In het Gronings, maar volgens mij ook in enkele andere talen (en wellicht zelfs gewoon in het Nederlands) bestaat er een woord voor het weer waarmee we het de afgelopen dagen moesten doen: Diezig. Een schitterend woord, want zelfs als je er nog nooit van hebt gehoord, behoeft het geen enkele uitleg. Het woord uitspreken is het woord begrijpen.
Als je van achter een raam naar buiten kijkt, lijkt het wellicht nogal saai en zelfs deprimerend, maar voor vogels kijken is het eigenlijk best prima. Het is rustig en droog, je hebt over het algemeen genoeg zicht en de geluiden die er klinken in dit "stille seizoen" hoor je prima. Kortom: Het schitterende oud-Nederlandse gezegde "count your blessings" is weer eens van toepassing!
Afgelopen vrijdag en zaterdag mocht ik in twee verschillende samenstellingen twee keer ongeveer dezelfde excursie begeleiden. Om u niet te vervelen met twee keer een min of meer zelfde verslag, schuif ik de twee dagen even in elkaar.
Overigens zou je kunnen denken dat het begeleiden van twee dezelfde rondjes, die ik daarnaast deze winter al meermaals heb gedaan, wellicht toch saai zou kunnen worden. Dat was ook één van de grote vragen die ik mezelf stelde toen ik in augustus full time begon met gidsen. Echter, ik kan tot mijn grote opluchting zeggen dat dat nog zeker niet het geval is. Ik heb nog steeds elke excursie evenveel zin om de soorten die ik hoop te kunnen laten zien te vinden, ik krijg nog steeds elke keer evenveel voldoening wanneer dat daadwerkelijk lukt en ik baal tegelijk nog steeds even hard wanneer we onverhoopt soorten missen. Ook dat laatste is een belangrijke graadmeter; onverschilligheid is in mijn optiek "dodelijk".
Op vrijdag pikte ik mijn privéclubje op in het Drentse Zeijen en op weg naar de eerste bestemming kwamen we min of meer per ongeluk een eerste hoogtepunt tegen: Een geweldige groep van vele honderden (een paar duizend?) Kepen! Het gezelschap foerageerde op een veld uitgebloeide zonnebloemen, verdween daar soms geheel in maar was regelmatig in een grote wolk boven het veld te zien en zat soms in de bomen boven ons. Heel indrukwekkend en verre van alledaags!
Op beide dagen begonnen we dus met een bos/heidewandeling en deze verliep nog al verschillend. De vrijdag bracht aardig wat leven, met groepen mezen (Glanskop, Kuifmees, Zwarte mees), een man Blauwe kiekendief en meerdere groepen Kruisbekken. Een grappig moment was toen deelnemer Arjan de Kruisbekken probeerde vast te leggen maar per ongeluk op een verkeerde vogel richtte; dat bleek een Zwarte specht te zijn, die we nog niet hadden opgemerkt!
Op zaterdag was dezelfde wandeling een heel stuk stiller. We zagen en hoorden eigenlijk nauwelijks vogels. Op een roepende Groene specht en een groepje Staartmezen na was het doodstil, maar gelukkig diende zich ter compensatie nog wel een Klapekster aan!
De weg door het veen is in de winter altijd leuk en productief. Beide dagen brachten Toendrarietganzen, Wilde zwanen en... Kraanvogels! Op zaterdag zaten ze redelijk ver weg (doch prima te zien), op vrijdag hadden we het geluk vlak langs de weg een familietje te treffen dat eerst foerageerde en later badderde. Erg gaaf! De zaterdag leverde als "extraatje" een juveniele Slechtvalk op; de vogel zat eerst langdurig op de grond om vervolgens langs ons het gebied in te vliegen.
Op beide dagen vormde de soort die we nabij Veenhuizen troffen een absoluut hoogtepunt: Een Zwartbuikwaterspreeuw! Deze Scandinavische vogel van snelstromende beken is een zeldzame wintergast en liet zich in een herfstige setting prachtig zien!
Zowel op vrijdag als zaterdag was "onze" Bosuil de volgende bestemming. Deze werkte zoals heel vaak geweldig mee, maar wat mooier en een stuk minder voorspelbaar was, was dat ook beide dagen twee Middelste bonte spechten brachten. Op beide dagen lieten ze zich prima zien, maar fotograferen valt met dit diezige weer nog niet mee.
Op zaterdag bezochten we, vanwege iets meer tijd, ook nog het Zuidlaardermeergebied. Daar troffen we het paartje Zeearend meteen aan, dat nog flink bezig was met het opkalefateren van het nest. Ook waren we onbedoeld getuige van een paring ;-). Erg gaaf!
Vanaf het gemaal zagen we, naast enkele Nonnetjes, al snel twee Koereigers tussen de Konikpaarden. Ze liepen zowaar eens redelijk in de buurt; leuk!
De laatste locatie was op beide dagen De Onlanden. Vanaf de doorgaande weg zagen we op beide dagen de adulte vrouw Ruigpootbuizerd (de hoofdreden voor het bezoek), maar ook Blauwe- en Bruine kiekendieven. Op zaterdag zagen we ook nog een Havik in een struikje zitten.
Dit betekende de laatste soort voor de zaterdagmensen, maar op vrijdag moest ik Arjan en Anneke nog even terug afzetten in Zeijen, wat nog een mooie bonus in de vorm van een groep Wilde- en Kleine zwanen opleverde.
Deelnemers: wederom hartelijk dank voor twee gezellige dagen! Vanaf nu geld er geen restrictie meer op groepsgrootte (alleen een advies), dus kunnen we weer toe naar zo goed als normale excursies. We kunnen niet wachten!
Comments