Dit was een extra ingelaste/uitgestelde excursie, nadat de geplande vlinder excursie naar Zuid-Limburg in juni moest worden afgeblazen aangezien die dag letterlijk in het water zou gaan vallen. Naast de nodige millimeters werd er voor die dag ook een flinke hoeveelheid wind voorspeld. Met spijt moesten we die dag cancelen. Maar om nu helemaal tot volgend jaar te wachten voor de herkansing was wat jammer. Daarom werd besloten voor de deelnemers die mee wilden (en konden) de excursie te verplaatsen - en weer open te stellen voor nieuwe deelnemers voor mensen die niet mee konden naar een nieuwe datum.
En zo wil het dat gids Marnix afgelopen zaterdag bij 30 graden het Limburgse heuvelland in trok. Na het ontvangst met koffie/thee en stroopwafel liepen we in een langzaam struin tempo de Sint Pietersberg bij Maastricht op. Meteen al konden de eerste leuke insecten genoteerd worden, met Blauwvleugelsprinkhaan en Tengere Grasjuffer al op de parkeerplaats. Ook vielen de grote hoeveelheden Boomblauwtjes op. Een achterliggende deelnemer kon een Bruin Dikkopje fotograferen terwijl de voorste deelnemers een Scheefbloemwitje zagen, een geweldig begin!
Aangekomen bij de kalkgraslandveldjes werd al snel een Boswitje gevonden, al snel gevolgd door een Bruin Dikkopje, een Staartblauwtje en een Kaasjeskruiddikkopje. Maar ook de gewonere soorten lieten zich zien, met vele Icarusblauwtjes, Bruin Zandoogjes, Bruin Blauwtjes en enkele Kleine Parelmoervlinders. Naast vlinders werden ook Wespenspinnen, Knautiabij, Sabelsprinkhanendoder en een heus Kanariepietje (micro nachtvlinder) gefotografeerd. Meerdere Bruin- en Kaasjeskruiddikkopjes en een nieuw Staartblauwtjes lieten zich zien terwijl we langzaam richting de Duivelsgrot liepen. Nadat we het veldje aan de achterkant van de grot verkend hadden puften we even uit op een schaduwplekje om wat te eten en te drinken. Maar ook nu konden we niet rustig lunchen, want een Koninginnenpage kwam lang gevlogen en was druk bezig met eitjes leggen. Vanuit de vlucht werden er geschikte waardplanten gevonden, werd er binnen een paar seconden een eitje op gelegd om vervolgens op zoek te gaan naar de volgende plant.
Gezien de tijd besloten we om langzaam terug te lopen richting de auto. Tijdens de terugreis voelde een deelneemster zich niet goed worden en zakte door haar knieën. Waarschijnlijk dat de warmte wat teveel werd. Nadat even rust nemen niet hielp werd de boswachter ingeschakeld die haar met de auto terug reed naar de parkeerplaats (waarvoor dank, Natuurmonumenten!). De rest was op eigen kracht richting auto gelopen. Op de terugweg werden nog een Boswitjes en een Spaanse Vlag bijgeschreven. Terwijl de deelneemster die niet verder kon in een restaurantje wat op krachten kwam vervolgde de rest de excursie.
Op de nieuwe locatie kon al snel Dwergblauwtje aan de imposante lijst worden bijgeschreven. Tot enkele jaren geleden werd deze soort als verdwenen beschouwd in Nederland. Op deze plek vloog nog een Staartblauwtje. De daar los lopende vriendelijke varkens zorgden voor vermaak door te bedelen alsof het hondjes waren. Ook werden de fototassen doorzocht opzoek naar lekkernijen.
Inmiddels was het half vier geworden. Terug bij de auto’s konden de mensen die het een mooie dag vonden en nog een flinke autorit voor de boeg hadden afscheid van ons nemen terwijl de hardcore overblijvers nog meekonden voor de toegift. Klaverblauwtje was nog niet gelukt die dag. We reden naar een weilandje 10 kilometer verderop waar de dagen ervoor Klaverblauwtjes waren gemeld. Hier aangekomen hadden we de vlinders vrij snel in beeld, waarvan 1 exemplaar goed ging poseren voor de fotografen. Een prachtig einde van een prachtige dag vlinders kijken in een tropisch Limburgs heuvelland. Volgend jaar weer (datum volgt spoedig!)!
