De zeetochten van najaar 2021 konden tot nu toe, met pijn in het hart, toch het best worden omschreven als enigszins mat. Ondanks dat er elke keer best het één en ander te genieten viel, zeker voor mensen die niet vaak met een dergelijke boottocht op de Noordzee mee gaan, hoopten we toch steeds op nét iets meer. Nu gebeurt dat wel vaker, mede omdat we onze lat hoog leggen, maar in dit geval was het ook echt wel realistisch om op meer te hopen gezien de locaties en de tijd van het jaar. Wat ons echter "dwars" zat was de nazomer. Het was vaak simpelweg té mooi en té rustig weer, iets wat heerlijk is op een terras of tijdens een wandeling in het bos, maar op zee heb je toch een beetje turbulentie nodig, en dan idealiter de dagen vlak voor onze tochten.
Nu wilde het geval dat het scenario voor de zeetocht van afgelopen zaterdag (gisteren, wellicht) op papier prima was. Het was daadwerkelijk best ruig geweest in de hele week voorafgaand aan de afvaart en de wind had daarbij ook nog eens uit een behoorlijk gunstige richting gewaaid, dus ik had het latje inmiddels alweer een paar treden hoger gelegd dan bij de eerste vier tochten.
Toch kunnen we alvast verklappen dat we, overigens onder begeleiding van naast mij (Martijn) ook Olaf en last minute invalgids Guus Jenniskens (hij mag blijven!), niet per se werden overspoeld door zeevogels, wat nog maar eens onderstreept dat er lastig een peil op te trekken is. Dit is een wel heel flauw bruggetje naar het geluksmoment dat ons dan weer wél ten deel viel; een moment dat de dag voor velen (en voor mij ook) eigenlijk in één klap geslaagd en memorabel maakte.
Na een rustig begin van de dag, met tot op dat moment eigenlijk alleen een Kleine jager als zeevogelhoogtepunt, ontdekte Olaf namelijk een soort waarop je altijd stilletjes hoopt maar die ons tot op heden nog nooit ten deel was gevallen. Het is een soort die nóg indrukwekkender wordt als je je een beetje verdiept in het voorkomen en het trekgedrag. De dichtstbijzijnde broedlocatie ligt namelijk op de Falklandeilanden, hemelsbreed op een duizelingwekkende 13.000 kilometer afstand van waar wij de vogel tegen kwamen. Éénmaal vliegvlug verlaat het jong in ons voorjaar het nest en begint z'n trek over de evenaar richting het noordelijk halfrond, alwaar ze overwinteren (o.a. boven Schotland en voor de Noorse kust). Ongeveer/gemiddeld 40.000 vliegkilometers later keren ze, alsof het niets is, terug op hun broedlocaties op het zuidelijk halfrond. We hebben hier dus met recht te maken met een krankzinnige langeafstandsvlieger, zeevogel pur sang en een globetrotter in hart en nieren. Bij harde noordwesten wind worden ze ook vanaf land af en toe wel waargenomen, maar zoals wij hem voorgeschoteld kregen, krijg je 'm als vogelaar in Nederland nooit meer, gok ik zo. Om welke soort het gaat? De GRAUWE PIJLSTORMVOGEL, het onbetwiste hoogtepunt van deze dag! De vogel kwam af op onze "chum" (visprut) en volgde enkele minuten het schip. Daarbij dook de vogel af en toe geheel onder en zwom ook momenten lang tussen de meeuwen en Jan-van-Genten om, wanneer we weer voerden, weer een stukje te vliegen en zich opnieuw te storten in het geweld van vogels die ons schip volgden. Doordat we rondjes voeren, kon iedereen de vogel waanzinnig bekijken en fotograferen. Kippenvel!!
Zoals al verklapt werd deze soort niet meer overtroffen, maar er viel best nog wat meer te genieten. Zo zagen we zowel Grote- als Kleine jagers mooi dichtbij de boot; ook dit zijn échte zeesoorten waarvoor mensen op een schip stappen! Omdat ik ook aan het voeren was en dat moeilijk samen gaat met fotograferen, heb ik niet alle vogels ook (goed) vast kunnen leggen. Hierbij wat er nog wel uit te halen viel.
Jan-van-Genten zijn vaste prik op zeetochten, maar vervelen desalniettemin nooit. Zoals enkele deelnemers ook beaamden: Je blijft ze fotograferen, hoeveel je er ook al gezien hebt. Vandaag was echter wel bovengemiddeld goed voor deze soort, met vele verschillende exemplaren in alle leeftijden vlak achter de boot, zich luid gakkend tegoed doend aan ons visafval. We telden er op een bepaald moment zeker 15 tegelijk! Spectaculair, maar het duiken gaat vaak zo snel dat, als je er niet flink tijd in steekt en wat geluk hebt, de meeste foto's onscherp, buiten het frame of een combinatie van die twee zijn. Dat ziet er ongeveer zo uit.
Voor liefhebbers: ik heb nog vele tientallen foto's in deze categorie beschikbaar ;-). Enkele lukten, tussen het voeren en zoeken door, dan nog wel en zijn derhalve enigszins tonenswaardig. Ik weet echter dat er op het schip ook "echte" fotografen aanwezig waren die zich volwaardig tegoed hebben gedaan aan het spektakel, dus er zullen vast nog veel mooie plaatjes verschijnen op diverse platforms!
Dan zijn er natuurlijk ook nog de "te verwachten" soorten, maar ook die zijn wat mij betreft niet te versmaden. Drieteenmeeuwen (veel!), Zeekoeten (veel!), Alken, Roodkeelduikers, Pontische meeuwen, Geelpootmeeuw, Zwarte Zee-eenden, Dwergmeeuwen: Ze waren alle vaak leuk te zien en goed te fotograferen, zeker toen het 's middags steeds rustiger werd qua deining en de zon volop doorbrak.
Tenslotte was er ook wat trek van zangvogels boven zee. Ik heb niet alles meegekregen, maar soorten die in ieder geval zijn vastgesteld waren Spreeuw, Koperwiek, Oever- en Graspieper, Vink, Veldleeuwerik en Groenling (!). Altijd fascinerend om die kleine, dappere beestjes boven zee hun oerkrachten aan te zien spreken!
Deelnemers: Hartelijk dank voor jullie deelname en enthousiasme! Dit was de laatste afvaart vanaf de Hollandse kust voor dit najaar, maar de data voor volgend jaar zijn inmiddels geprikt. Kijk daarvoor en om te boeken (wacht daar niet te lang mee) op deze site!
IT would bei helpfull top have the Date of the trip! I'm missing this at all your trip-reports. But Your Photos are great!