ZEEVOGELTOCHT LAUWERSOOG, 26 OKTOBER 2024
Nee, het is niet meer helemaal in orde gekomen met het zeevogelseizoen. Het werd vanaf het begin af aan gekenmerkt door vlakke zeetjes, hoge temperaturen en (daardoor) lage aantallen zeevogels. De enige, korte periode waarin de wind wel uit de goede hoek kwam, waaide het weer zo hard dat uitvaren gevaarlijk en dus onmogelijk was.
Jammer, maar dat is nu eenmaal wel het risico met dergelijke excursies en we laten ons er natuurlijk niet door uit het veld (??) slaan. Volgend jaar stappen we vol goede moed opnieuw op en hopen we dat jullie allen ook weer aanhaken. Want ondanks de relatief lege zeeën was de animo, het enthousiasme, de gezelligheid en het optimisme steeds weer aanwezig. Dank daarvoor en hopelijk zullen we volgend jaar weer eens wat tochten meemaken zoals we die vorig seizoen wel hebben gehad.
Was er dan helemaal niets te melden van de laatste tocht? Jazeker, maar een deel daarvan zal ik in #7 van Vogelskijken magazine, waar ik redacteur ben, uit de doeken doen. Er werd namelijk vandaag, ondanks alles, wel een vogelwens vervuld, maar daarover dus later en op een ander podium meer. En mocht je lid willen worden van dit nieuwe tijdschrift voor en door vogelaars: https://webshop.vogelskijken.nl/product/vogelskijken-magazine/
Er waren voor mij als gids drie unica te noteren, twee ervan kreeg iedereen mee en één daarvan willen we zo snel mogelijk weer vergeten.
Om met dat laatste te beginnen: we troffen zowaar een nieuwe zeesoort aan, een vogel die we nog niet eerder op de Noordzee in de kijker hebben gehad. Hou je vast! #nowords
Een tweede unicum was er eentje die helaas alleen voor mij was weggelegd en betrof een waarneming van twee dolfijnen. Ik weet helaas niet welke soort het betrof, maar het waren zeker dolfijnen gezien de grijze rug en hoge, puntige rugvin. Ze zwommen ook erg snel en kwamen driemaal kort maar relatief ver boven water. Helaas was de afstand redelijk groot (300 meter, schat ik) en zwommen ze hard in tegengestelde richting, waardoor het lastig in te schatten was waar ze weer boven zouden komen en het dus ook ontzettend moeilijk was om aan te duiden waar ik keek. Helaas lukte het dus niemand ze ook te zien en blijft het dus bij 'dolfijn spec'.
Het derde unicum was erg indrukwekkend en gelukkig voor iedereen. We kwamen op de terugweg middenin een enorme samenscholing Zwarte zee-eenden terecht. Niet alleen de aantallen waren adembenemend, ook de geluiden die de soort voortbrengt waren nieuw voor mij. Ze produceren niet alleen een roep (die een beetje lijkt op een 'lange' rugstreeppad), ook bij het opvliegen produceren de vleugels een uniek, piepend geluid (wie-wie-wie-wie, of iets dergelijks....) dat ik nog nooit eerder had gehoord. Nu hoorden we het aan alle kanten van de boot en gedurende een langere periode. Heel indrukwekkend, zo op een verder stille Noordzee!
Hier een geluidsopname, voor het idee. Het eerste geluid zijn de vleugels, daarna de roep:
Verder was het weer eens lekker rustig varen en bijkleuren tijdens de waarschijnlijk laatste, zomerse dag van 2024. Veel opwindende soorten kwamen niet langs, maar twee Grote zee-eenden zijn toch verre van alledaags. Verder zijn er natuurlijk altijd de Jan-van-Genten, zagen we enkele Drieteenmeeuwen, meerdere Roodkeelduikers, veel Pontische meeuwen en enkele Geelpootmeeuwen,waren er aardige aantallen Alken en Zeekoeten voor handen en zagen we meermaals Bruinvissen.
Nog twee leuke extraatjes: een bruine bult op een zandplaat bleek op de foto's een Velduil te zijn geweest (maar was al voorbij toen we daar achter kwamen...) en een mooie groep ganzen die hoog zuidwest overtrok waren Kleine rietganzen. Hoogstwaarschijnlijk dezelfde groep van ongeveer 75 vogels werd een uur en 15 minuten later in Zuidwest-Friesland opgemerkt.
Al met al was het qua soorten dus redelijk mager, maar was het geen straf om een dag op het water te zijn. Volgend jaar verder en hopelijk meer, deze week volgen alle nieuwe data. Hier nog wat foto's.
Commenti