Tekst en foto's: Marnix Jonker
Het heeft even geduurd, maar hierbij dan toch een klein verslagje over de steltlopers excursie naar Westhoek op 27 en 28 augustus.
Tja, daar zitten we dan naar tienduizenden steltlopers te kijken die in een enorme massa voor ons lopen. Probeer dan maar eens één specifieke vogel aan te wijzen. We dachten dat de boeien in de Waddenzee op de achtergrond daar mooi bij konden helpen, maar al snel bleek dat er meerdere rode, groene en groen-gele boeien waren. Gelukkig kwamen we er bijna altijd wel uit en werd het ook in andere opzichten twee hele boeiende excursies!
Beide excursies waren afgesteld naar de tijd dat het hoog water zou worden. Om goed steltjes te kijken moet je eigenlijk zo’n 3 uur voor hoog water aanwezig zijn. En zo wil het dat we op zaterdag om 8:00u al op de verzamelplek stonden en op zondag om 08.30u. Beide dagen vertrokken we meteen in het busje richting de beroemde hoogwatervluchtplaats bij Westhoek. De koffie met stroopwafel werd meegenomen en we installeerden ons snel tegen de rietkraag aan op de kwelder. Sinds enkele dagen staat er een nieuwe “stoplicht” paal. Bij laag water is de kwelder vrij toegankelijk. Alleen gebeurt het geregeld dat ook bij hoogwater mensen op de kwelder willen wandelen of natuurfotografen te dichtbij komen. Bij onze aankomst stond de paal op “de kwelder is toegankelijk”. We hebben ons dus rustig geïnstalleerd, maar hielden de boel goed in de gaten of we niet een verstorende factor werden. Op zaterdag ging dat helemaal goed en zaten de steltjes vlak voor ons. Op de zondag kwam het water nóg iets hoger en merkten we op een gegeven moment dat de groepen steltlopers niet meer (vlak) voor ons gingen zitten maar aan de zijkanten link en rechts van het publiek. Daarom werd op dat moment op de zondag besloten om verder te gaan met de excursie zodat de vogels wat meer rust kregen.
Maar even terug naar het opkomende water. Bij aankomst zaten de vogels vrij ver weg, maar kon met een telescoop de verschillende soorten wel gevonden worden. Binnen vrij korte tijd werden Bonte Strandloper, Krombekstrandloper, Zilverplevier en Scholektster gevonden. En naar mate de tijd vorderde konden er ook Kleine Strandlopers gevonden worden (op zaterdag maar 1 vogel bij Westhoek, maar op zondag meerdere vogels). Op de zondag viel een leucistische Bontbekplevier op. Leucisme is een pigmentafwijking. Het lijkt wat op albinisme, alleen is een albino spierwit met rode ogen. Een leucistische vogel heeft witte delen, maar ook wat donkere veren in z'n kleed. De ogen hebben de gewone oogkleur.
Bij volledig hoogwater was het beide dagen genieten van de vele duizenden vogels voor ons. De groepen konden goed afgezocht worden opzoek naar zeldzaamheden. Helaas konden we die er niet tussen ontdekken. Beide dagen waren er naast ons nog meer vogelaars aanwezig, maar niemand kon die ene Breedbekstrandloper, die er vast tussen moest zitten, eruit halen helaas.
Toen we op zaterdag wilden vertrekken liep ik even langs 2 bekende vogelaars om te vragen of ze nog wat bijzonders gezien hadden. Op dat moment kwam een Witte Giervalk aanvliegen die spectaculair tussen de steltlopers dook. Alles in dikke paniek! Dit duurde vrij kort (en niet elke excursie deelnemer kreeg te vogel even snel in beeld tussen de vogel duizenden vogels in de lucht). Hierop vloog de vogel door naar het oosten.
Na Westhoek gingen we even kijken bij Koehool om te kijken of daar nog een groepje steltlopers toevallig dichtbij zat. Dit was niet het geval, maar de Sneeuwganzen die hier al enige jaren in Augustus komen om te ruien waren een leuke afwisseling. Zowel vogels van de blauwe als gewone witte vogels zaten in de groep van ca 65 vogels. Deze vogels komen uit Duitsland. Ooit zijn er enkele vogels ontsnapt en inmiddels is er een flinke populatie ontstaan.
Vervolgens stond Zwarte Haan op het programma. Bij Zwarte Haan liepen enkele Kleine Strandlopers dichtbij. Ook konden Krombekstrandlopers en een Kanoet strandloper van dichtbij bekeken worden. Een grote groep Kluten zorgde voor wat afwisseling in het steltloper geweld.
Na Zwarte Haan werd koers gezet richting de pier van Holwerd. Hierbij deden we Friesland buitendijks aan. Een gebied wat ’s winters prachtig is. Door de droogte waren de plasjes op de kwelders opgedroogd. Dus hier konden we geen steltlopers verwachten. Wel fleurde een Paapje op trek de boel op, want Paapjes zie je niet elke dag.
Plots zagen we op de zaterdag de Witte Giervalk op de dijk zitten, waar hij een geslagen Houtduif aan het opeten was! Voorzichtig konden we het busje ernaast zetten en kon de vogel prachtig gefotografeerd worden. Deze vogel dook een week eerder al op nabij Lauwersoog en werd al vrij snel ontmaskerd als een ontsnapt exemplaar. Dit vanwege een ring om een van z’n poten. Maar het blijft een spectaculaire vogel. Giervalken sowieso, maar een witte in het bijzonder. Witte Giervalk is een ondersoort van Giervalk welke voorkomt op Groenland. In Nederland is ooit eens een keer een ongeringde vogel gezien (in 1998) op Schiermonnikoog en vele vogelaars die later zijn begonnen met vogels kijken dromen ervan om deze nog eens te kunnen inhalen. Met deze vogel gaat dat niet lukken, dus op naar een volgende!
Bij de pier van Holwerd was het afgaand water, waardoor aan de westkant de steltlopers redelijk dichtbij liepen, maar het licht wel tegen zat. Aan de oostkant zaten de steltjes ver weg. Een rare eend hield ons op de zaterdag even bezig. Was dit nou een Casarca, een Rosse Fluiteend of een Australische Bergeend? Uiteindelijk blijkt het om een hybride Bergeend x Carsarca te gaan. Wel (weer) een ontsnapte vogel, want de vogel was geringd. Op de zondag kon deze vogel niet weer terug gevonden worden.
Al met al denk ik dat we twee prachtige excursies hadden langs de Friese Waddenkust, waarbij bij beide dagen het enorme steltloper geweld veel indruk maakte. Voor volgend jaar staat de excursie al weer op het programma!
Comentarios