MINIBUSEXCURSIE, WOENSDAG 8 MEI 2024
En wederom was daar een excursie met de focus op één soort, maar in tegenstelling tot de Draaihalzen was ik hier niet zo bang dat we de soort niet zouden kunnen vinden. De uitdaging zat 'm meer in de kwaliteit van de (zicht)waarneming.
En een uitdaging: dat bleek het! De Wielewalen waren snel gelokaliseerd en waren met best veel, maar misschien juist daarom zaten ze elkaar constant in de haren, waren ze zeer vliegerig en onrustig en als je ze vond zaten ze hooguit enkele seconden in beeld voor ze alweer op de vleugels gingen, vaak meteen achtervolgd door een rivaliserend mannetje.
Het is duidelijk dat ze net zijn gearriveerd en de strijd om de vrouwtjes en de beste plekjes nog in volle hevigheid woedt. Hierdoor was het bijna onmogelijk om een "groepswaarneming" van een zittende vogel te doen. Wel lukte het iedereen om uiteindelijk (zij het korte) waarnemingen van Wielewalen te doen, maar fatsoenlijke foto's waren meestal net een brug te ver. Daarnaast was de zang, die soms letterlijk van enkele meters boven onze hoofden en door meerdere mannetjes tegelijk naar beneden knalde, een wel erg indrukwekkende ervaring. Maar tussen het genieten was het af en toe toch ook wel frustrerend hoe dichtbij en tegelijk dus ver weg (want verscholen achter een dik bladerdek) deze iconische voorjaarssoort soms bleef. Het voelde soms een beetje als koekhappen: het doel is vlakbij, voelt voor het grijpen maar het kan onbegrijpelijk lang duren voor je daadwerkelijk beet hebt.
En het allervervelendste vond ik dat ik de vogels wél met enige regelmaat in de kijker en zelfs voor de lens had. Ik kreeg echter steeds net niet de tijd om uit te leggen waar de vogel zich bevond en andere keren stonden de deelnemers net te ver bij me vandaan of keken net in een andere hoek de populierenmuur in, wat precies het verschil maakt tussen een topwaarneming en helemaal niets.
Het werd dus een mooi kat-en-muisspel tussen ons en de Wielewalen, die voor elke individuele deelnemer een ander eindresultaat had. Dit is mijn beste plaatje van de dag, eentje dat wel aardig past bij de soort in een Nederlandse context.
Om niet ten prooi te vallen aan populierenmoeheid, hebben we het vizier af en toe ook even verlegd naar andere soorten in het gebied. Het is immers mei, een geweldige tijd in het Lauwersmeer en daaraan kun je, zelfs op een dag voor Wielewalen, niet zomaar voorbij gaan. Zo vogelden we "en passant" nog een leuk rijtje soorten bij elkaar: Grauwe- en Blauwe kiekendief, Beflijster, Zeearenden, de/mijn eerste Bosrietzanger en Spotvogel, Grauwe vliegenvangers, IJsvogel, tientallen Steltkluten en Kemphanen, een Kleine zilverreiger, een Raaf, Appelvinken (even lastig als de Wielewalen), Zomertaling, Bosruiters, Roerdomp, Snor en nog een scala aan algemenere soorten.
Al met al was het een mooie vogeldag, besprenkeld met een vleugje frustratie. Maar dat lag natuurlijk ernstig op de loer als je je stort op Wielewalen ;-). Toch gaan we het volgende week gewoon weer proberen (de plek is echt wel kansrijk, zie ook de edities van vorige jaren) en staat de soort ook op het programma voor de honderd soortendagen. Kijk even op de site als je nog (met korting) mee wilt later deze maand!
Comments