFVOGELS EN UILEN IN NOORD-NEDERLAND op woensdag 19 maart. Als je nog mee wilt: er is nog plek en we gaan zeker ook op zoek naar Velduilen (en we maken een goede kans, gok ik!)
Met enkele Bruine- en Blauwe kiekendieven zetten we de teller qua aantal soorten roofvogels en uilen op negen, maar was de kwaliteit prima. Op naar Duitsland, dus, met een lenteachtige weersverwachting op zak.
Maar toen we na een prima diner en nacht in een fijn hotel wakker werden, was de wereld in die Heimat in nevelen gehuld. Dichte mist is meestal niet heel goed voor de vogelactiviteit. Op de parkeerplaats van het hotel was daar nog weinig van te merken, want we zagen meteen een groepje Appelvinken, Goudvinken en Vuurgoudhanen!
De sfeer in het oerbos Hasbruch was prachtig en mysterieus, zo met die mist. Maar het was ook vrij kil en vooral: behoorlijk stil. Hadden we tijdens vorige edities veelal lente, de eeuwenoude eiken en ook de rest van het bos leken deze dag nog in winterslaap en ontwaakten helaas niet in ons bijzijn. Hoewel, dat is misschien een beetje overdreven en ingegeven door het contrast, want we zagen en hoorden natuurlijk best leuke soorten. Met vele Middelste bonte spechten, enkele Kortsnavelboomkruipers, veel Glanskoppen, meerdere Grote lijsters, een roffelende Zwarte specht, een Raaf en een set aan algemene bosvogels was het een heel aangename wandeling, maar er zit doorgaans wel meer in het Hasbruchvat. Het was vast ook meer geweest als de zon iets meer succes had gehad. Toen we in de middag de terugreis aanvingen, zaten we nog geen vijf minuten in het busje toen de zon er wel bij kwam. Ach ja, zo gaat dat soms.
Volgend jaar proberen we het natuurlijk gewoon weer en tot die tijd komen er nog genoeg mogelijkheden om revanche te nemen op de spechten. Er zijn bijvoorbeeld nog enkele plekken voor de excursies van komende vrijdag en zaterdag op landgoed Twickel, maar ook voor de twee spechtenexcursies in de Achterhoek. Graag tot dan, dus!
Comments