MINIBUSEXCURSIE, WOENSDAG 2 MAART 2022
We hebben de laatste tijd veel recht gehad om te klagen over het weer, waarbij uiteraard meteen de disclaimer geldt dat klagen over het weer, gezien de situatie in de wereld, eigenlijk per definitie ongepast en niet op z'n plaats is. Desalniettemin was het soms ontegenzeggelijk bar en boos en waren excursies zo nu en dan een test op het gebied van flexibiliteit en doorzettingsvermogen, die onder de streep en achteraf bezien overigens zo goed als altijd toch een positief saldo lieten zien.
Welnu, klagen over het weer is er de afgelopen dagen niet meer bij. Wat is het heerlijk buiten! Oké, de wind heeft af en toe en vooral 's ochtends nog best een hoge chillfactor, maar als je je waar mogelijk strategisch en luw opstelt en tegelijk goed aankleedt, is het echt heerlijk om in een kantoor met een blauw plafond te mogen werken!
En het kantoor stond gisteren (woensdag) ook nog eens op één van de fijnste plekken van Nederland: Texel! Om 9 uur pikte ik de volgeboekte groep op voor de TESO-terminal en een half uurtje later kon de vogeldag beginnen op de plek die waarschijnlijk alle bezoekende vogelaars als aftrap gebruiken: De Mokbaai en omgeving. Hier zijn het vooral steltlopers en eenden die de klok slaan en het soortenlijstje liep, dankzij de grote aantallen vogels, al meteen snel op. Pijlstaarten, Eiders, Wintertalingen, Smienten, Wulpen, Kluten, Groenpootruiters, Tureluurs, Zilverplevieren, Bonte strandlopers en Kanoeten waren enkele van de soorten die we mooi konden bekijken, terwijl de roofvogels vertegenwoordigd waren door Torenvalk, Buizerd en een jonge, jagende Havik.
Een vast onderdeel tijdens een excursie op Texel is een bezoek aan de Noordzee. Het is altijd spannend om te zien of er nog wat zeevogels voor handen zijn. We hebben immers een goede telescoop bij ons (dat is wel nodig, gezien de afstanden) en het zou niet de eerste keer zijn dat de zee ons verrast met leuke soorten. De wind was nu oostelijk, wat de verwachtingen wat drukte (eigenlijk wil je voor zeevogels het liefst aanlandige wind), maar desalniettemin zagen we meerdere Roodkeelduikers, Zwarte Zee-eenden en Zeekoeten zwemmen en merkten we ook enkele Gewone zeehonden, Grijze zeehonden en zelfs een Bruinvis op!
De volgende stop was de haven van Oudeschild, een plek die iedere vogelaar die Texel in de afgelopen maanden (alsmede de hele vorige winter) heeft bezocht ook heeft aangedaan. Hier heeft namelijk een zeldzame Zwarte zeekoet zijn of haar kamp opgeslagen en die willen we natuurlijk graag even zien! Maar ja, dat kunnen we wel willen, maar dan moeten we 'm wel kunnen vinden... Een eerste rondgang door de hele haven leverde veel menselijke activiteit, maar weinig vogels en al helemaal geen Zwarte zeekoet op. Wel vonden we o.a. twee "gewone" Zeekoeten, twee Middelste zaagbekken en een prachtige, ruiende Geoorde fuut. Leuk voor voorlopig, maar we spraken wel af later nog even terug te komen voor "revanche" op wat de zeldzaamste vogel is die zich nu op het eiland bevindt (voor zo ver bekend, uiteraard; wie weet wat zich nog allemaal verborgen houdt en nog niet ontdekt is op dit mooie eiland!).
We trokken al vogelend langs de Waddendijk noordwaarts en overal waar we stopten was het licht prachtig en zaten veel vogels dichtbij. Op zo'n moment hoeft het allemaal helemaal niet zeldzaam of speciaal te zijn; ook onze "gewone" wintersoorten zijn dan een waar lust voor het oog, zeker door een telescoop. Daarnaast werden we overal vergezeld door het heerlijke geknor van groepen Rotganzen, het winterwaddengeluid bij uitstek. Over rotganzen gesproken: Inspectie van enkele groepen leverde toch weer op waarop je hoopt, namelijk de beide zeldzame soorten: Witbuik- en Zwarte rotgans! Beide soorten lieten zich prima bestuderen. Herkenning is niet altijd even makkelijk, maar iedereen kon de verschillen uiteindelijk prima vaststellen! Een Toendrarietgans was een andere vreemde gans in de bijt.
Maarrr, zelfs mensen die al heel, heel veel rotganzen hebben gezien in hun lange vogelleven, worden wel eens op het verkeerde been gezet of verzinken in twijfel. Deze slapende vogel was flink lichter dan de andere en de witte buik lijkt ook helemaal tussen de poten door te lopen, maar echt overtuigend, fel wit was het ook niet. Het was een allerminst overtuigende vogel, wat dat al snel de gedachte aan een hybride oproept... Het kan ook gewoon een wat lichter getekende Rotgans zijn; soms weet je simpelweg niet tot waar de variatie van de verschillende soorten reikt.
Nadat we nog een Kleine zilverreiger troffen in een rietkraagje nabij Utopia, twee Lepelaars achterblijvers of voorlopers waren en het heerlijke geluid van IJslandse grutto's het voorjaar in ons definitief wakker maakte, reden we richting De Slufter. Ook dit gebied lag er prachtig bij, maar vanwege de schoolvakantie voor Midden/Zuid leek het ons iets te druk voor een productief wandelingetje.
De middag vorderde inmiddels gestaag, dus het werd de hoogste tijd om af te rekenen met de Zwarte zeekoet in Oudeschild. Welnu, zo lastig als we het onszelf in de ochtend maakten, zo makkelijk ging het nu. Vrijwel meteen na binnenrijden van de vissershaven kregen we de vogel in beeld, en hoe! Strategisch opstellen zorgde ervoor dat we deze dwaalgast in prachtig licht en dichtbij konden bekijken. Nu is 'ie nog grotendeels wit, maar wellicht gaan we nog meemaken dat de vogel z'n prachtige zomerkleed krijgt. Laten we hopen dat 'ie het dus nog even volhoudt hier!
Langzaam was het tijd terug richting de haven te rijden. Het NIOZ-haventje was redelijk leeg, maar in de omgeving van de Petten was het nog vermakelijk, met o.a. een Grutto, Rosse grutto's, een Zwarte ruiter en twee Groenpootruiters.
Kortom: Het was weer prachtig op Texel en, ik blijf het zeggen, de mensen die mee gaan maken elke excursie toch echt mede tot het feest dat ik ervaar. Volgende week zaterdag sluiten we de winterreeks op Texel af en gaan we ons toch echt opmaken voor het definitieve voorjaar!