150 SOORTENWEEKEND: HEERLIJK ZOMERS GEFAALD!

MINIBUSEXCURSIE, 11 EN 12 MEI 2024.

Maar kun je eigenlijk van falen spreken? De vraag stellen is 'm beantwoorden. We hebben met een enthousiaste groep twee dagen lang keihard ons best gedaan, prachtige soorten gezien in heel mooie gebieden en ontzettend genoten van het heerlijke weer en het voorjaarslandschap dat de afgelopen weken is ontploft van leven. En dat de teller uiteindelijk stokte op 145 soorten, maakte niemand echt wat uit en was bovendien goed te verklaren. Want hoe leuk het ook is dat het even zomer was (of in elk geval leek), voor vogels kijken zijn een strak blauwe lucht, fel licht, hoge temperaturen en veel warmtetrilling niet ideaal. De zangactiviteit slaat relatief snel neer, overvliegende (roof)vogels zijn in de "blauwe soep" ontzettend lastig te vinden en vogels die verder dan 200 meter zitten lijk je door de kijker te zien door een stuk vershoudfolie.

Maar nogmaals: het was fijn, het was prima, en die 150 gaan we gewoon de volgende keer halen (er zijn nog twee plekjes!)!

De eerste dag, waarop iedereen van her en der uit het land moest komen, spendeerden we in en rond Lauwermeer. Voor dat gebied maakt vroeg beginnen iets minder verschil, het plan was om dat op dag twee juist wel te doen. We hoopten zo iets meer kans te maken op wat langere en wat meer zangactiviteit bij enkele van onze wens/doelsoorten.

We startten op de Waddendijk en daar was het meteen goed los. Vele duizenden steltlopers, alle in knallend zomerkleed, verzorgden een rijk palet aan kleuren en in combinatie met het weidse Wad en het heerlijke weer was het moeilijk om uiteindelijk te besluiten om ons los te rukken van deze fantastische plek. Kanoeten, Zilverplevieren, Krombekstrandlopers, Kleine strandlopers, Rosse grutto's, Bontbekplevieren, Bonte strandlopers: het is duidelijk dat de beweging bij de stetjes er inmiddels lekker in zit.

Een ander typisch midden-mei-steltje, maar dan eentje die je niet op het Wad zoekt, is Morinelplevier. Een mooie groep hing al enkele dagen rond op de bekende plek net ten zuiden van de Bantpolder en tot ons geluk bleken er nog zeker 13 vogels aanwezig. En tot onze nog grotere vreugde lieten ze zich ook nog eens van redelijk dichtbij zien; dat is heel vaak heel anders op deze plek! Kort daarvoor werden we nog even opgeschrikt door de aanwezigheid van een "spannende kiek", die uiteindelijk een jong vrouwtje Grauwe bleek en dezelfde vogel was die eerder die dag ook op Rottumerplaat was gezien.

Ook de Roodhalsgans bleek nog steeds rond te hangen in de Bantpolder samen met een flinke groep Rotganzen. Nog een weekje of twee en dan zullen ook deze vogels de reis naar Siberië aanvangen, maar nu waren we nog immer blij met hun aanwezigheid.

De haven van Lauwersoog bracht o.a. een Zwarte roodstaart, een Tapuit, een ver langsvliegende Kleine zilverreiger, terwijl enkele stops langs de Groninger zijde van het gebied wat zangers als Nachtegaal, Braamsluiper, Spotvogel, Tuinfluiter, Gekraagde roodstaart en Appelvink opleverden.

Toen we een strategisch punt opzochten om te proberen wat roofvogels uit de blauwe soep te trekken, wat aardig lukte met o.a. Zeearend, Boomvalken en een Blauwe kiekendief, troffen we een medevogelaar aan die meldde dat hij zojuist twee Buidelmezen had gezien. Aangezien de traditionele plek nog weinig succesvol was gebleken, waren we blij met deze tip en gingen we meteen even snel kijken. Al snel was het raak en troffen we twee vogels aan die druk met een nest bezig leken. Ontzettend gaaf en een echte bonussoort, die we natuurlijk maar snel weer met rust lieten.

Bij de volgende locatie was het tijd voor de rietvogels en lieten soorten als Baardman, Cetti's zanger, Snor, Bosrietzanger en Roerdomp zich steeds net lang genoeg horen op zich een plekje op de lijst te verwerven. Ook leuk waren de vers uitgeslopen Gevlekte witsnuitlibellen, maar de absolute ster van de show waren de Wielewalen. Niet vaak heb ik meegemaakt dat deze fantastische soort zo lang zo mooi aan één stuk te zien was. Parend, baltsend, roepend en zingend: ongekend!

De ornithologische dagafsluiting vond plaats in de Ezumakeeg, waar Steltkluten en Kemphanen zoals gewoonlijk weer volop voor handen waren, maar ook Temmincks strandlopers, Bosruiters, Zomertaling en Pijlstaart soorten waren "die je maar beter kunt hebben"! Een man Grauwe kiekendief was geen +1 op de lijst, maar wel een puike dagafsluiting!

Op dag twee gingen we dus vroeg uit de veren voor een start met zangvogels, maar de doelsoort voor het eerste uur, Draaihals, liet helaas (nog) verstek gaan. Wel kregen we een onverwacht groepje van zeven Zwarte sterns, baltsende Watersnippen, meerdere Wielewalen, een Kleine bonte specht, Geelgorzen, Boomleeuweriken en Kraanvogels opgediend; voorwaar geen slecht ontbijt!

De uurtjes erna vervolgden we de zoektocht in het bos en de aangrenzende open gebieden en ook toen was het resultaat erg behoorlijk. Na waarnemingen van o.a. Zomertortel (beetje ver weg), Fluiter, Bonte- en Grauwe vliegenvanger, een Zwarte specht, Kuif- en Zwarte mees, Glanskop, Raaf, Grauwe klauwier, Sprinkhaanzanger, Goudhaan, Vuurgoudhaan en een laat Smelleken (!) was de hoop op de 150 nog in leven.

Echter, op het veen werd het ineens warm en taai en bleef de teller veel te lang stil staan. De Slangenarend gaf niet thuis, Paapje nog net wel maar waar we hoopten om de hiaten die roofvogels nog vormden wat op te kunnen vullen, kwamen we van een warme, doch koude kermis thuis. Een Maanwaterjuffer was wel een reden tot een korte jubel voor hen die de soort op waarde wisten te schatten.

Gelukkig werd ons (zeer relatieve!) "leed" zeer verzacht door een meevaller in de vorm van een Draaihals. De vogel zong, ondanks de hitte en het tijdstip (midden in de middag) onophoudelijk, maar deed dat wel vanuit de beschutting. Het viel dus niet mee om je dusdanig te positioneren dat je in ieder geval een deel van de vogel kon zien, maar dat lukte iedereen uiteindelijk. De foto's zijn een juiste weerspiegeling van de situatie ter plaatse!

Inmiddels was duidelijk dat de 150 buiten bereik zou blijven, maar dat stemde ons zoals eerder aangegeven allerminst somber. Het is een leuk streven, maar je hebt er nu eenmaal een beetje geluk bij nodig. Richting de laatste stop deden we het dan ook rustig aan, namen zelfs de tijd voor een ijsje en noteerden in alle rust de laatste soorten van het weekend in de vorm van Geoorde futen, Witwangstern, Blauwborst en Oeverloper.

Zoals vaker op dit soort tweedaagsen mis je ook een aantal gekke en makkelijke soorten. Ditmaal ontbraken bijvoorbeeld Groenling, Wulp, Eider, Waterral en Dodaars en nog een flink aantal soorten waar niemand van zou opkijken. Afijn, deze excursies zijn ook geen voorbeeld van spijkerharde en strakke efficiëntie, we wandelen veel en blijven lang staan wanneer de situatie of de soort daarom vraagt. Genieten is belangrijker dan de lijst en wat dat betreft was het een meer dan geslaagd weekend!

Deelnemers: zeer veel dank, ik heb genoten. En nogmaals, voor de snelle beslissers: je kunt vrijdag en zaterdag nog mee en anders zijn er nog Honderd soortendagen op woensdag 22 en maandag 27 mei (MET KORTING!)!