Het is toch verbazingwekkend dat je tijd zowel heel intens in je kunt opnemen en dat het tegelijk als zand tussen je vingers lijkt te glippen. Je beleeft het breed maar tegelijk heel smal, als je begrijpt wat ik bedoel.
In de praktijk hield dat in dat, voor we het wisten, er nog maar twee dagen op de teller stonden. Na enkele intensieve dagen op telpost 2 (Shuamta) besloten we de voorlaatste dag te spenderen op verschillende locaties in de Chorokhidelta om de laatste dag (hopelijk) nog een keer te kunnen knallen op het roofvogelknooppunt.
De Delta was warm, heel warm, maar elke zweetdruppel uiteindelijk waard. De gevleugelde uitspraak "de beste vogel was een zoogdier" kon weer eens van stal worden gehaald, want de meesten van ons waren het er over eens dat de show van de Zwarte zee bruinvissen, Zwarte zee tuimelaars en Zwarte zee gewone dolfijnen, alle ondersoorten, een plaatsje in de eeuwigheid van ons brein (hoe lang dat ook moge duren) verdient. Het was geweldig, inclusief sprongen waarbij de dieren zo goed als geheel uit het water kwamen. Foto's zijn er helaas niet door een combinatie van afstand en de onvoorspelbaarheid van de leuke capriolen, maar ik gok dat je het beeld wel enigszins voor je zult zien.
Ook van de ornithologische hoogtepunten zijn maar weinig goede foto's. Zoals ik zei: het was warm en dat maakt fotograferen tot een ware uitdaging. Warmtetrilling, fel licht en vaak net iets te grote afstand zorgen ervoor dat het vooral zal moeten blijven bij een klinische opsomming van soorten, die we overigens vaak wel prima door de telescopen zagen: Klein waterhoen, Porseleinhoen, Ralreiger, Woudaap, Citroenkwikstaart, Sperwergrasmus, Terekruiter, Kwak, Duinpieper, Izabeltapuit, Oostelijke blonde tapuit, Witvleugelstern, Noordse Nachtegaal, Slangenarend en Waterrallen waren zo wat van de vogels die onze dag opfleurden. Daarnaast zag alleen Tanja nog een purperkoet in het riet wegschieten, maar een zoekactie leverde niets meer op (dat zou dus heel goed een Grijskoppurperkoet geweest kunnen zijn).
Een soort die ook werd gewaardeerd was een Wereldzwerver, een treklibel met een zeer indrukwekkend bestaan. Zoek maar eens op op Wikipedia en verbaas jezelf over waartoe deze soort in staat is! Als toegift hoorden we 's avonds vanaf ons balkon nog overvliegende Woudaapjes, een Bosuil en twee jankende Goudjakhalzen!
Op onze laatste hele dag beklommen we dus nogmaals de berg waarop de fameuze roofvogeltelpost Batumi Shuamta is gelegen, hopend op een afsluiting die in lijn zou liggen met de gestage opbouw die we deze week al hadden gezien in de trek van roofvogels. Maar wat ons overkwam, overtrof onze stoutste verwachtingen...
Laat ik maar gewoon met de deur in huis vallen: toen aan het eind van de dag de "klikkers" waren afgekoeld, stond te totaaltelling op... ruim 47.000 ROOFVOGELS! Nee, er staat geen nulletje te veel: 47.000 ROOFVOGELS! Het was werkelijk fenomenaal en met geen pen te beschrijven welk spektakel zich voor onze ogen afspeelde. Het begon al in de ochtend en stopte pas toen we, vermoeid maar overrompeld, om een uur of zes weer de auto in stapten. Wespendieven vormden uiteraard weer de overgrote meerderheid, maar ook Dwergarenden, Zwarte wouwen, Balkansperwers, kiekendieven, Slangenarenden en uiteraard Bijeneters (zitten niet in de telling) vermaakten ons gedurende de dag die we nooit zullen vergeten. Enige minpuntje was dat ik een tweedejaars Aasgier in beeld kreeg die aan verder iedereen, inclusief de tellers, voorbij ging. Het zou een mooie krent zijn geweest, maar de pap was zo smaakvol dat niemand daar heel erg mee zat. WAT. EEN. ERVARING!
We hadden ons werkelijk geen betere laatste dag kunnen bedenken. Ondanks dat we met pijn in het hart afscheid namen van Georgië en Batumi, kijken we met een grote glimlach terug op de afgelopen 10 dagen.
Dank aan de deelnemers voor hun enthousiasme en gezelligheid en dank aan Birdingbreaks.nl voor de perfecte organisatie van de reis! Nieuwe data en wellicht nieuwe bestemmingen voor leuke buitenlandtripjes volgen vast, suggesties zijn welkom ;-)