Afgelopen vrijdag was het tijd voor de laatste Jaaraftrap 2022. Met het jaar inmiddels drie weken op gang en een zonsondergang die inmiddels ruim na vijven plaatsvindt, is het ook goed om dit hoofdstuk van het excursieprogramma af te sluiten. Toch voelde het ook een beetje als een nieuwe start, want voor het eerst in vele weken konden we de minibus weer inzetten. Eerlijk is eerlijk: we hebben ons er provisorisch mee gered de afgelopen weken, maar excursies horen echt in groepsverband plaats te vinden; het is veel gezelliger, veel effectiever en simpelweg veel leuker. Alle concessies op het concept zijn uiteindelijk toch een grotere of kleinere inbreuk op de kwaliteit.
De excursie kreeg dus een impuls doordat we weer samen op pad waren, maar de vogels wensten dan weer niet per se mee te werken aan de feestvreugde. Eerlijk is eerlijk: het soortenlijstje dat deze laatste editie opleverde was kwalitatief wat minder dan de eerste twee. Aan de route en inzet lag het echt niet, maar soms ontbeer je simpelweg het nodige geluk of zijn de omstandigheden blijkbaar net wat minder in ons voordeel. Nu is het wel zo dat ik de lat tijdens mijn excursies flink hoog leg. Heel vaak pakt dat goed uit, maar het is onvermijdelijk dat het dan ook wel eens wat minder gaat. Dank aan Matthew voor het citaat van Matthijn Buwalda, dat nu boven dit blog prijkt; het is de spijker op z'n kop! En hoewel ik de theorie achter het citaat dus ten volste aanhang, vind ik de praktische uitvoering toch altijd een flinke uitdaging...
We startten, anders dan in voorgaande edities, rond de Slotplaats voor de bosvogels. Binnen de kortste keren hadden we, in toen nog een mooie ochtendzon, meerdere Appelvinken in beeld en vonden we ook, zij het wat hoog foeragerend, een Middelste bonte specht. Na deze mooie start werd het echter al snel wat rustiger; het bleef bij de wat "gewonere" soorten als o.a. Glanskop, Sijs, Goudhaan en Keep, maar de spechten, waar dit bos toch wel bekend om staat, bleven stil en uit beeld.
Langs de weg door het Fochteloërveen zagen we o.a. een man Blauwe kiekendief en al snel twee Kraanvogels, maar konden we vreemd genoeg geen Klapekster vinden. En de serie dippers werd toepasselijk voortgezet door de Waterspreeuw, die onvindbaar (weg??) bleek (er vlogen daar wel weer twee Kranen over) en vervolgens dik onderstreept door de afwezigheid van de Ruigpootbuizerd in de Onlanden... Oftewel: soms trap je toch nog in de val van de vanzelfsprekendheid van soorten, maar bij vogels is niets ooit vanzelfsprekend. Het is alleen jammer dat deze excursie daar een paar voorbeelden op een rij van voorgeschoteld kreeg... (**NOOT: "Dippen" is vogelaarsjargon voor het missen van een soort die je op een bepaalde locatie verwacht had, terwijl Dipper de Engelse naam van Waterspreeuw is.)
Als je eenmaal in een verkeerde flow zit, is het soms goed om het roer even helemaal om te gooien. Er stond een aantal locaties op het programma waarbij de doelsoorten ook verre van zekerheidjes waren, en om de keten van dips te keren, besloten we naar de Waddenkust te rijden om wat meer kans te maken op wat krentjes in de pap die overigens al met al best rijkelijk was. En zo stonden we dus een tijdje later niet in het Hunzedal, maar in de haven van Lauwersoog. Onderweg werden we nog verrijkt met enkele interessante vogeltheorieën, onderzoeksvoorstellen en mogelijke publicaties. Mocht u binnenkort iets lezen over Middelste bonte spechten en kruisingen, denk nog even aan ons! (inside joke, sorry).
In Lauwersoog maakte de daar overwinterende Roodhalsfuut het ons zowaar ook nog even moeilijk, maar uiteindelijk werd deze soort met applaus onthaald en hoopten we op ten positieve kerend tij!
Het Lauwersmeer zelf bracht ons nog o.a. Wilde zwanen, Brilduikers en Grote zaagbekken.
Een gouden regel bij het wintervogelen in het noorden: Als je het écht niet meer weet, dan is er altijd nog Paessens! Ook nu boden de kwelders weer zeer goed vermaak, met als hoofdrolspelers een groep van 100+ Fraters, 40+ Sneeuwgorzen, meerdere Oeverpiepers en Veldleeuweriken en 2 Ransuilen. Zo hadden we uiteindelijk niet alleen een leuke en afwisselende dag qua gebieden, maar werd de dagsoortenlijst ook nog aardig opgevrolijkt.
Conclusie: We hadden het geluk niet aan onze kont hangen, maar het was desalniettemin een gezellige en leuke dag onder de lat!
Comments