ZATERDAG 29 JANUARI 2022
Na twee jaar (vorig jaar is deze excursie jammerlijk gesneuveld) mochten we eindelijk weer "los" op één van de winterhotspots van Nederland: De Randmeren. Dat wil zeggen, hotspot als je houdt van eenden, zwanen en andere watervogels en natuurlijk Zeearend en zeg zou zelf: Wie houdt daar nu niet van!?
Omdat het twee jaar geleden was dat de laatste editie plaatsvond en ik niet helemaal op de hoogte bleek van de transformatie die de beoogde startlocatie had ondergaan, had ik mijn deelnemers in plaats van naar een parkeerplaats naar een zandput c.q. bouwlocatie gestuurd. Tsja, de vogelplekken had ik in de voorbereiding wel gecheckt, maar de ontmoetingsplek was er even bij in geschoten, met als gevolg dat we een beetje moesten improviseren. Dat kwam al met al prima in orde en zo zaten we spoedig in het busje voor een dag die droog maar enigszins winderig zou verlopen. De wind viel achteraf en met de voorspellingen in ogenschouw genomen overigens alleszins mee; we hebben ons er prima mee gered.
Vanaf de startlocatie reden we eerst noordwaarts en was de eerste stop de immer productieve zandbank ten noorden van Vossemeerdijk. Vele honderden Kieviten, de eerste Pontische meeuw, vele Grote zaagbekken, meerdere Nonnetjes en enkele groepen overvliegende Kleine zwanen maakten meteen duidelijk waarom deze omgeving een zo belangrijke plek is voor overwinterende, noordelijke soorten. Drie overvliegende Lepelaars zouden er juist vroeg bij kunnen zijn, maar logischer is dat ze helemaal niet weg zijn geweest.
Na meer van hetzelfde draaiden we om, passeerden nogmaals Vossemeerdijk en reden vervolgens zuidwaarts, waarbij we regelmatig korte of langere stops maakten om de grote aantallen vogels te bekijken en te checken op eventueel nieuwe soorten. Het bleef voorlopig vooral bij aantallen, grote aantallen! Tafeleenden, Kuifeenden, Wintertalingen, Bergeenden, Kleine zwanen en vooral ook Pijlstaarten waren alom aanwezig,w at ook gold voor Pontische meeuwen. Soms is kwantiteit ook gewoon indrukwekkend genoeg!
De naam van de excursie bevatte één soort (en daarmee ook een verkapte "belofte", hoewel iedereen begrijpt dat dat nooit kan bij vogelexcursies), namelijk Zeearend. Na vele eenden hadden we wel even behoefte aan een ander zoekbeeld, maar echt zoeken hoefden we niet. Nog voor we bij de locatie waar zich een nest bevindt aankwamen, flapte het vrouwtje van het paar al over de weg. Al snel vonden we haar terug, balancerend in de wind op een tak. De vogel liet zich minuten lang prachtig zien, waarna ze opvloog een strak het water over vloog richting Gelderland!
Nou, beter zou het wat betreft deze soort vast niet worden, dus we konden mooi nog even wat grote groepen gaan checken die in de buurt dobberden. Er miste natuurlijk nog wel een mooi eendje op de daglijst, een soort die je gerust een specialiteit van de Randmeren kunt noemen: Krooneend. In de eerste de beste flinke groep pikten we er meteen een stel uit. Hoeveel het er waren was door de fikse wind en daarmee samenhangende deining lastig te zeggen, maar het zouden er zo een stuk of tien geweest kunnen zijn. De groepen trokken zich van ons opvallend weinig aan, maar de aanwezige surfers alsmede een overvliegende Slechtvalk zorgden wel voor de nodige onrust en het nodige spektakel!
Bij het checken van een volgende groep sloeg de schrik me even om het hart. Ik vond een kleine "kuifeend" met een lichte rug, wat zou kunnen wijzen in de richting van een zeldzaamheid die hier nog wel eens wordt gevonden: Kleine topper, een Amerikaanse eendensoort die tegenwoordig gemiddeld 2-3 maal per jaar wordt gevonden (natte vingergok), vaak in grote groepen duikeenden. Door het wassende water en de harde wind was het lastig om goed details te zien, maar toen de foto's goed bekeken konden worden, was het snel duidelijk: Helaas geen echte zeldzaamheid, maar een geinige hybride: Kuifeend x Topper! "Close, but no cigar", heet dat.
Eendenhybriden zijn niet mijn sterkste punt (ik zie ze gewoon te weinig) en ik werd kort na deze vogel opnieuw geconfronteerd met dit hiaat: in de Kapteinshut kregen we, tussen de vele honderden Slob-, Kuif-, Tafel-, Krak- en Wilde eenden en alsmede de nodige Wintertalingen en enkele Dodaarsjes weer een vreemd schepsel in de kijker. Het blijkt uiteindelijk een hybride Smient x Krakeend te zijn. Ook hier waren weer zes Krooneenden aanwezig; zowel de excursiedeelnemers als ik zien die verre van dagelijks, dus we waren er blij mee! Een jagende Bruine kiekendief was ook noemenswaardig; er lijken er dit jaar echt veel te overwinteren!
Langs het pad naar de hut zaten overigens flink wat zangvogels, die zich echter lastig lieten zien. Het waren vooral veel Sijsjes, maar ook Matkop, Appelvink, Vuurgoudhaan, Boomkruiper, Boomklever en Staartmezen werden gezien en/of gehoord.
Voor de afsluiting besloten we nog even een hoekje Oostvaardersplassen mee te pikken, in de hoop om de daar al lang verblijvende Humes Bladkoning in het vizier te krijgen. De vogel foerageerde voor de verandering eens laag, maar desalniettemin was het een ware beproeving om de vogel te zien vanwege de vele andere zangvogeltjes die ook door de struiken schieten.
De Kleine praambult was de laatste weken een erg leuke en productieve plek, maar helaas viel deze afsluiter een beetje in het water, of beter gezegd bliezen we de afsluiter snel af. We werden namelijk letterlijk van de bult geblazen; de wind, die gedurende de dag eigenlijk prima behapbaar was gebleken, was nu echt een tandje aan het bijzetten en zette daardoor een streep door de plannen.
Jammer maar helaas, het was echter prima geweest en na onderweg nog een mooi akker vol Wilde- en Kleine zwanen alsmede een ander akker met Toendrarietganzen te hebben aanschouwd, was het tijd om "het een dag te noemen". Deelnemers: bedankt voor de leuke dag en als u de komende weken ook nog eens mee wilt: er is op verschillende excursies nog wat plek. Kijk daarvoor even HIER!
Comments