MINIBUSEXCURSIE, MAANDAG 14 OKTOBER 2024
Wat glipt de tijd toch door je vingers wanneer je doet wat je het allerleukst vindt. En wat duurt wachten lang. Over beide aspecten kunnen we meepraten na onze enerverende dagexcursie naar Texel, de laatste van de najaarsserie.
Al bij het oprijden van het eiland bleek dat het haast wel een mooie dag moest worden. Het weer was heerlijk rustig (wat een contrast met de dag ervoor!) en er leek flink wat beweging in de landtrek te zitten. We begonnen traditiegetrouw op de dijk bij de Petten, alwaar de soortenteller meteen flink in het rood ging. Kleine zilverreigers, veel Gras- en Oeverpiepers, overtrekkende Veldleeuweriken en Koperwieken, duizenden Goudplevieren en een scala aan algemenere steltlopers en eenden zorgden voor een vermakelijk eerste halfuurtje. Een roepende Gele kwikstaart was helaas alleen voor mij weggelegd en kreeg ik, minstens even helaas, niet in beeld. Dat gold ook voor een slechts eenmaal roepende Bladkoning tijdens een wandeling bij de Horsmeertjes. Wel aan meerdere mensen besteed waren o.a. Witgat, Vuurgoudhaan, Waterral, Cetti's zanger, Tjiftjaffen en vele, vele Roodborsten die de bosjes bevolkten.
Toen we terug wandelden naar de minibus voor de gebruikelijke kop koffie met stroopwafel kwam er een melding dat de Woestijntapuit, die bijna een week eerder al een dag was gezien, blijkbaar toch nog aanwezig was op een akker net ten noorden van de veerhaven. De vogel is er dus blijkbaar in geslaagd een week vol vogelaars (het was Dutch Birding weekend) onder de radar te blijven; een prestatie op zich. Voor ons kwam de vogel precies op tijd en lag 'ie mooi op de route; we konden zo aanschuiven!
Vorige week was in toevallig ook op het eiland toen deze vogel werd gezien. Net als toen zat de vogel ook nu weer op aanzienlijke afstand, maar dat mocht de pret niet drukken.
Voor velen (iedereen?) was de adulte Roze spreeuw, die inmiddels ook al een tijdje op het eiland vertoeft en een vaste plek gevonden lijkt te hebben in een voortuin in Den Burg, vooraf een wenssoort. Gelukkig was de vogel ook ditmaal makkelijk te vinden en nog steeds bizar tam. Dat wil zeggen: toen er een kat "zijn boom" in wilde klimmen, werd het zelfs hem wat te gortig en vloog 'ie eerst naar een bessenstruik, toen naar wat daken om vervolgens zelfs uit zicht te verdwijnen. Toch leuk om wat beweging in de vogel te zien ;-).
Na een stop bij het Vogelinformatiecentrum voor een kop koffie, een sanitair intermezzo en zelfs de aanschaf van een nieuwe kijker door één van de deelnemers, checkten we het inmiddels beroemde stukje wad ten noorden van De Cocksdorp. Daar vertoeft al langere tijd een zeldzame, Amerikaanse steltloper: een Grote grijze snip. Ook nu was de vogel weer present en liet zich mooi zien. Verder is het daar altijd genieten met prachtig uitzicht en veel vogels. Lepelaars, Rosse grutto's, Grutto's, Zwarte ruiters en tal van andere eenden en steltlopers bij prachtig licht maakte dat het lastig weggaan was.
De middag vorderde in rap tempo en het werd steeds zonniger. Dat klinkt niet als een ideaal moment om naar een Sperwergrasmus te zoeken. Deze vogels zijn namelijk notoire lastpakken en erkende skulkers. Ze houden ervan om diep in de bosjes te blijven en gunnen je doorgaans slechts hooguit een glimp. Daarbij komt ook dat je nog het meeste kans op die glimp maakt gedurende de eerste uren van de dag, wanneer de activiteit meestal het hoogst is.
Ik had dan ook weinig hoop dat we de soort, die ook al enkele dagen zo af en toe werd gezien nabij het reddingsboothuisje, te zien zouden krijgen, laat staan dat iedereen 'm naar tevredenheid in de kijker zou krijgen, LAAT STAAN dat iedereen bewijspixels mee zou kunnen nemen naar het vasteland.
Welnu, het duurde even, maar toen we eenmaal op de juiste plek stonden, kregen we een showtje dat voor deze soort echt ongekend is! Geweldig, en dus een serie plaatjes. Gewoon omdat het kan!
De dag begon alle kenmerken van een topdag te krijgen, maar ook aan topdagen komt een einde. We reden nog snel even langs de akkers waar de Amerikaanse goudplevier zou kunnen zitten (die waren leeg), checkten nog even de IJzeren Kaap (Geoorde fuut) en stopten midden op de weg voor een overvliegende, juveniele Havik, maar toen was het toch echt alweer tijd om richting de boot te rijden. Voor ons gevoel waren we er net, maar het was toch echt al zeven uur geleden dat we van de boot af reden!
Maar aangekomen in de haven bleek al snel dat ons verblijf op het eiland enigszins en ongewenst verlengd zou worden...
Dat is dan toch jammer, maar gelukkig ging het alles behalve ten koste van de stemming. De mooie vogeldag kon ons niet meer worden afgenomen, dus berustten we in ons lot. Uiteindelijk duurde het vijf kwartier voordat het euvel verholpen was en we richting Den Helder vertrokken. Gezien de aanvankelijk onheilspellende boodschap viel dat eigenlijk nog wel mee.
Hiermee komt dus een einde aan de najaarsexcursies naar het eiland, maar in de winter, ook een geweldige en vogelrijke tijd, maken we weer een paar keer de oversteek. Voor data en beschikbaarheid: https://www.birdingholland.nl/dagexcursies
Comments