25 FEBRUARI 2022
Wanneer je een excursie op de Zuidpier organiseert, hangt er altijd een zwaard van Damocles boven je hoofd: DE AFSLUITING! Bij te harden wind en/of te hoge golven blijft het hek aan het begin van de befaamde, twee kilometer lange havendam genadeloos gesloten en of dat gebeurt is vaak pas op de dag zelf vast te stellen. Natuurlijk zijn er voorspellingen waarbij je op de klompen kunt aanvoelen dat de toegang geweigerd zal worden, maar er zijn ook twijfelgevallen. Afgelopen woensdag waren de voorspellingen, voor het eerst na drie stormen op een rij, tot aan de avond voor de excursie prima. Zon (!) en een matige wind (kracht 4) deden ons inschatten dat het wel goed zou komen. Op de ochtend zelf klonken er echter reeds onheilspellende berichten uit de monden van de dienstdoende weermannen- en vrouwen en toen we met de volgeboekte groep onder een blauwe hemel en bij nog niet al te veel wind bij het begin van de pier aankwamen, werden we al snel met de neus op de harde feiten en vooral tegen een gesloten hek gedrukt.
Dat is natuurlijk een bittere pil alsmede een vette tegenvaller... Na drie dagen improviseren met een Poolse fotograaf had ik wel eens zin in een dag "volgens plan", maar helaas moesten we wederom een groot beroep doen op de factor flexibiliteit.
Is zo'n dag dan meteen helemaal verloren? Nee, uiteraard niet. Ook de haven en de omgeving van de pier, het strand en de duinen zijn op een mooie en eindelijk eens zonnige dag de moeite van het bewandelen waard. We begonnen dat ook op het strand en in de haven rond het begin van de afgesloten pier. Hier vonden we o.a. soorten als Oeverpieper, Zeekoet, Zwarte Zee-eenden en een tweede kalenderjaar Pontische meeuw in een grote groep meeuwen die verder vooral bestond uit Zilvermeeuwen met daartussen enkele Grote- en Kleine mantelmeeuwen.
Toen we terugkeerden uit de haven en ons wilden gaan opmaken voor een wandeling langs de brandig, kon ik het niet laten om de groep meeuwen nog eenmaal te checken. En dat bleek een heel goede beslissing, want al vrijwel meteen kreeg ik een meeuw in beeld die er een half uurtje geleden zeker nog niet tussen stond en waarop je altijd intens hoopt op een excursie als deze: Een KLEINE BURGEMEESTER! Nadat we een beetje met het licht mee verplaatst waren kon iedereen, inclusief meerdere andere aanwezige vogelaars, de vogel prachtig bekijken. Poetsend, korte stukjes vliegend, foeragerend en ruziënd: Geweldig!
Nadat we uitgebreid van de vogel, die we waarschijnlijk hadden gemist als we wel de pier op hadden gekund (elk nadeel heeft z'n voordeel!), hadden genoten, maakten we een wandeling langs de branding. Opvallend waren de vele aangespoelde schelpen, vaak nog mét bewoner, en zeesterren. Qua vogels bleek het rustig: Zeekoeten en Drieteenstrandlopers waren de schaarse noemenswaardigheden, maar de zon in combinatie met strand en zee waren, na de turbulente week die we achter ons hadden, al seen genot op zich. Deelnemer Gerard van Herk maakte een prachtige serie sfeerplaatjes, waarvan hier een selectie!
De koffie met gebak in één van de strandpaviljoens smaakt na een strandwandeling altijd prima en gerevitaliseerd startten we aan een ommetje "achterlangs" bij het Kennemermeer. De wind stond hier echter vol op en daarnaast leek het doorgaans zo rustige wandelpad wel een hondenuitlaatplek, dus nadat we het meer even hadden gescand (Tafeleenden, Wintertalingen en wat meeuwensoorten) hielden we dit snel voor gezien. Het zat mij nog niet lekker dat we een excursie bij de Zuidpier dreigden te moeten afsluiten zonder een waarneming van dé wintersoort van deze locatie: Kuifaalscholver. Hoewel die specialiteit doorgaans vooral langs de pier foerageert, kan het lonen om ook de omgeving van de jachthaven te scannen. En ook meermaals scannen kan uitbetalen; er wordt immers flink heen en weer gevlogen, dus de situatie kan op een plek na een paar uur weer helemaal anders zijn. Zo kwamen we aan het eind van de excursie dus wederom terecht nabij het gesloten hek en waar 's ochtends nog niets te zien was, zwom nu doodleuk een KUIFAALSCHOLVER vlak langs de kant! Heel erg fijn en iedereen kon mooi alle onderscheidende kenmerken, inclusief het ondersteunende fenomeen van de hoge sprong bij het duiken, prima zien en fotograferen!
Nu ik deze fijne en zeldzame soort ook had kunnen laten zien, konden we toch best tevreden terugkijken op een zonnige dag IJmuiden. Het was echt jammer dat we de wandeling naar de vuurtoren niet konden maken, maar ik wil de deelnemers bedanken voor de flexibiliteit en de positiviteit na deze teleurstelling!
Met vaste gast Dirk reden we vervolgens met een omweg terug naar het noorden. De omweg leidde langs Utrecht, alwaar zich nog steeds de zeer zeldzame Dwergaalscholver ophoudt. Deze soort was nog nieuw voor Dirk en ik had 'm de vorige keer niet heel bevredigend gezien. Dat werd ditmaal echter ten volste gecompenseerd en goed gemaakt. De vogel liet zich uitstekend bekijken; een erg leuk diertje met een zeer toepasselijke naam. Het is echt een dwergje, zeker als er een kolos van een "gewone" Aalscholver praktisch naast staat! Met deze waarneming hadden we alle drie de in Nederland aanwezige aalscholversoorten gezien; da's toch geinig en uniek!
