Deze titel was één van de schitterendste open deuren die ik de laatste tijd gehoord heb en kwam uit de mond van een man die ons vroeg of we vandaag nog Korhoenders hadden gezien, waarop we helaas negatief moesten antwoorden.
Het vat de essentie van het vogels kijken mooi samen. Het is maar net waar de vogels zitten. En als ze zitten waar jij op dat moment ook bent, heb je een mooie dag. Zo niet, dan kan het wel eens wat teleurstellend uitpakken. En dat lot trof ons helaas vandaag...
Zoals trouwe lezers van dit blog weten, gelasten we eigenlijk nooit een excursie af. "Gewoon gaan" is ons motto en dat pakt zo goed als altijd goed uit. Echter, voor de excursie naar de Sallandse heuvelrug besloot ik donderdag een eenmalige uitzondering te maken. Als de excursie draait om één soort (Korhoen), die niet houdt van wind en regen, en er wordt op de oorspronkelijke dag (zaterdag) slechts dat en niets anders dan dat voorspeld, dan speel je bij voorbaat een verloren wedstrijd en dat is voor niemand leuk.
Gelukkig had ik een flexibele groep, die grotendeels met me mee kon verhuizen naar de zondag. En dat zou een prachtige dag worden! Zon, geen neerslag, enigszins fris doch over het algemeen lenteachtig, dat was ons voorgehouden.
Maar wederom bleek de waarheid anders. Bij aankomst (om 7 uur) op de Sallandse heuvelrug was het bewolkt, ronduit koud en er stond een venijnige, harde wind. Het was alles bij elkaar best afzien en dat bleek een voorbode voor een vogeltechnisch stille en vrij lege ochtend, waarbij tot overmaat van ramp de doelsoort het ook nog eens liet afweten. Ik ben al menig keer op de plek geweest (ook in de tijd dat de vogels nog "echt" waren) en ik ben nooit vertrokken zonder Korhoen op (spreekwoordelijke) zak. Vandaag helaas dus wel, ondanks dat we echt ontzettend goed en lang hebben gezocht en gespeurd.
We moesten het doen met aardige troostprijzen in de vorm van een Klapekster, twee (verre) Rode wouwen, meerdere Raven, zingende Boomleeuweriken en....tadaa: een paartje Kleine bonte spechten. Jullie weten inmiddels dat dit een soort is die ik maar heel weinig met groepen tref en al helemaal niet als we er naar zoeken. Dat deden we vandaag dan ook niet en plots zaten er, bij helaas nog weinig licht, een mannetje en een vrouwtje elkaar het hof te maken. Erg leuk (persoonlijk vind ik deze soort eigenlijk leuker dan een korhoen)!
Na een bakje troost met een welverdiende mergpijp stond het tweede deel van de dag op het programma: een wandeling in de Engbertsdijksvenen nabij Kloosterhaar. Ook hier waaide het nog steeds flink en was de gevoelstemperatuur daardoor laag, maar de zon was inmiddels wel gaan schijnen en dat gaf het geheel al een veel vrolijkere aanblik. Niet dat de vogels ons ineens om de oren vlogen: het bleef een vogelluwe dag, met hier o.a. ontzettend veel Roodborsttapuiten, een Havik, een Sperwer en wederom een Klapekster.
Kortom, een lichtelijk teleurstellende dag op vogelgebied, maar dat kan helaas af en toe gebeuren... Deelnemers, bedankt voor het trotseren van de kou en het doorzettingsvermogen en hopelijk tot een volgende keer!