Wat is het fijn en een echte opsteker in deze lastige tijden dat zo gauw de groepsexcursies van de agenda verdwenen, er vrijwel meteen boekingen binnenkwamen voor privédagen vogelen. Op die manier vallen wij niet in een gat, blijven we lekker buiten bezig en gaat één van de mooiste periodes van het jaar niet geheel verloren. Hoewel, mooiste periodes... Vogeltechnisch misschien wel, maar het onvoorspelbare herfstweer is natuurlijk wel iets dat je er gratis bij krijgt. Helaas pakte dat aspect op de dag die werd geboekt door Jan en zijn vrouw wat minder uit dan gehoopt en enkele dagen eerder was beloofd. Derhalve moesten we het gisteren (zaterdag) in het noorden doen met vooral grijsheid en zo nu en dan ook wat miezerige regen. Uiteraard hebben die omstandigheden wel enigszins hun weerslag op het aantal vogels, maar dat mag uiteraard nooit een reden zijn om niet op pad te gaan. En gelukkig lieten we ons ook vandaag niet uit het veld slaan en dat leverde uiteindelijk nog een zeer behoorlijke vogeldag met een paar zeer behoorlijke soorten op!
De wenssoort nummer 1 van het stel uit Noord-Holland was Zeearend. Zij typeerden zichzelf als wandelende vogelaars en al rondwandelend was het hen tot vandaag nog niet gelukt de soort te vinden. Vandaag stond een aantal gebieden rondom de stad Groningen op het programma die grote kansen zouden bieden op het zien van deze indrukwekkende roofvogel. We startten in polder Matsloot, alwaar de dag werd afgetrapt met enkele BRUINE- en BLAUWE KIEKENDIEVEN (waaronder een adulte man en een adulte vrouw), een IJSVOGEL, een jagende SNOEK alsmede wat van de algemene water- en rietsoorten.
Echt veel tijd om het spannend te maken werd ons vandaag wederom niet gegund, want eenmaal in de Onlanden aangekomen zat er al meteen een flinke patser in een kale boom op ons te wachten. Bingo, ZEEAREND!
Als je voor het eerst een Zeearend ziet, moet je 'm eigenlijk ook zien vliegen. Echter, ondanks dat we de vogel flink de tijd gaven, inclusief een koffiepauze, weigerde hij van z'n plek te komen en besloten we derhalve eerst maar een flinke ronde te wandelen. We moesten echter nog wel even een stevige bui afwachten en toen we uiteindelijk de autodeuren weer openden, bleek de vogel ineens wel gevlogen. Het was toen eigenlijk een kwestie van afwachten waar als eerste de grote paniek zou uitbreken en dat bleek al gauw boven de grote plas te zijn. Tussen de vele opgevlogen ganzen en eenden ontwaarden we zelfs twee adulte Zeearenden, die al snel gezamenlijk opschroefden en in noordelijke richting uit zicht verdwenen. Mission accomplished!
Nu kon er rustig gewandeld worden en een ronde door het gebied leverde, naast de nodige neerslag (grrr...) ook weer wat Bruine- en Blauwe kiekendieven, meerdere Waterpiepers en wat groepjes Baardmannen, die ons over het algemeen argwanend, diep vanuit het riet gade bleven slaan.
Aangezien de Zeearend inmiddels meer dan goed genoeg was gezien en de wind inmiddels ook behoorlijk was aangetrokken, werd het oorspronkelijke plan wat omgegooid. In plaats van het Zuidlaardermeer (wellicht meer van hetzelfde, qua soorten en habitat) bezochten we de petgaten bij Lettelbert, waarbij we hoopten in de luwte wat zangvogels te vinden. Dat lukte redelijk; we troffen enkele "flockjes" met daarin o.a. Goudhaan, Tjiftjaf, Matkop, Staartmees en Boomkruiper. De echte krenten bleven hier helaas uit, maar het was inmiddels droog, de zon was zelfs lichtjes doorgebroken en we liepen uit de wind; het was tenminste even de mooie herfstdag die de weermannen- en vrouwen ons eerder in de week nog hadden voorspeld.
Na de Lettelberter Petten togen we, op verzoek, naar een nabijgelegen dorp waarin we op zoek gingen naar Ransuilen. De winterroest bleek nog niet in gebruik, maar we troffen in enkele loofbomen gelukkig toch nog drie duttende vogels aan, die erg leuk te bekeken waren en zich zoals gebruikelijk weinig van ons leken aan te trekken!
De laatste bestemming was wederom een ingelaste en last minute ingepaste. Via een Whatsappgroep had ik namelijk te horen gekregen dat er vlakbij een Zwartbuikwaterspreeuw was ontdekt! Aangezien Jan en zijn vrouw toch via de A7 weer richting Noord-Holland moesten, kon deze geweldige soort perfect nog even worden meegepikt. Hij zat namelijk op een vistrap langs de snelweg nabij Marum, letterlijk langs hun terugweg. En aangezien ik de soort natuurlijk ook niet te versmaden vind, ging ik met hen mee op zoek. Nou, dat zoeken viel reusachtig mee; meteen bij onze aankomst zagen we de vogel al zitten. Zoals gebruikelijk bij noordelijke soorten in het algemeen (deze komt zeer waarschijnlijk uit Scandinavië) en Zwartbuikwaterspreeuwen in het bijzonder was ook dit exemplaar bizar tam en liet zich derhalve fabelachtig mooi zien. Wat een prachtige en fascinerende soort is dit toch!
Met deze schitterende afsluiting konden we voldaan afscheid nemen en namen we beiden een andere afslag op de A7.
Zo lang we vanwege de coronamaatregelen niet met groepen op pad mogen, willen we onze agenda's graag vullen met privédagen vogels kijken. Wilt u de volgende vrije datum in de agenda reserveren voor uw privédag vogels kijken? Kijk HIER voor de mogelijkheden en neem gerust contact met ons op!