MINIBUSEXCURSIE, 21 JANUARI 2023
Eindelijk, eindelijk! Na toch wat excursies waarbij het weer een negatieve hoofdrol opeiste, konden we dat excuus afgelopen zaterdag niet opwerpen. Voor het eerst in een flinke tijd scheen de zon weer eens flink en omdat het ook nog eens bladstil was qua wind, was het bijzonder aangenaam verpozen!
Memorabel was het dus qua omstandigheden, maar de vogels hebben wel eens beter meegewerkt. Topexcursies bestaan natuurlijk bij de gratie van wat mindere en zeldzame vogels zijn, geloof het of niet, zeldzaam. We hebben flink ons best gedaan, er zaten echt wel veel vogels, maar het waren (logischerwijs) toch vooral de algemene soorten die volop voor handen waren.
In de Zuiderhaven bij Den Oever was het nog vrij rustig, met wel o.a. enkele Nonnetjes, Middelste zaagbekken en Brilduikers en net voor de start van de excursie al een mooie adulte Pontische meeuw, die enkele deelnemers die achter me reden nog konden meepikken.
Bladstil weer is ideaal om te proberen Baardmannetjes te zien en dat lukte dan ook wonderwel. Een mannetje was ook nog eens zo vriendelijk voorin de rietkraag te komen zitten!
Vanaf de dijk bij Dijkwielen werden we getrakteerd op wat ik persoonlijk één van de meest spectaculaire winterfenomenen van Nederland vind. Een groep van, naar schatting, zo'n 20.000 Toppers dobberde rustig en in een compacte groep op het spiegelgladde IJsselmeer. Waanzinnig indrukwekkend en uniek voor enkele locaties op het IJsselmeer en de Waddenzee! Mocht je overigens nog eens mee willen en kans maken op veel Toppers (ook op foto-afstand), dan is de all inclusive Waddenvaartocht op ons eigen scheepje vanaf Harlingen nog wel een optie!
Op Dijkwielen zelf zat, naast wat losse Toppers, Watersnippen en vele, vele Kuifeenden, niet echt iets bijzonders, dus dat een Appelvink ons koffiemoment daar opvrolijkte was wel een welkom vertier!
We zakten verder zuidwaarts af en troffen op een akker een giga-groep ganzen aan. Het bleken vooral Toendrarietganzen, maar na wat zoeken vond ik er wederom (gaat lekker met deze soort de laatste tijd!) zeker twee Kleine rietganzen tussen. Echter, door de afstand en de compactheid van de groep duurde het flink lang voor iedereen een vogel in beeld had gehad en dan nog was de kwaliteit van de waarneming soms wat mager en kort. Hier in ieder geval de bewijsplaatjes van de twee vogels. De kwaliteit hiervan zegt alles over hoe lastig de vogels waren. Ze waren in de zoeker van de camera eigenlijk niet te onderscheiden en het was dus een kwestie van lukraak schieten en hopen dat er een vogel herkenbaar op zou staan. Dat is maar net gelukt ;-)
Omdat het flink open begon te breken, leek het ons een geschikt moment om te proberen de Bonte kraai terug te vinden die al een tijdje in de buurt rondhing. Echter, dat feestje ging niet door vanwege...mist! Werkelijk binnen enkele minuten reden we van kraakheldere lucht ineens in een witte pap waarin we nauwelijks de akkers konden zien liggen. Een hopeloze zaak, dus... Jammer van de tijd die het extra ritje had gekost, maar dit zagen we toch echt niet aankomen.
We reden dus maar terug naar de kust en in de eerste groep (rot)ganzen die we tegenkwamen toen de lucht weer was opgeklaard zaten meteen de soorten waarop we gehoopt hadden. We vonden één Zwarte rotgans en drie Witbuikrotganzen, waarvan één gepaard leek met hoe ik zou denken dat een hybride Witbuikrotgans x Rotgans er ongeveer uit zou moeten zien. Ook deze vogels liepen weer redelijk op afstand en dicht op elkaar, dus ook hier hadden we de tijd nodig om voor iedereen een waarneming te bewerkstelligen. Foto's waren eigenlijk ook weer te veel van het goede, maar met het te maken verslag reeds in het achterhoofd probeer ik het vaak toch maar...
Dit jaar wisten we voor het eerst in een meerdere edities helaas geen Patrijzen te lokaliseren. De kop van Noord-Holland is nog steeds één van de laatste bolwerken, maar het blijft toch altijd vreselijk lastig om ze te vinden. Een wandeling langs enkele kansrijke plekken was aangenaam zonnig maar tevergeefs. Wat ook niet hielp was dat er vanwege het mooie weer veel menselijke activiteit was op de diverse, kansrijke plekken. Een blik op het Wad leverde vooral de "gewone" steltlopersoorten als Zilverplevier, Wulp, Bonte strandloper, Scholekster en enkele Drieteenstrandlopers op.
In Hippolytushoef zaten de Ransuilen wel op hun plek. Wel worden het er elk jaar minder, zo lijkt het. We zagen er ditmaal zes.
De dag liep inmiddels langzaam op z'n einde en de laatste stop was de haven en het Schor bij Den Oever. Vele Dodaarzen, maar ook krankzinnig veel Wulpen en Scholeksters alsmede enkele Eiders, Pijlstaarten en meerdere IJslandse grutto's vormden hier het slotstuk van een dag die de vogelwereld als geheel niet op zal schudden maar die ontspannen en aangenaam was!
