MINIBUSEXCURSIE, 8-10 OKTOBER 2024
Oktober en Texel is voor menig vogelaar een magische combinatie. Nergens is het zo spannend en heb je zo veel opties voor een vogeldag als op deze even mooie als fantastisch gelegen plek.
Omdat we steeds weer ervoeren dat een dag vogels kijken heerlijk maar wel wat kort is, ontstond er vorig jaar bij een deel van "mijn vaste groep" het idee om eens flink uit te pakken. Drie dagen op het eiland zou ons de mogelijkheid geven om nieuwe plekken te ontdekken, rustig alle bekende plekken af te vogelen en ook wat zeldzaamheden te kunnen meepikken. Bovendien heb je meer kans op een goede dag qua land- of zeetrek, de fenomenen die oktober juist zo spannend maken.
Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver en reden we om 9.30 de boot op. Nog voor de trossen los gingen, kwam er al goed nieuws: een Woestijntapuit was zojuist ontdekt en bevond zich op steenworp afstand van de veerhaven op Texel! Neus in de boter, heet dat, en we konden dan ook zo aanschuiven! Hoewel de vogel op afstand zat en bleef, was 'ie prima te doen en betekende het de eerste nieuwe soort voor enkelen uit de groep. Op dezelfde akker bevonden zich ook vele Witte kwikstaarten, een "gewone" Tapuit. De grote groepen steltlopers en de late, juveniele Zwarte stern die we vanaf de veerboot zagen (vooral Bonte strandlopers, Kanoeten en Zilverplevieren) mogen, ondanks de haperende chronologie, toch niet onvermeld blijven!
En als je dan toch aan het twitchen bent geslagen, dan kun je maar beter ook meteen de tweede nieuwe soort voor menigeen mee proberen te pakken. Een adulte Roze spreeuw was namelijk gisteren aangetroffen in een werkelijk dertien-in-een-dozijn voortuin met klaarblijkelijk zeer smakelijke vogelpindakaas. De vogel was daar makkelijk gevonden en liet zich tot zeer dichtbij benaderen. Dat wil zeggen, door ons, want de andere spreeuwen werden steevast eerst uitgescholden en vervolgens verjaagd. Meneer had het boompje en de pot pindakaas voor zich alleen en wenste niet te delen! Wat een vogel en wat een haantjesgedrag, geweldig!
Dik tevreden reden we vervolgens verder het eiland op en wilden we een poging wagen de Amerikaanse goudplevier, die ook al een tijdje op het eiland verblijft, tussen de duizenden Goudplevieren verdeeld over vele akkers te vinden. Op weg daarheen troffen we vier Koereigers, die naar achteraf bleek wel even door ons gemeld hadden kunnen worden. We hadden niet door dat dit blijkbaar een best goede soort is op het eiland...
De Amerikaanse goudplevier liet zich, ondanks verwoede pogingen, niet vinden. Wel troffen we een Casarca en een groep van ongeveer 300 Kneuen; ook best spectaculair. Ook de variatie in de kleden van zowel adulte als juveniele Goudplevieren was interessant om te bestuderen. "De" Goudplevier bestaat niet, werd me maar weer eens duidelijk!
Één vogel sprong er echter wel heel hard uit. Het betrof een 'gewone' Goudplevier met een kleurafwijking, maar opvallend is wel dat de tekening op de borst niet gek ver doorloopt en er een wit borstbandje zichtbaar is. Raarrrrrr.....
Een volgende stop bracht ons in de duinen. Er was daar eerder op de dag een Kleine vliegenvanger gemeld, maar notoir skulky als die zijn, hadden we niet veel hoop die te kunnen terugvinden. Dat bleek ook en ook voor de rest leverde de wandeling niet veel meer op dan landschappelijk schoon en wat kleine groepen met zangvogels.
Na een stop en wat souvenirs in het vogelinformatiecentrum, togen we richting het Wad. Het begon laag water te worden en het schouwspel van een breed scala aan steltlopers dat de wadplaten weer innam om te foerageren was indrukwekkend. Helemaal fijn werd het toen ook de al lang verblijvende Grote grijze snip, een Amerikaanse dwaalgast, ineens vooraan stond! Ook de algemenere steltlopers waren de moeite van het bekijken waard: Groenpoot- en Zwarte ruiters, Kanoeten, Goud- en Zilverplevieren, IJslandse grutto's, Rosse grutto's, Tureluurs, Drieteenstrandlopers, Steenlopers, Bonte strandlopers, Kluten, Lepelaars maar ook een verre Roodhalsfuut, een jagende Slechtvalk, een Sperwer en vele Grote sterns maakten het een memorabel moment. En omdat we alle tijd hadden, konden we er ook uitgebreid en zonder klokkijken van genieten!
Een afsluitende wandeling boven de Robbenjager bracht nog een mooie verrassing in de vorm van een dichtbij zwemmende en uiteindelijk opvliegende Roodhalsfuut, maar ook twee Zeekoeten en een Cetti's zanger. Het mocht al met als dus met recht een topdag worden genoemd!
Dag twee trapten we af met een blik op zee. Voor de volgende dag werd een harde noordwester voorspeld, dus we wilden er alvast even inkomen. Het was vermakelijk, met jagende Jan-van-Genten, Roodkeelduikers in zomerkleed, Zwarte zee-eenden, Sijsjes uit zee en een tweede kalenderjaar Geelpootmeeuw als beste soort.
Het gebied "De Nederlanden" was voor velen van ons nog onbekend. Tijd om dat te veranderen en dat deden we middels een flinke wandeling in en rond het gebied. Heel soortenrijk was het niet, prachtig en spannend wel. Hoogtepunt was een eerstejaars Klapekster, terwijl een zeer waarschijnlijke Bladkoning wist te ontsnappen en drie Boomleeuweriken vermeldenswaardig waren.
Na de aanschaf van een nieuw statief door één van de deelnemers (toch handig, zo'n vogelinformatiecentrum in de buurt!) vonden we dan eindelijk de eerste Bladkoning van de trip in Dorpzicht. Daar konden we ook o.a. Vuurgoudhanen, Goudhanen, Bruine kiekendief en IJsvogel noteren. Een tweede wandeling in het Krimbos bracht de eerste invallende Koperwieken, een lastige Bladkoning maar verder weinig. De afsluiter zou de IJzeren Kaap worden, maar zowel een plensbui als de melding dat de Amerikaanse goudplevier weer eens was opgedoken, maakten dat we bij de Kaap slechts kort de koppen over de dijk staken. Het leverde wel een Geoorde fuut op.
Een half uurtje later en vlak voor zonsondergang konden we echter wel genieten van een Amerikaanse goudplevier. De vogel is flink mobiel en het is dus fijn dat er zo af en toe mensen bereid zijn tot wat zoekacties! Dit was namelijk wederom een nieuwe voor een deel van de groep! Een Waterpieper was hier een lokale schaarsheid.
Voor dag drie werd zoals gezegd een harde noordwester voorspeld, dus waren de verwachtingen weer eens hooggespannen. Zou de zee eindelijk weer eens leveren, was de grote vraag??
Welnu, ik denk dat we ons beeld van wat goede zeevogelomstandigheden zijn zo langzamerhand maar eens moeten bijstellen. Ook nu leken de weerkaarten krankzinnig veelbelovend, maar vloog er teleurstellend weinig. "Vroegah" was een harde noordwestenwind op 10 oktober eigenlijk een garantie voor zeevogelfeest, de laatste jaren lijkt er toch echt wat veranderd. Zijn het de omstandigheden, zijn er gewoon minder zeevogels in de Noordzee, is er iets anders aan de hand? Zeg het maar...
Wij moesten het, ondanks enkele uren doorzetten, doen met wat stipjes aan de horizon. We konden er met moeite nog enkele Kleine jagers (een groepje van vijf joeg gezamenlijk een Stormmeeuw de stuipen op het lijf), een juveniele Middelste jager, twee verre Grauwe pijlstormvogels, flink wat Jan-van-Genten, meerdere Roodkeelduikers en aardig veel Alk/Zeekoeten uitpeuteren. Dat klinkt misschien nog best aardig, maar het was toch vooral heel leeg en vaak heel ver wat er te zien was. Wederom onverklaarbaar en vooral heel jammer.
Na wat slalommen tussen akkers met Goudplevieren besloten we tot een wandeling in de luwte nabij de Horsmeertjes en de Geul. Dat was een goede keus en best spannend bovendien. Geregeld kwamen we allerlei zangertjes tegen, die wel een beetje lastig aan te wijzen waren vanwege de smalle doorgangetjes. Al meteen hoestte een deelnemer een 'grasmus' uit wat dichte struiken die erg veel weg had van een Sperwergrasmus. Een lichte, grote grasmus met lange staart vloog op en viel, zoals dat gaat bij deze soort, meteen weer in in de dichte begroeiing. Iets later zagen we 'm nog een halve seconde skulken, maar niet genoeg om helemaal zeker te zijn. Helaas... Wel zeker was een Morinelplevier, die even later roepend over kwam vliegen! Verder bleef het bij de algemenere soorten als Goudhaan, Vuurgoudhaan, Zwartkop, Koperwiek en Keep. Terug bij de parkeerplaats zagen we nog een opvliegende Witgat en Brilduikers en twee Baarmannen zetten de driedaagse eindlijst op een keurige 121 soorten!
Daarmee kunnen we terugkijken op een prachtige minivakantie bij over het algemeen ook prima weer. Wat mij betreft is een dergelijke opzet voor herhaling vatbaar, dus ik ga binnenkort op zoek naar data voor 2025. Houd de site in de gaten als je ook een keer mee wilt!
Moe word je er uiteindelijk wel van, maar het voor het noorderlicht vanuit mijn slaapkamerraam bleef ik toch nog even wakker ;-)
Comentários