MINIBUSEXCURSIE, MAANDAG 3 FEBRUARI 2025
Met de kweldertocht van gisteren (maandag) sluiten we deze serie voor de winter '24/'25 af. Je zou misschien denken dat dat wat aan de vroege kant is, maar de ervaring leert dat de meeste kweldersoorten zich in de loop van februari langzaam beginnen terug te trekken, dan wel dat ze zo verspreid zijn dat ze steeds moeilijker te vinden zijn.
Tijdens deze excursie was daar echter nog weinig van te merken. Qua soorten was dit misschien wel de beste van deze winter, mede dankzij het heerlijke weer. Daar staat tegenover dat de groepen wel opvallend vliegerig waren. Vaak bleken herinneringsplaatjes van de verschillende soorten aan de grond een hele opgave, maar gelukkig ging het (voor zo ver ik weet) niemand in de, wederom volgeboekte, minibus puur om de foto's.
Vanwege de koude start leek het me kansrijk om even enkele niet-dichtgevroren slootjes te checken om te kijken of er snippen, en dan vooral natuurlijk Bokjes, waren die zich daar wellicht in hadden verschanst. Verder dan enkele Watersnippen kwamen we helaas niet. Op een akker op weg naar de eerste stop stuitten we op enorm veel Veldleeuweriken en zowaar een eerste groepje van 30 Fraters, maar deze vloog op toen wij uitstapten en verdween over de zeedijk.
De eerste kwelder leek in eerste instantie (te) rustig, maar nadat we een groep Oeverpiepers en wat Kanoeten in de telescoop hadden bekeken, streek er ineens toch een mooi groepje van ongeveer 20 Sneeuwgorzen voor ons neer. Zij lieten zich met wat moeite uiteindelijk leuk zien, ook foeragerend op de bevroren slenkjes in het weiland.
Het is overigens triest hoeveel Brandganzen we hier en ook gedurende de dag tegenkwamen die ziek (vogelgriep) of al dood waren. De Waddenkust is een waar slagveld en het lijken vooral Brandganzen die dit jaar verschrikkelijk de pineut zijn. Treurig...



Wat voedselrijke akkers waren steeds erg spannend, maar verder dan ongedetermineerde zangvogels (vogels die kort opvliegen en weer invallen) en Veldleeuweriken kwamen we niet. Op de pier van Holwerd zagen we o.a. twee Blauwe kiekendieven en een Paarse strandloper.
Het buitendijkse gebied nabij Blija bleek wederom een schot in de roos en een hoogtepunt. Al snel zagen we bijvoorbeeld een prachtige wolk (300-400) Fraters rondvliegen. Deze wenssoort van velen vloog echter best ver achterin het gebied. Gelukkig is het daar vrij struinen en dus besloten we de vette Friese zeeklei te trotseren om te proberen wat dichterbij te komen. Dat lukte uiteindelijk aardig en meermaals zagen (en hoorden!) we de 'wolk' vlak langsvliegen. Het foerageren aan de grond deden ze vooral op afstand, maar het was desalniettemin genieten van het fenomeen dat je alleen nog hier (en misschien in het uiterste noordoosten van Groningen) kunt tegenkomen. Daarnaast kwam een groep van ongeveer 40 Strandleeuweriken roepend en recht over ons overvliegen; heel fijn ook! Twee Zwarte ruiters zaten in één van de sloten die we passeerden, Blauwe kiekendieven vlogen op de horizon rond en vele Watersnippen zochten in het gebied naar ontdooide randen





Nadat we de minibus weer hadden bereikt en de plakken kwelder van onder onze schoenen hadden verwijderd, reden we nog een stuk westwaarts in dit geweldige buitendijkse gebied. Al tijdens de wandeling had ik in mijn ooghoek en op ontzettende afstand een buizerd zien aankomen die ik er 'verdacht' uit vond zien. Toen we na een stuk rijden beter zicht hadden op de paal waarop hij had plaatsgenomen, bleek mijn voorgevoel juist: het was de overwinterende, adulte Ruigpootbuizerd! Deze vogel zit nu voor de derde (?) winter op rij in het gebied, maar is zeer lastig te vinden wanneer ze (het is een vrouw) niet op een uitkijkpunt zit. Wij hadden dus echt geluk de vogel te treffen en nog meer geluk met de zwarte kraai, die besloot de Ruigpoot lastig te vallen. Daarbij vloog de vogel in zeer mooi strijklicht op en konden wij alle kenmerken (o.a. de combinatie van de witte staart met strakke eindband, het buikschild en de polsvlekken) prachtig zien. Na enkele korte schermutselingen in de lucht verdween de vogel weer spoorloos. Geweldig! Een Kleine zilverreiger naast de bus was overigens ook prachtig, zij het tegenwoordig een stuk algemener.




Op onze weg terug richting de startlocaties checkten we nog enkele kleinere kwelders en akkers, hopend op strandleeuweriken aan de grond (die ontbraken nog). Dat lukte niet, maar we kregen er wel een (erg ver, maar toch) Smelleken voor terug. Redelijke ruil, toch?


We gingen eruit met een (figuurlijke) knal in de vorm van twee Velduilen. Actiebereid waren ze niet, maar ik ben al lang blij dat er weer vogels te vinden zijn!


Het was dus een erg productief en vooral ook lekker winterdagje langs de Wadden. Dit weer mag nog wel even aanhouden, wat mij betreft!
Overigens: er is nog één extra datum voor Texel toegevoegd aan de excursiekalender. Op het kruispunt van winter en voorjaar gaan we nog een keer het eiland op. Heb je zin om mee gaan, check dan de kalender!
Comments