TARIFA EN DOÑANA, DAG 1-3: "ER KOMT NOG VEEL MEER AAN!"
- Martijn Bot
- 12 sep
- 6 minuten om te lezen
SAMENWERKINGSREIS BIRDINGBREAKS.NL / BIRDINGHOLLAND.NL, 10 SEPTEMBER - 17 SEPTEMBER 2025
Na Extremadura in april en Lesbos in mei zijn we inmiddels bezig met al de derde buitenlandse trip dit jaar. En na Lesbos is ook dit weer een voor mij nieuwe reis. Natuurlijk heb ik voor mijn studie een tijdje in Zuid-Spanje gezeten en heb ik destijds verschillende gebieden bezocht die we ook nu weer zullen aandoen, maar dan spreken we toch al weer over een half leven geleden. Gelukkig is ditmaal ook Olaf Klaassen weer van de partij. Ondanks dat ook hij geen recente ervaring in deze hoek van Spanje heeft, stelt dat toch wel gerust. We zijn inmiddels een goed ingespeeld team en samen grijpen we deze nieuwe kans natuurlijk graag aan. Ik moet eerlijk zeggen dat het altijd wel een beetje spannend is, zo'n reis waarvan de logistiek en de bestemming niet meteen als je broekzak voelen, maar we kunnen wel zeggen dat het voorlopig als de spreekwoordelijke brandweer gaat!
Want wat is het hier geweldig! Ik denk dat we hier wel eens te maken kunnen hebben met een mooi staaltje beginnersgeluk, want meteen op dag één vielen we keihard met de nariz in de mantequilla. Na een zeer vroege start op Schiphol vlogen we net voor de stakingen van het grondpersoneel de Spaanse zon tegemoet. Na een vlekkeloze reis waren we al voor het middaguur in twee minibusjes verdeeld en reden we Sevilla uit op weg naar de eerste vogels. En tijd om er rustig in te komen kregen we niet, we gingen meteen kopje onder in het migratiegeweld waar de regio in deze tijd van het jaar zo befaamd om is. Na de eerste leukerds als Hop, Kleine zwartkop, Bijeneters, Graszangers, Vale gieren, Zwarte wouwen, Zwarte ibissen, een Iberische klapekster en Napoleonwevers kregen we een onwaarschijnlijk grote lading Ooievaars over ons uitgestort! Twee gigantische bellen van, een zeer ruwe schatting, zo'n 2000 Ooievaars draaiden rondes boven ons hoofd en leken uiteindelijk wat noordwaarts (?) te vertrekken.
Doorrijdend het gebied in werd duidelijk dat het er tjokvol zat met vogels. Maar onze monden vielen helemaal open toen we bij een groter, open stuk water aankwamen. Krankzinnige aantallen Zwarte ibissen deden het waterpeil stijgen, meerdere Marmereenden waren voor velen nieuw, Flamingo's liepen door de meute te foerageren, Witwangsterns vlogen krijsend rond, Steltkluten stonden vooral te pitten, een Purperkoet scharrelde langs de rietrand terwijl een Purperreiger langsvloog. Middellandse zeevogelen in de puurste vorm! Het was overdonderend en we wisten niet waar te kijken. Maar misschien wel het meest indrukwekkende moment van mijn vogeljaar tot nu toe was toen mijn oog viel op eerst enkele Vorkstaartplevieren die achter een rietkraag verdwenen. Toen ik een blik kon werpen op waar de vogels geland waren, viel mijn mond bijna open van ongeloof toen er zo'n 400 vogels bij elkaar zaten! Maar het werd nog gekker, want vanuit de 'blauwe soep' kwamen er steeds meer bij! En nog meer! Veel meer, zelfs! Heel hoog vlogen de vogels als muggen rond. Sommigen kwamen naar beneden, anderen leken verder te vliegen of landden verderop. Het was een adembenemend tafereel, helemaal wanneer de groep op de grond af en toe ergens van schrok en massaal opvloog. Het massale (het ging in totaal grofweg om ongeveer 1500 vogels, tellen was niet echt mogelijk), het onverwachte en de fascinerende schoonheid van de soort gecombineerd maakte dit nu al een absoluut hoogtepunt van de reis, dat kan haast niet anders!
Enigszins overrompeld reden we verder en zagen o.a. een Kwak, Iberische kwikstaarten, Kortteenleeuweriken en een Temmincks strandloper. Toen we het gebied wilden verlaten om de twee uur naar het hotel te overbruggen, maakte een Spaanse vogelaar ons nogal opgewonden melding van een zeldzaamheid, die hij enkele kilometers verderop had gezien. Hij toonde daarbij een plaatje van een Sporenkievit... Het leek me erg onwaarschijnlijk, maar aangezien we toch in de buurt waren, waagden we de gok. Op de plek aangekomen zagen we al snel twee vogelaars zitten en enkele seconden later keken we naar...een SPORENKIEVIT! Wat een waanzin! Het blijkt, indien aanvaard door de zeldzaamhedencommissie, de tweede ooit te zijn voor Spanje en wij blunderen er zo tegenaan. Beginnersgeluk, puur beginnersgeluk ;-)
Dag 2
Tarifa in september is roofvogeltrek en dat is dan ook één van de hoofdredenen dat we hier zijn. Dag twee begonnen we dan ook op één van de telposten. Toen we aankwamen, was de wereld echter gehuld in laaghangende bewolking en gebeurde er aanvankelijk nog weinig. We moeten het doen met wat Vale gierzwaluwen, Alpengierzwaluwen en enkele Kuhls/Scopoli's pijlstormvogels. Maar de zon deed z'n werk naar behoren en toen het eenmaal opklaarde, gingen de roofvogelpoorten meteen wagenwijd openen! We kregen een indrukwekkende stroom aan roofvogels voogeschoteld! Vooral Slangenarenden, Dwergarenden, Zwarte wouwen en Aasgieren kwamen in prachtige aantallen over ons heen vliegen. sommige waagden de overtocht naar Afrika, maar regelmatig keerden vogels ook terug en vertrouwden het westenwindje blijkbaar niet. Het was heerlijk omhoog kijken geblazen, en zeer regelmatig riep er wel iemand dat 'er nog veel meer aankomt!'. Alles was pais en vree, totdat we werden 'opgeschrikt' door de eerste grote gier van de dag. Een Vale, dank je dan in al je onschuld en met realiteitszin. Maar de vogel, die recht op ons af kwam, bewees al heel snel ons ongelijk: het was een RÜPPELLS GIER! Nieuwe voor iedereen, inclusief voor Olaf en mij, en dan meteen op bijna aanraakafstand: we waren er wederom even beduusd van! Beginnersgeluk??
Toen de magen toch echt begonnen te knorren, namen we met een beetje pijn in het hart afscheid van de plek. Bij de auto werden we nog even opgehouden door een heel leuke libel: een Wereldzwerver! Deze hyperactieve soort kwam steeds heel dichtbij, maar was (mede daardoor) heel lastig vast te leggen. Verder dan dit magere bewijsje kwam ik helaas niet.
Na de lunch, met o.a. steeds veel Bijeneters en enkele Geelpootmeeuwen in de buurt, togen we richting een rots die we eigenlijk in gedachten hadden voor Rüppels gier. Die druk was er in ieder geval alvast af! Onderweg stopten we op een leuk, weelderig begroeid plekje waar we o.a. een Hop, een Westelijke orpheusgrasmus (kort), een Visarend maar toch vooral een Havikarend en een prachtige Monarchvlinder voorgeschoteld kregen!
Aangekomen bij de rots hadden we in een mum van tijd een tweedejaars Rüppells gier en uiteindelijk (waarschijnlijk) twee adulte vogels te pakken. Verder waren er natuurlijk heel veel Vale gieren te zien, maar bleken er weinig andere soorten uit te vissen. Maar niemand die daar wakker van lag!
Als dagafsluiter probeerden we de pionierende Grauwe buulbuul te vinden. Deze Afrikaanse soort heeft inmiddels op enkele plekken Spanje weten te bereiken en de vogel in Tarifa verblijft al meerder jaren nabij een parkeerplaats aan de rand van de stad. Toen we na twintig minuten nog niet verder waren gekomen dan alleen een paar zangstrofes van achterin de begroeiing, geloofden we het wel. Toen echter het parkeerkaartje al was betaald en we weer in de minibussen zaten, zagen we de vogel ineens vliegen. Aanvankelijk landde hij in een los struikje buiten de parkeerplaats, maar al snel keerde hij terug en ging doodleuk helemaal vooraan en op ooghoogte van de zon zitten te genieten. Waanzin! Of beginnersgeluk, natuurlijk. Ik moest wel opnieuw een parkeerkaartje betalen; deze was inmiddels in alle tumult verlopen...
Dag 3
Ook vandaag was de start gepland op een telpost. In het kader van 'verandering van spijs' kozen we ditmaal voor Cazalla. Helaas waaide het ineens erg hard uit oostelijke richting en bleken de vogels daardoor oostelijker langs te gaan. Na een tip van Marcel van Kammen, een van de meerder bekenden die ik inmiddels al ben tegengekomen, verplaatsten we ons vijf kilometer oostwaarts en daar troffen we de roos! Wederom kwamen er prachtige stroompjes en belletjes van Dwergarenden, Wespendieven, Slangenarenden, Zwarte wouwen en Zwarte- en Witte ooievaars over, met daartussen af en toe een Sperwer, Raven, een Grauwe kiekendief, een juveniele Aasgier en regelmatig Vale gieren. Vogeltrek in optima forma; hier krijgen we nooit genoeg van!
Het is erg warm, dus spendeerden we de middag op het strand. Niet op een badlaken, natuurlijk, we gingen wel dapper door met vogels kijken. En het bracht nog wat op ook: Strandplevieren (veel!), IJsvogels, een Audouins meeuw, Roodstuitzwaluwen, Grauwe gorzen en Kuhls pijlstormvogels, onder andere.
Morgen gaan we o.a. de zee op. Ik ben heel benieuwd, wordt vervolgd!
Opmerkingen