De laatste privé-excursie in een serie van vier deze week was meteen ook de laatste in die mooie, sprookjesachtige winterse omstandigheden. Tamara en Ronald, een stel uit Zuid-Holland, hadden dus een prima dag geprikt om te kunnen genieten van de combinatie van onze inmiddels befaamde winterroute gecombineerd met een mooi wit filter en een blauwe lucht. Dat klinkt toch precies zoals je je het zou wensen als je de keuze zou hebben!?
Het leuke van natuur is natuurlijk de onvoorspelbaarheid, maar stiekem is het ook wel prettig om af en toe vogels te hebben waarmee je goed afspraken kunt maken. De start van onze dagen in het noorden is vaak bij de inmiddels befaamde Bosuil. Deze vogel laat ons vrijwel nooit in de steek en heeft daarmee gezorgd voor menig kickstart van excursiedagen. Ook vandaag zat de vogel weer precies daar waar we 'm verwachtten en gunde ons, zoals eveneens gebruikelijk, geen blik waardig. Dat hoeft ook niet, trouwens; als hij maar gewoon zit waar 'ie zit worden we met veel plezier keihard genegeerd!
Een wandeling door het bos leverde niet meteen bijzondere soorten op, maar het was wel duidelijk dat het winterlandschap geen invloed heeft op het voorjaarsgevoel van veel vogels. Er werd volop gezongen, geroffeld en gebaltst bij de bewoners; heerlijk!
We besloten om de, voor vaste deelnemers, bekende Ransuilen een keer over te slaan (die zitten de laatste tijd lastig in een conifeer en lijken wat verstoringsgevoeliger dan normaal) en direct door te steken naar de Friese kust. Halverwege werden we nog even opgehouden door wat tapijtjes met Rot- en Brandganzen en vonden we in de rand van een houtsingel de eerste VIER Houtsnippen van de dag. Twee weken geleden zou dit zeer opzienbarend zijn geweest, maar zoals iedereen inmiddels vast heeft meegekregen zitten we in een krankzinnige tijd voor deze soort en kom je ze werkelijk overal en soms in duizelingwekkende aantallen tegen. Deze vier zouden ook niet de laatste van de dag zijn, maar dus wel de eerste en werden dan ook als zodanig gevierd!
Toen we echter nog maar nauwelijks bekomen waren van deze waarneming, diende zich een nog memorabelere (is dat een woord?) ervaring aan; eentje die ik in ieder geval niet snel zal vergeten. Aan de rand van een Fries dorp troffen we in een slootje met aangrenzend houtwalletje zeker ACHT Houtsnippen aan. Aanvankelijk leken ze schuw, maar al heel snel kwamen ze recht naar de auto gerend en begonnen letterlijk onder ons te foerageren. Een krankzinnig mooi moment en een once in a lifetime kans om deze schitterende soorten in al z'n detail en schoonheid te kunnen bekijken. Adembenemend!
Hier een telefoonfilmpje (uiteraard van beroerde kwaliteit) voor het idee, maar deze foto's geven wellicht een beter beeld van de ervaring!
Ondanks dat bijna elke vogelaar in Nederland zo'n ervaring lijkt te hebben gehad ergens in de afgelopen week, was dit ook voor ons een moment om nooit te vergeten en een absoluut hoogtepunt. Voor mijn gasten van vandaag waren deze vogels de eerste ooit die ze aan de grond zagen en dan meteen zo: beter gaat het nooit meer worden!
Kort daarna konden we nog een nieuwe, iets minder verrassende maar niet minder mooie soort toevoegen: enkele Ransuilen lieten zich mooi en onverstoorbaar (soms poetsend) bekijken.
Na een welverdiende kop koffie en thee met Fries suikerbrood was het weer tijd om de mutsen tot over de oren te trekken en de jassen hoog dicht te ritsen. Er stond een wandeling op de kwelder op het programma en de wind was inmiddels enigszins aangetrokken, wat het voor het gevoel wat kouder maakte dan het daadwerkelijk was. Mijn ervaring is dan Velduilen niet zo van wind houden, dus wellicht was dat de oorzaak dat we hen niet vonden. We werden echter gecompenseerd in de vorm van meerder Blauwe kiekendieven, Oeverpiepers, Sneeuwgorzen en zelfs zes Fraters! Met name deze laatste soort werd met veel enthousiasme ontvangen en door Tamara (de fanatiekste vogelaar van het stel) vrijwel meteen tot één van de soorten van de dag gepromoveerd. Niet zo gek, want buiten Noord-Nederland is de soort inmiddels niets minder dan zeldzaam geworden en zelfs langs de Waddenkust zien we ze maar mondjesmaat. En met de kwaliteit van de waarneming was ook helemaal niets mis!
We vervolgden onze weg langs de kust en deden nog enkele kwelders aan (zonder nieuwe dingen te zien, maar uiteraard met de nodige Houtsnippen ;-)) en eindigden in de uitgestrekte buitendijkse gebieden boven Ferwerd. Ook hier zagen we weer veel Blauwe kiekendieven en enkele grote wolken zangvogels (waarschijnlijk een mix van o.a. Veldleeuweriken, Putters en IJsgorzen), maar activiteit van Velduilen was niet te bekennen. Ook de laatste locatie, de pier van Holwerd, bleef verschoond van (degelijke waarnemingen van) Velduilen deze middag. Het zijn onvoorspelbare en vreemde vogels, die Velduilen; de ene middag vliegen ze je om de oren (zie vorige blogpost), twee middagen later bij ogenschijnlijk ongeveer dezelfde omstandigheden tref je ze niet. Nou ja, we zagen kort en heel ver twee vogels even met elkaar klooien, maar die waarneming was zo slecht dat die geen plaats verdient op het daglijstje. Jammer, maar we hebben flink ons best gedaan. Omdat mijn gasten nog terug moesten, de honden nog van een logeer adres moesten ophalen en voor de avondklok binnen moesten zijn, konden we ook niet "tot het gaatje" doorzoeken, maar ik vraag me ook af of dat zou hebben geholpen. We namen ons verlies en keken nog een laatste keer, licht weemoedig en enigszins koud, over de winterse kwelders uit. Hier daarvan nog wat plaatjes plus wat soorten die we onderweg nog meepikten.
Toen we terugreden, was het nog lang niet donker. Zonder enige hoop maar omdat we toch in de buurt waren, keken we even kort of we de lokale Oehoe toevallig in de bomen zagen zitten. In al die jaren dat ik hier al langs rijd en de vogel inmiddels overwintert, heb ik de vogel slechts een paar keer overdag getroffen, en dan steevast tukkend in vaak de achterste bomen van z'n favoriete boerderij. Daar bleek hij nu niet te zitten, maar tot onze grote verbazing en vreugde bleek de vogel vandaag uit de wind te rusten in een open schuur en op de rand van een kar! Toen hij doorhad dat wij hem doorhadden verplaatste hij iets naar achteren en na een minuut of twee verdween 'ie, waarschijnlijk naar een hoger deel van de schuur maar zeker uit zicht. Wow, dat was een bonus waar we niet meer op hadden gerekend en maakte het gemis van een Velduil helemaal goed!
Na een start met een betrouwbare kregen we dus een einde met een verrassende uil en ook daartussen hebben we ons weer geweldig vermaakt. Het was wederom een mooie dag, mede dankzij de prachtige, winterse omstandigheden. Daarvan nemen we as we speak afscheid, maar de vogels blijven nog wel even. Neem dus gerust contact op als u ook eens uw geluk wilt beproeven!