GROTE VUURVLINDERS IN DE WEERRIBBEN, 13 EN 15 JULI 2024
Na een teleurstellende excursie langs de Waddenkust, die qua soorten en qua weer genoeg te wensen overliet, hoopte ik dat ik dat we het erg natte en relatief koele voorjaar/zomerseizoen van 2024 toch nog mooi konden afsluiten. Dat zou dan moeten gebeuren met een excursie waarop we een naam hoog te houden hebben. Inmiddels 17 edities verder hebben we nog steeds een 100% score als het gaat om het vinden van de doelsoort van deze dag, de zeldzame en endemische batava-ondersoort van de Grote vuurvlinder.
Zaterdag vond de eerste van twee dagen plaats en de weersvoorspellingen stampten bovengenoemde hoop al lang vooraf de grond in. Alles wees erop dat het weer eens zo'n dag zou worden die me in de aanloop slapeloze nachten zou opleveren. Zou het net wel of niet niet kunnen? Moet ik de gok wagen of moet ik 'm in het belang van mezelf en de deelnemers toch maar afgelasten. Je wilt wel een eerlijke en enigszins goede kans maken de vlinders te kunnen vinden en daarvoor zal het toch minimaal af en toe droog moeten zijn met wat prikjes van de zon.
Van de ongeveer tien weersites zei ongeveer de helft dat het de hele dag bewolkt en regenachtig zou blijven bij een magere 16 graden, bij de andere helft was het glas, of beter gezegd de regenmeter, halfvol en zij schetsten een wat positiever beeld. Uiteindelijk besloot ik toch maar te gaan, mede ingegeven door het feit dat we wel vaker voor soortgelijke omstandigheden hebben gestaan die achteraf steevast goed bleken uit te pakken.
En zowaar: toen ik de deelnemers op de ontmoetingsplaats trof, scheen de zon! We besloten deze omstandigheden maar meteen aan te grijpen om wat kansrijke plekken af te zoeken. En geloof het of niet, maar meteen bij de eerste stop was het al raak! Misschien ziet niemand het aan mij, maar ik maakte intern wel echt even een vreugdedans. Dit soort excursies houdt mij zoals gezegd in de aanloop enorm bezig. De twijfel over wat te doen weegt echt wel zwaar, dus ik was ontzettend blij toen de eerste Grote vuurvlinder en vlak erna zelfs een tweede (een man en een vrouw) zich langdurig en mooi lieten zien en fotograferen. De druk is eraf, de doelsoort is binnen, alles wat nu komt is mooi meegenomen!
Ook Kleine vuurvlinder, Vuurlibel en de eerste Zwarte heidelibel konden alvast op de daglijst en na wat tumult vanwege een verloren autosleutel bij één van de deelnemers (die op Victor Mids-achtige wijze ineens weer opdook), konden we verder richting het Woldlakebos. Daar bleek langzaam maar zeker dat ook de wat zwartgalliger ingestelde websites enige credits verdienden, want het begon snel te betrekken en de ene na de andere bui passeerde het gebied en wrong zich regelmatig uit boven ons hoofd. De wat kleine libellen noch wij lieten ons daardoor uit het veld slaan: enorme aantallen Bloedrode-, Zwarte- en de zeldzame (maar hier niet) Kempense heidelibellen lieten zich gewillig zien en fotograferen. Tijdens een schaarse opklaring verscheen er zowaar kortstondig een Grote weerschijnvlinder rond de toppen van wat berken; een meevaller! De grotere libellensoorten lieten het wat afweten, op een uitsluipende Paardenbijter na. In de categorie "overig" konden o.a. Moeras- en Gouden sprinkhaan, een Muskusboktor en een larve van de Grote spinnende watertor worden bewonderd.
Tijdens de afsluitende vaartocht kregen we naast een bak wind en een fikse bui een derde Grote vuurvlinder voorgeschoteld en zagen we ook o.a. Bruine korenbout en een rondvliegende Gevlekte glanslibel. Ook voeren we naast twee Ringslangen en vlogen er (natuurlijk) regelmatig Purperreigers over.
Al met al kunnen we zeggen dat we, ondanks het weer, dat er alles aan deed om het ons lastig te maken, een prima dag hadden waarin we koesterden wat wel lukte. En dat was meer dan genoeg!
Maandag 15 juli, de tweede uitvoering van dezelfde excursie, was een heel ander verhaal. Warm weer, weinig wind en een graad of 25 is exact wat je wenst voor een dergelijke dag en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Maar dat letterlijk de eerste vlinder die we zagen toen we uitstapten op de eerste locatie (nadat we al een Koninginnepage hadden zien langsflappen vanuit de rijdende auto) een Grote vuurvlinder was, was wel heel frappant! Sommige mensen waren nog bezig met de tassen en de apparatuur toen de eerste deelnemers al druk waren met het vastleggen van de zeldzame en gewilde naamgever van de excursie. Dit moet een snelheidsrecord geweest zijn! Ook een tweede exemplaar was snel gevonden. Beide waren wel vrouwtjes, zodat we in ieder geval nog iets te wensen over hadden ;-).
Ook de overige waarnemingen "voor de koffie", verdeeld over twee plekken die relatief dicht bij elkaar lagen, mochten er zijn. Vier (!) Wespendieven, Vuurlibellen, Purperreigers, een Zwarte stern, een Boomvalk, drie Gevlekte glanslibellen, twee Gevlekte witsnuitlibellen, een Kleine vuurvlinder, Vroege- en Bruine glazenmakers, Zwarte heidelibellen, Bruine korenbouten en een prachtige, rustende Zuidelijke keizerlibel (!) zorgden haast voor een overdosis. Ook troffen we uiteindelijk nog twee Grote vuurvlinders, waaronder een mannetje langs de weg, dat op veel aandacht kon rekenen!
In het Woldlakebos was een korte wandeling voldoende om twee van de ontbrekende specialiteiten van het gebied makkelijk, snel en mooi (een ideaal trio!) te kunnen zien: Kempense heidelibel en Groene glazenmaker. Rond krabbescheersloten vlogen er ineens best veel.
De afsluitende fluisterboottocht bracht nog twee mooie toevoegingen aan de soortenlijst: we troffen een allerlaatste Sierlijke witsnuitlibel op een lelieblad aan (de vliegtijd van deze soort zit er eigenlijk al op, dus dit is er eentje met een lange adem) en er patrouilleerde kort een Metaalglanslibel rond de boot. Verder zagen we weer enkele Grote vuurvlinders, maar ook Grote roodoogjuffers, Blauwe breedscheenjuffers, Variabele waterjuffers, Bruine korenbouten, Gevlekte glanslibellen en een ringslang.
Met dit topdagje komt er een kortstondig einde aan de groepsexcursies. Na een laatste privé-excursie aanstaande donderdag neem ik de komende weken even vrijaf en gaan we in de tweede helft van augustus weer op volle kracht vooruit, dan weer helemaal gericht op vogels. Met het najaar op komst staat er vast weer heel erg veel moois te gebeuren tijdens de dagexcursies in de beste gebieden van Nederland en zeker ook tijdens de zeetochten (zeevogelen is het allerleukste ter wereld!).
Hopelijk zie ik jullie dan weer terug en tot die tijd wens ik een ieder een heel fijne zomer!
Comments