Afgelopen weekend vond dan toch eindelijk het weekend Groninger Hoogtepunten plaats. Aan de voorpret van sommige deelnemers zou het bij voorbaat al niet liggen. Sommigen hadden meteen na de editie van 2019 hun plekje reeds veilig gesteld (op zich verstandig), maar door een onvoorzien detail kon het feest in 2020 niet doorgaan. Nu was de situatie dermate verbeterd dat, met enige aanpassingen, we een nieuwe versie aan de inmiddels mooie serie konden toevoegen.
Het weer was alvast een meevaller. Dat wil zeggen: de voorspellingen beloofden ons veel zon en hoge temperaturen, maar dat kwam niet helemaal uit. De wind bleef uit de noordhoek waaien, wat resulteerde in flink wat bewolking op vooral een groot deel van de zaterdag en temperaturen die (volgens de thermometer van de minibus) het hele weekend niet boven de 15 graden uitkwamen. Laten we zeggen dat de weergoden het goed met ons voor hadden en de overgang van de afgelopen twee maanden naar nu soepeltjes en geleidelijk wilden laten verlopen. En de gloeihoofden waren er aan het eind van het weekend echter niet minder om ;-).
We begonnen het weekend met een tochtje naar Oldambt voor de eerste en misschien wel meest bekende Groninger specialiteit: De Grauwe kiekendieven. Het Groningse platteland ziet er in deze tijd prachtig uit, met z'n wuivende graanakkers, knalgele koolzaadzeeën en statige boerderijen omgeven door frisgroene boomsingels. Alleen de tocht naar deze "uithoek" is voor veel deelnemers een indrukwekkend ritje door een onbekende en weidse wereld. Het kostte even wat moeite, maar uiteindelijk vonden we meerdere Grauwe kiekendieven, deze sierlijke ambassadeurs van het Kenniscentrum Akkervogels. De aanblik van deze prachtvogels in de Nederlandse broedgebieden is al een feest op zich, maar het was extra leuk dat de soort voor enkele deelnemers helemaal nieuw was!
De rondrit door de polders leverde ook, naast bizarre aantallen Gele kwikstaarten, flink wat Bruine- alsmede een man Blauwe kiekendief op. Deze laatste soort is in de winter natuurlijk vrij algemeen, maar als broedvogel tegenwoordig niets minder dan zeldzaam.
De middag werd besteed in wat dit voorjaar met recht hét vogelgebied van Groningen genoemd mag worden: het Zuidlaardermeergebied. Het succes lijkt hier maar niet op te houden, want naast de inmiddels haast gebruikelijke kolonie Witwangsterns (vergeet niet dat dit de enige kolonie in Nederland en zelfs Noordwest-Europa is; met recht een Groninger specialiteit, dus!) en bijna 2/3 van alle in Nederland broedende Geoorde futen, zitten er momenteel ook enkele zeldzame Witvleugelsterns tussen de indrukwekkende hoeveelheden Zwarte sterns. Het lijkt erop alsof ook zij een broedpoging gaan wagen, gezien het baltsgedrag en de paarvorming, maar of er al een nest is, is nog niet helemaal duidelijk. We wachten het af en genieten intussen van de aanwezigheid van deze waanzinnig mooie moerassterns. Als ze gaan broeden, zullen ook zij dat gaan doen op natuurlijke nesten (net als zo'n 25-30 paar omringende Zwarte sterns), iets wat op zich ook al uniek is in Nederland en wat we te danken hebben aan het heel natte voorjaar. "Elk nadeel hep z'n voordeel!"
We bezochten de twee beste locaties van het gebied en zagen naast alle bovengenoemde specialiteiten ook nog vele weide- en akkervogels (de aantallen zijn hier nog "ouderwets"), maar ook een overvliegende Wespendief, Blauwborsten, Zomertaling en baltsende Watersnippen.
Na het avondeten stond er nog een wandeling in de Onlanden op het programma, waarbij we hoopten op enkele typische nachtvogels/specialiteiten. Echter, door het koude voorjaar met weinig goede aanvoer wat het stil qua rallen, de soorten waar we het meest op hoopten. Wel hoorden we zeer veel Blauwborsten en Bosrietzangers, meerdere Snorren en Sprinkhaanzangers, twee Roerdompen en enkele Waterrallen, maar daar moesten we het, naast nog een mooie Ransuil, mee doen.
Dag twee stond in het teken van het Lauwersmeer. Het was zowaar zonnig, wat in deze tijd van het jaar dan wel weer tot gevolg heeft dat warmtetrilling het vogelen op wat grotere afstand moeilijk maakt. We zochten dus locaties en soorten uit die wél goed te doen waren en dat betaalde zich uit in o.a. zichtwaarnemingen van rondvliegende Wielewalen (ze zongen soms van recht boven ons, maar het bleef lastig ze in zit in de kijker te krijgen), maar ook Baardmannen, Buidelmezen, Grauwe klauwieren en drie schitterende Zeearenden van verschillende leeftijden.
In de middag zouden we ons geheel storten op steltlopers, maar deze lieten ons flink zitten. Lauwersmeer was aardig leeg en ook de pier van Holwerd, normaal een locatie die ons niet snel in de steek laat (en nee, dat is geen Groningen ;-)), was opvallend leeg. We moesten het doen met enkele soorten en als noemenswaardige hoogtepuntjes o.a. een Steltkluut of zes (voelt inmiddels haast normaal, maar dat is het natuurlijk niet), twee Casarca's en zowaar een man Grauwe kiekendief.
Het gebrek aan steltlopers was een lichte anticlimax, maar uiteraard konden we terugkijken op een prachtig weekend, waarin we bijna alle Groninger hoogtepunten prachtig in de kijker hebben gehad en de provincie zich ook landschappelijk weer van z'n beste kant heeft laten zien. Ik denk dat er weer enkele nieuwe fans zijn bijgekomen die de slogan "Er gaat niets boven Groningen" zowaar letterlijk als figuurlijk hebben ervaren.
Toen het "officiële" deel van de excursie ten einde was, ben ik, als soort van toegift, nog met een klein gezelschap Drenthe in gereden voor zowaar een echte twitch. Er was nabij Gasteren namelijk een zingende Withalsvliegenvanger gezien en enkele deelnemers en ikzelf hadden wel zin om die nog aan het weekend toe te voegen. Uiteindelijk viel het nog niet mee de vrij vliegerige vogel in de kijker te krijgen, maar het lukte uiteindelijk. Voor Wilma, de meest trouwe Birdingholland.nl-gast en deelneemster van het allereerste uur, betekende dit soort nummer 300 op haar Nederlandse lijst; dat mag met recht een mijlpaal worden genoemd. We kunnen alleen maar hopen dat we haar vanaf nu kunnen helpen richting de 400, wat zou betekenen dat we zowel van haar fijne gezelschap kunnen blijven genieten (dat gaat voorlopig nog goed komen) als dat we nog veel zeldzame vogels zullen tegenkomen (daar gaan we ons uiterste best voor doen)! Wilma, gefeliciteerd met nummer 300 en overige deelnemers: Dank voor jullie enthousiasme en gezelligheid. Het weekend van volgend jaar is overigens inmiddels te boeken!
댓글