EXTREMADURA DAG 5, 6 EN 7: ¡IBAMOS VOLANDO Y HEMOS ATERRIZADO!
- Martijn Bot
- 14 apr
- 4 minuten om te lezen
VOGELREIS EXTREMADURA BIRDINGHOLLAND.NL / BIRDINGBREAKS.NL (6-13 APRIL 2025)
Oftewel: we vlogen letterlijk en figuurlijk hoog en hard, maar zijn inmiddels in ieder geval letterlijk weer geland. Figuurlijk landen zal misschien nog een paar dagen kosten. Het is best lastig om na een periode non-stop vogels kijken in een oogstrelende omgeving ineens weer neer gesmakt te worden in de realiteit van de dagelijkse gang der dingen, maar dat zijn tegelijk natuurlijk luxeproblemen.
Want we mogen natuurlijk onze handen dichtknijpen met het weer dat we hebben gehad, de regio waarin we mochten verblijven en de soorten die we wisten te vinden. Werden we eerst nog bang gemaakt met een vooruitzicht op twee laatste dagen met regelmatig heftige buien en vrij lage temperaturen, ook in Spanje blijkt dat het in de praktijk heel erg mee kan vallen. We hebben over het algemeen prima vogelomstandigheden gehad en hebben, ondanks wat gespetter af en toe, niets hoeven laten.
Vrijdag (dag 5) besloten we te spenderen in Merida. Het werd de klassieke dag 'urban birding'. Voor we daar aankwamen zorgde het benzinepeil van één van de busjes nog even voor wat spanning (dat ging net goed ;-)), maar de omweg op zoek naar de dichtstbijzijnde pomp leverde dan wel weer een groep van ongeveer 25 Blauwe eksters en een Bonte vliegenvanger op. Het regende daar helaas wel net even, dus de foto's zijn mager.
Een wel geplande stop voor Merida was bij een ruïne aan de rand van een stuwmeer. Een heel fijn vogelplekje met een echte specialiteit: Zwarte tapuit. Deze zeer mooie en forse tapuit met een relatief klein verspreidingsgebied (Iberisch schiereiland en Noord-Afrika) broedt hier al een tijd en werd ook vrij makkelijk gevonden. Helaas sta je hier vrij laag en broedt de vogel hoog, dus het werd een beetje herniavogelen. Maar wie maalt daarom; het resultaat was ernaar. Naast de Zwarte tapuit zagen we namelijk ook soorten als Grijze gors, Blauwe rotslijster, Spaanse keizerarend, Krooneend, Theklaleeuwerik en tientallen Alpengierzwaluwen. Twee arenden die goed Havikarenden geweest zouden kunnen zijn losten te snel op in een laaghangende wolk.
De wandeling naar 'de brug' in Merida was niet zo productief als we gewend waren, hoewel een Buidelmees en wat Zwarte ibissen zich leuk lieten zien. Maar de attractie hier is natuurlijk de enorme reigerkolonie, die vanaf de brug heel mooi te bekijken is. Na een lunch in de stad namen we de tijd om te genieten van vele honderden Koereigers, enkele honderden Zwarte ibissen, vele tientallen Kwakken, meerdere Lepelaars en enkele Blauwe- en Kleine zilverreigers. We zagen alles tussen eieren en (bijna) vliegvlugge jongen. Ontzettend leuk en interessant om de (inter)acties op de relatief weinige vierkante meters te kunnen aanschouwen. Het is alsof je je in een natuurfilm bevindt!
's Avonds deden we een poging om Moorse nachtzwaluwen te horen te krijgen. Dat lukte, maar het ging moeizaam. Slechts één vogel liet zich maar zeer matig, kort en van van relatief ver horen. Een Griel deed veel beter z'n best en moet vlak over ons zijn gevlogen. Ik kon 'm helaas niet vinden met de warmtebeeldcamera.
Dag 6 was alweer de laatste volledige en stond in het teken van een gemengd programma: steppes in de ochtend en irrigatieland in de middag. De steppes deden we rondom Campo Lugar en brachten weer erg veel moois: Grote- en Kleine trap, Griel, Scharrelaar (veel!), Hop, Kortteenleeuwerik, Kalanderleeuwerik, Rode patrijs, Kleine torenvalk, Kwartel, Raaf en natuurlijk de onvermijdelijke Grauwe gors, Graszanger en Kuifleeuwerik. Een heel fijne en productieve ochtend, dus!
Na de koffiestop reden we richting het wat meer gecultiveerde irrigatiegebied rondom Vegas Altas. De eerste stop was meteen weer een schot in de roos, met zo maar drie of vier Grijze wouwen (adulte en tweedejaars exemplaren), maar ook Iberische klapeksters, Blauwe eksters, Roodkopklauwieren, Spaanse mussen, een Slangenarend en enkele Tongorchissen.
De laatste uurtjes van zowel de dag als de vakantie reden we rond in het gebied en werden we beloond met leuke waarnemingen van o.a. Kortteenleeuweriken, Iberische gele kwikstaarten, nog een overvliegende Grijze wouw, Iberische klapeksters, Grote karekieten, Tijgervinkjes, Sint Helenafazantjes (beide geïntroduceerde exoten), een mooi langsvliegend Woudaapje, IJsvogels, Nachtegalen en de inmiddels haast 'gewone' roofvogels als Vale- en Monniksgier, Dwergarend, Zwarte- en Rode wouw, Slangenarend enzovoort.
We gingen er echter uit met een klapper. Of eigenlijk twee. We vonden op de laatste locatie namelijk een mooie groep foeragerende Vorkstaartplevieren. Toen iedereen wat rondwandelde, hopend op een strategische locatie op de Vorkstaartplevieren op te wachten, werd deelneemster Marianna getroffen door een sterk staaltje beginnersgeluk. Bewapend met een simpel cameraatje liep ze een weggetje in en kwam terug met de vraag welke leuke vogeltjes ze zojuist op de foto had gezet. Ik viel bijna achterover van wat oplichtte op haar schermpje: twee mannetjes Ortolaan! We probeerden uiteraard de vogels terug te vinden en dat lukte ook, maar ze zaten inmiddels in een veld en waren alleen opvliegend en neerstrijkend te zien. Bijzonder en een goede vondst, hoe per ongeluk ook!
Na een afsluitend etentje in de oude stad zat onze reis er toch echt op en restte ons nog een reisdag (die nog wel een Visarend voor de triplijst bracht). Namens Olaf wil ik iedereen nogmaals danken voor de gezelligheid en de bijdrage, in welke vorm dan ook, aan deze fijne reis!
Ik ga nu eerst weer wat in Nederland doen en volgende maand staat het volgende buitenlandavontuur alweer te wachten: Lesbos!
Comments