In aanloop naar het langzaam weer opstarten van de groepsexcursies (in licht aangepaste vorm, uiteraard), gingen we vandaag nogmaals de Oostvaardersplassen in. Tijdens dit inmiddels befaamde "rondje met de klok mee" maken we een aantal wandelingen en bezoeken de beste uitkijkpunten rondom dit uitgestrekte deel van het nieuwe nationaal park Nieuw Land. U maakt hierbij dus zowel kennis met dit bijzondere gebied en leert tevens al haar bewoners, zowel de zoogdieren als de vogels, kennen. Zoals altijd begonnen we aan de kant van Almere en zoals zo vaak waren de eerste noemenswaardige waarnemingen die van Cetti's zanger (die zijn voor mij als noordeling in ieder geval nog steeds noemenswaardig!) en stelden ook de Vossen (3) en Edelherten ons niet teleur. Verder zagen we o.a. een paartje Zomertaling, meerdere Bruine Kiekendieven, flink wat Groenpootruiters en zongen vanuit het riet o.a. Kleine karekieten, Rietzangers, Snorren en Bosrietzangers. Meerdere Koekoeken vlogen over en langs, een paartje Gele kwikstaart liep op een kort grasveldje, een Pontische meeuw zat voor de uitkijkbult maar de meest opzienbarende waarneming was die van een onvolwassen Slechtvalk. Niet dat de soort op zich zo opzienbarend is, maar de manier waarop deze tweedejaars vogel zich minuten lang en van dichtbij liet bekijken was geweldig en ongekend. De vogel droeg een Nederlandse ring en de ringcentrale is inmiddels gemaild. We zijn benieuwd waar hij uit het ei is gekropen!
Het was nog steeds overwegend zonnig, redelijk windstil en de temperatuur was, zeker in de luwte, haast zomers. De weermannen en vrouwen hadden ons echter "beloofd" dat we in de loop van de dag met een zeldzame en vrij extreme weeromslag te maken zouden krijgen; we waren eigenlijk best benieuwd ;-) De volgende stop bij het trekvogelveldje leverde, naast wederom meerdere Groenpootruiters en een overvliegende Dwergmeeuw, een mooie Kleine Zilverreiger op, die kort samen in vlucht te zien was met een Grote zilverreiger. Op zo'n moment zie je dat de namen van beide soorten treffend gekozen zijn!
Een korte wandeling langs de dijk bracht ons onder andere een zingende maar onzichtbare Blauwborst (ze zijn stil en moeilijk zichtbaar in deze tijd omdat ze aan het broeden zijn), meerdere Oeverlopers, een Lepelaar maar vooral twee Grauwe vliegenvangers en een zingende Spotvogel.
Langzaam maar zeker belandden we aan de Lelystadzijde en betraden we daar uiteindelijk de befaamde wandeling in de zogenaamde Driehoek. Op weg naar de hut "De Zeearend" kwamen we al meteen een mooi groepje Gele kwikstaarten tegen, waarin zich zeker zes prachtige Noordse kwikstaarten tegen. Deze soort trekt in mei door Nederland op weg naar de broedgebieden in Scandinavië en zijn naast schaars werkelijk een lust voor het oog. We hebben dan ook even wat tijd gestoken in het groepje, waarbij ook een erg merkwaardig getekend exemplaar naar boven kwam. Het mannetje toonde een erg zwarte kop met een lichte aanzet tot een wenkbrauwstreep maar ook een witte keel. Zoals u waarschijnlijk weet zien gele kwikstaarten er in heel Europa en richting Azië allemaal weer net even anders uit en is het soms lastig om de juiste naam op een individu te plakken. Bij deze weet ik het ook even niet, maar hij lijkt een beetje op "superciliaris" uit Zuidoost-Europa, wat weer een mengvorm van feldegg (Balkankwikstaart) en, als ik het goed heb, flava ("onze" Gele kwikstaart) is. Volgt u het nog?? Hier in ieder geval de vogel in kwestie (eerste foto's), met daaronder wat Noordse kwikstaart (thunbergi).
Het was een mooi, interessant, typisch meigroepje kwikstaarten, waarbij zich af en toe ook nog een Gekraagde roodstaart prachtig liet zien. Een mooie set kleuren bij elkaar zo!
In de hut "De Zeearend" was het prachtig vogels kijken, ondanks dat het door het glas moet. De plas ligt er zeer goed bij en met het steltloperseizoen in volle gang is dit een plek om de komende tijd in de gaten te houden. We zagen hier ongeveer 200 Bontbekplevieren, met daartussen o.a. enkele Krombekstrandlopers, Bonte strandlopers en een Kleine strandloper, los van vele Groenpootruiters, Kluten en Zwarte ruiters. Erg leuk! Ook erg leuk was het feit dat de hut z'n naam aandeed, want we zagen vanuit hier drie keer een Zeearend. Het betroffen steeds onvolwassen vogels en een andere overeenkomst was dat ze alle net wat te ver weg voorbij vlogen voor een degelijke foto. Hier een dappere poging:
Toen we terug liepen, werd langzaam maar zeker duidelijk dat de weeromslag een feit werd; de bewolking nam toe maar vooral de wind begon een hoofdrol voor zich op te eisen; ineens leek het een beetje op herfst. Dat werd helemaal duidelijk toen we op de Praambulten nog even een afsluitende blik over het gebied wilden werpen; we konden amper blijven staan! De hoogste tijd, dus, "om het een dag te noemen" en afscheid te nemen van elkaar en het gebied. Binnenkort gaan we onze halve dagen ook hier weer oppakken, dus het volgende verslag zal vast niet lang op zich laten wachten!
Comments