Iedereen die vandaag in de noordelijke helft van het land naar buiten is geweest of heeft gekeken, kan beamen dat het niet bepaald aantrekkelijk weer was. Het was grijs, nevelig en waterkoud; voor de gemiddelde Nederlander prima omstandigheden voor een dikke trui, een kop warme chocolademelk en een spannende Netflixserie. Echter, zoals ik vorige week ook al aangaf: als je van vogels kijken houdt, moet je gewoon altijd naar buiten gaan. Weer of geen weer, de vogels zijn er wel en zijn vaak ook best genegen je toch minimaal van enkele momenten te voorzien die maken dat je de koude voeten en snotneus snel weer vergeet. En dat was precies wat vandaag ook gebeurde tijdens een middag privé vogels kijken met Marjan en haar man. Haar komst was sowieso al een goed voorteken, want excursies in het verleden bleken altijd succesvol, met onder andere bovengemiddeld goede waarnemingen van o.a. Roerdomp, Zeearend en Baardman. Vandaag wilde ze graag "een uil" zien (dat was nog niet eerder gelukt) en verder gewoon wandelen op een plek die mooi en leuk is. Welnu, dat kon uiteraard geregeld worden! We begonnen maar meteen met een soort die ik inmiddels goed ken en ik gedurende de herfst en de winter bijna gegarandeerd kan aanwijzen: Ransuil. Ze zijn bijna toe aan hun vaste winterstek, maar tot het moment dat werkelijk alle bladeren van de bomen zijn gevallen zwerven ze nog wat rond en kan het even zoeken zijn. Echter, we vielen op de eerste stop al met de neus in de boter; er zat maar één vogel, maar deze bleek wel uitermate ontspannen en zat er bovendien geweldig bij!
Hiermee was aan de eerste wens voldaan en koersten we in het volgende half uur af op de mooiste vogelplek van Noord-Nederland op dit moment: de kwelders bij Paessens. Onderweg zagen we o.a. een groepje Wilde zwanen, toch ook een soort die niet onvermeld mag blijven. Toen we de zeedijk hadden bedwongen kwamen we al meteen wat Oeverpiepers tegen en duurde het niet lang voor we naast een groepje van vijf tamme Sneeuwgorzen zaten. Het was voor hen een nieuwe soort zoals je een nieuwe soort altijd zou willen zien: op een metertje of vijf en onverstoorbaar foeragerend. Heerlijk! Aangezien de fotografieomstandigheden haast niet beroerder konden (rond drieën op een van de kortere dagen van het jaar en onder een leigrijze lucht), zijn de plaatjes vanaf hier niet veel meer dan sfeerimpressies ;-). Wel jammer als je je realiseert wat voor spektakel ons nog te wachten stond...
Na wat overvliegende IJsgorzen was het aan het eind van de pier raak met een onverwachte maar prachtige tweede uilensoort van de dag. Een Velduil zat langs een slenkje te kleumen (zo leek het, in ieder geval) en te wachten tot er gejaagd kon worden. Heel leuk!
Echter, toen we terug liepen werd het allemaal snel nog veel spectaculairder. Nadat we eerst een verre Velduil zagen vliegen, kwam er al snel een tweede in beeld en even later stonden we te kijken naar zeker DRIE jagende Velduilen op genietafstand! Daarbij vlogen er twee elkaar kortstondig in de veren tijdens een luchtgevecht en lieten ze zich gedurende een half uur constant en op relatief korte afstand bewonderen. Een fantastisch schouwspel, waarvan onderstaande plaatjes slechts een schamele afspiegeling zijn!
Tussen de Velduilen door joegen ook nog enkele vrouwtypes Blauwe kiekendieven en er vloog voor onze voeten ook nog even een Houtsnip op! Dit waren enkele wel heel goede bestede (doch erg frisse) uurtjes vogels kijken en toen we bij de dijk nog eens 40 Sneeuwgorzen aantroffen, konden we met een glimlach op het gezicht afscheid nemen. Ik ben heel benieuwd waar de volgende excursie met Marjan toe gaat leiden!
