Afgelopen zaterdag en zondag vonden, na de afgelasting van de tocht vanuit Lauwersoog, dan eindelijk de eerste zeevogeltochten van 2022 plaats. En laten we maar meteen van wal steken: de tocht raakte eigenlijk kant nog wal. Ondanks dat we alle zeilen hebben bijgezet en we de dagen grootscheeps hebben aangepakt, kwamen we er uiteindelijk flink bekaaid vanaf. Het vervelende van een dag op zee is dat je het maar moeilijk over een andere boeg kunt gooien en je wel kunt proberen om het roer om te gooien, maar als je het tij eenmaal tegen hebt, lijkt je alles wat je verzint uiteindelijk tegen de klippen op te doen. Aan het begin van de week leken we nog af te stevenen op een flinke lading zeevogels, maar eerlijk is eerlijk: uiteindelijk haalden we bakzeil en zaten we opgescheept met een dag waarmee we niemand de loef konden afsteken.
Als gids zijn dit dagen om een hoofd als een boei van te krijgen. Je probeert nog alle zeilen bij te zetten, verzet gedurende de dag meermaals de bakens maar hoe je het ook wendt of keert: op zeevogels en de aan/afwezigheid daarvan is geen peil te trekken. Je doet vooraf een schot voor de boeg en denkt inmiddels wel van wanten te weten, maar ook voorspellingen missen wel eens de boot en dan staan achteraf natuurlijk altijd de beste stuurlui aan wal. Helaas raakten we deze dagen dus verzeild in een zeevogelluwte, waardoor de excursies enigszins tussen wal en schip vielen.
Hoe dan ook: wij geven geen krimp, laten ons niet afschepen met twee minderen dagen en raken hiervan niet overstuur. We maken schoon schip, verbranden de schepen achter ons en stevenen vast en zeker af op betere tijden. We lagen even tijdelijk voor Pampus, maar gaan de bakens verzetten, nemen onszelf weer op sleeptouw en varen in volle kracht vooruit! Het grootste deel van het najaar en ongetwijfeld veel zeevogels zijn nog in aantocht, we hebben dan ook geen twijfel dat we snel de wind weer in de zeilen zullen hebben!
Sorry voor bovenstaande flauwheid, je moet iets. Want het was mager, heel mager de afgelopen twee dagen op zee. En dat is teleurstellend maar tegelijk ook enigszins verontrustend. Hoe is dit te verklaren? Heeft de vogelgriep toch een grotere invloed gehad dan we tot nu toe weten? Of is het gewoon stomme pech en was het rustig zoals het ook op land wel eens is zonder dat daar meteen een dramatische verklaring voor gezocht hoeft te worden?
We zijn als aanwezige gidsen (Olaf, Eduard, andere Martijn en ik) druk geweest met filosoferen en analyseren, maar soms weet je het gewoon niet en is het een kwestie van gelaten accepteren. We zagen dit weekend slechts 2 (TWEE) Jan-van-Genten, een handjevol Kleine jagers, een Grote jager, de nodige Alken, Zeekoeten, Dwergmeeuwen, Pontische meeuwen, Zwarte Zee-eenden en Roodkeelduikers, maar dat zijn alle soorten die je haast al vooraf kunt opschrijven. Soort van het weekend was een Velduil, die uit zee kwam flappen en langere tijd door meeuwen werd lastig gevallen alvorens uiteindelijk veilig de kust te bereiken. Als een landvogel er met die titel vandoor gaat, is dat vaak een veeg teken ;-). Bruinvissen waren echter wel in grote aantallen aanwezig; geen vogels, maar wel heel leuk.
Kortom: dat kan beter en we hebben er alle vertrouwen in dat het beter gaat worden. Te beginnen aanstaande vrijdag vanuit Lauwersoog, waarvoor nog enkele last-minute plekken beschikbaar zijn, voor snelle beslissers nog met eenmalige korting ook! Kijk hier als je vrijdag nog mee wilt!
