TARIFA EN DOÑANA, DAG 7-8: EINDE VOL SPECIALITEITEN!
- Martijn Bot
- 18 sep
- 4 minuten om te lezen
SAMENWERKINGSREIS BIRDINGBREAKS.NL, 10-17 SEPTEMBER 2025
Dag 7
Dat tijd vliegt wanneer je het leuk hebt, is maar weer eens onomstotelijk bewezen. We waren gevoelsmatig nog maar net begonnen of we waren alweer met de laatste dagen bezig. Deze stonden in het teken van nationaal park Doñana, een vlak en waterrijk gebied, maar ook relatief kaal. We waren dus de hele dag overgeleverd aan de volle zon en troffen daarbij de warmste dag tot nu toe. Bij temperaturen die uiteindelijk opliepen tot boven de 40 graden, was het dus een kwestie van rustig aan doen, veel drinken, schaduw opzoeken waar het maar enigszins kan en proberen zo efficiënt mogelijk de vogels die we nog graag wilden zien proberen te vinden.
De start was al veelbelovend, met twee Slechtvalken rond de vuurtoren van Chipiona, Sint-Henenafazantjes rond de busjes en een groepje overvliegende Kaalkopibissen op weg naar de supermarkt (wij waren op weg, voor de duidelijkheid ;-))
De eerste stop was bij een uitgebreid complex aan nog werkende zoutpannen. In Zuid-Europa staan zoutpannen synoniem voor Flamingo's en Steltkluten en die waren dan ook volop voor handen. Ook vele andere steltlopers wisten hier hun maaltje bij elkaar te scharrelen. De leukste waarneming was een groep van ongeveer 20 Dunbekmeeuwen, die eerst foerageerden en uiteindelijk over ons heen weg vlogen. Verder waren soorten als Visarend, dwergarend, Wespendief en Reuzenstern noemenswaardig, naast de algemene soorten als Kuifleeuwerik en Kleine zwartkop.
Daarna bezochten we de oever van de rivier die het gebied domineert en in feite de reden is dat er landbouw mogelijk is in dit deel van Spanje. De Nijl van Andalucía heet de Guadalquivir en beide flanken van deze levensader zitten vol leven. We scanden de lucht af voor leuke roofvogels, maar kwamen niet verder dan de reeds genoemde soorten, plus de haast onvermijdelijke Vale gieren. Leuk was de Visarend die aan de overkant van de rivier in een boom rustig een visje weghapte.
De lunch genoten we bij een kleine lagune, omringd door dennebomen (schaduw!). Hier zouden Kameleons moeten zitten, maar die konden we, ondanks uitgebreid zoeken door iedereen, niet vinden. Het zou me niet verbazen dat de hitte hier debet aan is. Wel vonden we o.a. twee Ralreigers, een Purperkoet, meerdere Witkopeenden, Ijsvogels, Geoorde futen, Europese kanaries, een Rode wouw en een Hop.
We reden verder langs de oever van de rivier en maakten diverse korte stops die leuk waren, maar niets nieuws opleverden. Wel merkte deelneemster Carola een interessante roofvogel op. Deze vloog erg ver weg in de warmtetrilling en zorgde daardoor voor wat verwarring, maar het bleek een subadulte Havikarend te zijn. Die verwacht je dan weer niet in een kaal en vlak gebied langs een rivier!
Een specialiteit van kale, schrale gebieden in (o.a.) Spanje is de Kleine kortteenleeuwerik. Omdat we daarvoor dus een stukje de vlakte op moesten lopen en de airco wel heel lekker was, moesten we even wat moed verzamelen. Maar deze soort wil je echt wel zien en motivatie doet veel. Korte tijd later struinden we in de zinderende hitte, maar gelukkig hielp de soort ons een handje. Ze waren snel gevonden en het waren er best veel! Aangezien ze wel schuw waren en de warmtetrilling alom aanwezig was, duurde het wel even voordat we ze mooi aan de grond konden zien, maar uiteindelijk lukte dat prima. En als dikke bonus en beloning voor onze inspanning kregen we er ook nog een juveniele Brilgrasmus bij! Helaas kon ik een groepje van ongeveer 10 Kalanderleeuweriken, dat aan de andere kant van een slenk kort opvloog en snel weer neer ging, niet op tijd gecommuniceerd krijgen aan de groep.
Terug aan de kust werd de temperatuur ineens snel een stuk dragelijker, dus konden we de dag mooi afsluiten met een bezoek aan de befaamde en indrukwekkende kolonie Huisgierzwaluwen. Heel erg gaaf om deze mooie en in Europa zeldzame soort zo mooi, zo dichtbij en in zulke aantallen te kunnen zien!
Dag 8
Deze dag stond vooral in het teken van de terugreis. Gelukkig vlogen we pas 's middags en hadden we dus nog tijd voor één laatste locatie. Vanaf de parkeerplaats, die aan zee lag, zagen we voor vertrek een Middelste jager, Jan-van-Genten, een Zwartkopmeeuw en meerdere Grote sterns langsvliegen. Een 'laguna' in het binnenland was echter ons hoofddoel. Aldaar gingen we op zoek naar een soort die je eigenlijk wel gezien moet hebben bij een bezoek aan deze regio. Het is misschien niet de meest oogstrelende van de vogels die je kunt treffen, maar wel een lokale specialiteit die meestal wat zoekwerk vereist: de Knobbelmeerkoet.
Aangekomen bij het meer zagen we vooral duizenden Meerkoeten, in gezelschap van o.a. Witkopeenden, Geoorde futen en veel Dodaarzen. Vol goede moed begonnen we te scannen, maar de eerste ronde leverde nog weinig op. Toen we opnieuw begonnen, was het echter wel raak. Eerst vonden we een exemplaar op vrij grote afstand (op snavelkleur), maar uiteindelijk bleken er ook twee vogels relatief dichtbij te zwemmen. Het kostte wat moeite om hét kenmerk, de rode knobbels boven de snavel, aan iedereen te tonen (het licht was ook niet ideaal), maar uiteindelijk kon ook deze Zuid-Spanjeparel op de lijst!
Nu was het toch echt klaar. Na een 'leuke' grap van de luchtvaartmaatschappij (ze gaven twee uur vertraging aan maar toverde die een half uur voor de oorspronkelijke vertrektijd ineens weg, waardoor iedereen hals over kop alsnog naar de gate moest) kwamen we uiteindelijk moe maar voldaan, zoals dat heet, terug in het herfstige Nederland.
Deelnemers: ontzettend bedankt voor deze prachtige week en jullie aangename gezelschap. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als Olaf en ik!
En nu weer terug naar de realiteit, te beginnen met een zeetocht aanstaande zondag en een excursie naar Texel op woensdag. Voor deze laatste is nog plek; wees welkom!
Opmerkingen