Ik ben nu ruim twee jaar gestopt met mijn baan in het onderwijs en heb sinds dat moment ongelofelijk veel excursies mogen en kunnen gegeven. Natuurlijk levert de ene dag echt wel meer op dan de andere en tref je het op het ene moment net even iets beter dan het andere, maar op een enkele uitzondering na hebben alle excursies wel één of enkele momenten in zich gehad die me bij zijn gebleven. Meestal zijn dat vogelwaarnemingen, maar af en toe zijn het ook andere soortgroepen die je hart sneller doen kloppen.
Afgelopen zaterdag waren we met een wederom volgeboekte groep in de Achterhoek. Ondanks dat er in dat gebied tal van vogelsoorten zijn die met gemak een gooi zouden kunnen doen naar de felbegeerde titel "soort van de dag", waren het wat mij betreft ditmaal andere soortgroepen die een plek in de spotlights opeisten!
Wat misschien wel daadwerkelijk de soort van de dag bleek (ik heb de stemmen niet exact geteld, maar ik heb zo maar het vermoeden), was een zoogdier dat zich meteen tijdens de eerste wandeling, in een bos nabij Winterswijk, aan ons openbaarde. Het toeval wilde dat ik het op de heenweg vanuit het noorden nog met een meerijdende klant had gehad over dat ik nog maar zo weinig Boommarters in mijn leven heb gezien. Als je het aantal uren dat ik buiten ben afzet tegen mijn aantal Boommarterwaarnemingen (welgeteld één!), lijkt dat statistisch gezien haast onmogelijk. Welnu, zoals wel vaker is gebeurd, blijkt het bespreken van een soort een heel probaat middel om 'm vervolgens binnen korte tijd ook in de kijker te krijgen. In dit geval was het een luid alarmerende Middelste bonte specht die mijn aandacht trok. Toen ik 'm had opgespoord was al snel duidelijk waar zijn paniek vandaan kwam. Een schitterende Boommarter was in een gat duidelijk iets op het spoor. Wat het nou was/is geweest is ons niet duidelijk geworden, maar het gaf ons de gelegenheid het dier minuten lang te observeren. Waanzinnig gaaf!
Maar de eerste boswandeling bracht nog veel meer moois! Een jonge Zwarte specht, de eerder genoemde Middelste bonte specht, Kuifmees, Glanskop, Grote gele kwikstaart, Appelvink, Goudvink, Metaalglanslibel en de prachtige Weide- en Bosbeekjuffers. Laatstgenoemde is een vrij zeldzame soort in ons land.
Dit was dus met recht een kickstart, die enigszins werd afgeremd door een bezoek aan de steengroeve. We waagde een gokje om te kijken of er wellicht nog een jonge Oehoe te zien was, maar dat bleek niet het geval. Wel was het er heel druk, dus maakten we ons maar vlot uit de voeten en togen we naar een veengebied in de buurt. Normaal gesproken is dit een hotspot voor roofvogels, maar die lieten het, op een verre Havik na, wat afweten. Maar wat we ervoor terug kregen was bepaald niet misselijk. We vonden vrij makkelijk drie exemplaren van de extreem zeldzame Hoogveenglanslibellen. Helaas waren ze, in de korte tijd dat we er waren, niet van plan om te gaan zitten (en het de zon hamerde dermate hard op onze hoofden dat lang posten ook geen aantrekkelijke optie was) en moesten we het doen met vliegende exemplaren.
Kort daarna werden we verrast door een Gladde slang, die letterlijk onder ons door gleed! Omdat we op een smal plankenpaadje in een nat hoogveengebied liepen, kon niet iedereen de slang van dichtbij zien, maar gelukkig kreeg iedereen dit cadeau in meer of mindere mate mee. Prachtig en wederom erg zeldzaam!
In de hitte en midden op de dag, het is geen goede combi voor veel vogels. We moesten ons op dat vlak tevreden stellen met een verre Raaf, een Blauwborst, Geelgorzen en wat algemenere bos- en veensoorten. Ook vonden we een eerste Vuurlibellen van de dag en dit voorjaar.
Inmiddels was het alweer tijd voor het laatste onderdeel: het Zwillbrocker Venn. Deze plek is bij vogelaars en liefhebbers van de kleur roze bekend vanwege de enige kolonie flamingo's van Noordwest-Europa. Je vindt hier een combinatie van (ooit eens ontsnapte) Chileense flamingo's, wilde Europese flamingo's en een flink aantal hybriden en dat in een op het oog willekeurig ven net over de grens in Duitsland.
Op weg hierheen passeerden we een brug die mijn aandacht trok. Het zag er namelijk zeer veelbelovend uit voor misschien wel een leuke libel of twee, en dat bleek al snel! Bij mijn eerste blik op het water schoot er meteen een man Zuidelijke keizerlibel door beeld! Even leek 'ie meteen verjaagd te worden door een Grote keizerlibel, maar gelukkig keerde hij even later terug en kon iedereen van deze zeldzame libel genieten. En het plekje bleek rijk en prachtig, met een veelheid aan (grotendeels wat algemenere) libellen, maar ook leukerds als Bruine korenbout en Blauwe breedscheenjuffer.
Het Zwillbrocker Venn stelde niet teleur. We zagen vele flamingo's, maar ook zeker twee Zwartkopmeeuwen en enkele Geoorde futen. En het mooie nieuws was ook dat er vele Kokmeeuwen met vele jongen te zien waren. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar ik begreep dat ook deze plek met een flinke uitbraak van vogelgriep te kampen heeft gehad. Dat er dan toch flink wat nageslacht rondzwemt, geeft hoop dat het misschien met een (relatieve) sisser is afgelopen.
Het was wat mij betreft een dag om niet snel te vergeten, door een combinatie van een gezellige groep, heerlijk zomerweer en prachtige waarnemingen van soorten waar we niet eens echt naar op zoek waren! Het was weer prachtig en volgend jaar gaan we zeker weer. Houd de kalender van dagexcursies in de gaten als je ook eens mee wilt!