top of page

WINTERWANDELING VELUWE: DE VORM NET ZO BELANGRIJK ALS DE INHOUD!

Soms zijn het de vogels die honderd procent verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor het welslagen van een excursie. Er zijn echter ook dagen waarop de omstandigheden zo heerlijk zijn, dat je bijna zou vergeten dat er ook vogels rondvliegen waarop we "moeten" letten!

Afgelopen maandag was zo'n dag. De tweede editie van de wandelexcursie op de Veluwe was aanvankelijk slachtoffer geworden van storm Corrie (tenminste, ik meen dat zij het was...), maar daar was achteraf niemand rouwig om! Vandaag werden we getrakteerd op staalblauwe lucht, geen wind en een prachtig en vanwege maandagochtend rustig Kroondomein. Toen de zon eenmaal aan wat kracht had gewonnen was het goddelijk wandelweer en konden we ons ongegeneerd laven aan het ontluikende voorjaar.

En de vogels deden daarbij natuurlijk ook een duit in het zakje, want ook zij hadden, vooral gedurende de eerste uurtjes, duidelijk het voorjaar in de bol. Uitbundig zingende Veld- en Boomleeuweriken, Geelgorzen, Grote lijsters en zangertjes als Kuif- en Zwarte mees, Goudhanen en een langdurig roepende en uiteindelijk vlak langs flappende Zwarte specht waren al heerlijk. Later kwamen er, hoewel vaak op afstand, ook wat thermiekende roofvogels (Buizerds, Sperwers, Haviken) en Raven bij. Een Klapekster liet zich meermaals en goed, zij het steeds iets te ver weg voor foto's, bekijken, maar het hoogtepunt kwam nadat we een korte pauze hadden genomen bij een grote vlakte en in de zon. Net toen iedereen de rugtassen weer had ingepakt, zag ik in de verte een groep vogels vliegen waarvan we een uurtje ervoor nog de hoop hadden uitgesproken om die te zien: KRAANVOGELS! Eind februari in combinatie met een zuidoostelijke wind is altijd veelbelovend voor deze indrukwekkende soort, maar de Veluwe ligt zelfs bij die gunstige omstandigheden vaak nog net iets te westelijk voor doortrekkende groepen. Voor dat unieke spektakel moet je eigenlijk toch echt in het oosten en zuidoosten van ons land wonen. Blijkbaar hadden we toch geluk en stonden we precies op de juiste plek op de juiste tijd om een graantje mee te pikken van de grote golf aan Kraanvogels die deze dag en de dag ervoor ons land had geschampt. Het bleef allemaal wat ver weg, maar de telescoop bood uitkomst en zorgde ervoor dat iedereen de negen vogels prima kon bekijken!

Één van de meest wanstaltige foto's ooit gemaakt en een belediging voor de soort, maar ze zijn het wel: Kraanvogels!

Zingende Geelgors

Zoekplaatje: Klapekster! Voor fotografie was het niet de beste dag ;-)

Een, in ieder geval wat mij betreft, ander hoogtepunt was de vondst van een vrij verse wolvendrol en waarschijnlijk ook bijbehorende pootafdrukken! Je kunt het op de foto's niet zo goed zien (bij de poot ligt wel een twee euromunt, bij de drol was ik dat even vergeten....), maar de drol was erg groot en dik: Zeker 18 centimeter lang (op de foto van een andere deelnemer ligt er een Samsung telefoon naast en de drol stak aan beide zijden nog zeker een centimeter uit) en vol haren; dat kan niets anders zijn. Bovendien vonden we op hetzelfde pad ook flinke poten: 1+1=2!



Slecht screenshot van dezelfde drol met een Samsung telefoon voor schaal.

Nadat we ook nog twee vlindersoorten hadden gezien (Atalanta en Citroenvlinder) en uiteindelijk hadden afgesloten met warme chocolademelk konden we concluderen dat de zon en het gebied samen eigenlijk net zo heerlijk waren geweest als de bewoners. Wat kan een mens dankbaar zijn voor zonnestralen op de wangen en wandelen in vrijheid, wetend dat er vlakbij ook mensen zijn voor wie de zon voorlopig niet zal schijnen en vrijheid verder weg is dan ooit...

Nadat we afscheid hadden genomen, reed ik met twee vaste gasten uit het noorden terug via Zwolle, alwaar we nog op twee plekken binnen de stadsgrenzen stopten. De stad is namelijk de plek waar zowel een zeldzame, Aziatische zangvogel (Bruine boszanger) als een zeldzame, Zuid-Europese eend (Witoogeend) het kamp heeft opgeslagen. Beide vogels kregen we uiteindelijk in beeld, zij het dat de Bruine boszanger het ons aanzienlijk moeilijker maakte dan de Witoogeend. Eerstgenoemde bleek namelijk ontegenzeggelijk van het rusteloze soort zorgde ervoor dat we na de wandeling nog een paar extra kilometertjes in de benen kregen. Het waren echter uiteindelijk twee leuke bonussoorten die de vrij lange terugweg een stuk dragelijker maakten!

Representatieve foto voor deze soort vanmiddag. Een zeldzame Bruine boszanger in een dicht struikgewas.

Prachtige man Witoogeend!


120 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page