RONDJE OOSTVAARDERSPLASSEN, WOENSDAG 12 JANUARI 2022 Als je vooraf droomt over een dagje "Winter in de Oostvaardersplassen" zie je goudgele rietvelden, gladde en verstilde waterpartijen en heldere vergezichten vol vogels. Als het aan ons lag, was dat ook de bedoeling, maar de Weergoden hadden daar andere gedachten over. Het was rustig en vrij helder weer, maar in januari is dat een ideale combinatie c.q. voedingsbodem voor het witte gevaar: MIST!
Welnu, we hadden daar vandaag best wat last van. Niet de hele dag en niet overal, maar wel te vaak en te langdurig om van een echt succesvolle vogeldag te kunnen spreken.
Het begon nog wel zo hoopvol, met tijdens de eerste wandeling optrekkende nevel en veel activiteit van zangvogels: Koperwieken, Cetti's zangers, Matkoppen, Kepen, Sijsjes, Staartmezen, Vuurgoudhanen en twee "skulkende" Baardmannen, alsmede wat Nonnetjes, Grote zaagbekken, Edelherten en een Vos. Niets mis mee!
Helaas was er van de Lepelaarplassen weinig te zien; het laken was weer over het landschap getrokken en we moesten het doen met de nodige eendensoorten voor de hut, waaronder Tafeleend, Pijlstaart, Bergeend, Smienten en Wintertalingen. Cetti's zangers en Waterrallen lieten zich vanuit het riet horen maar zoals gewoonlijk niet of nauwelijks aanschouwen.
Langs de Oostvaardersdijk trok het bij wijze van wonder ineens compleet open en stonden we in vol zonlicht toch nog te genieten van een mooie, jagende Zeearend en de tal van watervogels op de grote plas. Hoopvol trokken we verder noordwaarts, maar hoe dichter we bij Lelystad kwamen, hoe grijzer het weer werd...
We besloten, na diverse plekken langs de dijk te hebben gecheckt (het hoogtepunt was een door het water ploeterende Vos), de eergisteren ontdekte en mega-zeldzame Humes Bladkoning te vinden. Deze kleine zangvogel hoort nu in het Midden-Oosten of Azië te zitten, maar is door een dwaling van het lot terecht gekomen in een bos nabij Lelystad. Ik kon een kleine déjà-vu niet onderdrukken, want ook tijdens de vorige Oostvaardersplassenexcursie stonden we oog in oog met een afgedwaalde phylloscopus, destijds in Almere en luisterend naar de naam Pallas' Boszanger. Belangrijk verschil: die vogel liet zich meteen goed bekijken, deze was in eerste instantie zeer regelmatig te horen, maar pas bij een tweede bezoekje kon de vogel verschalkt worden; hij zat meteen bij aankomst, zeer tegen z'n gewoonte in, een minuutje laag in de begroeiing. Overigens was de groep waarin de Humes zich bevond sowieso zeer de moeite waard, met o.a. meerdere Tjiftjaffen, Goudhanen en Vuurgoudhanen. Even meenden we een tweede Humes te horen roepen, maar aangezien ze dat niet tegelijk deden, konden we niet vaststellen of het hier wellicht om twee exemplaren gaat.
De laatste wandeling was er eentje in het Oostvaardersveld. Het zicht was nog steeds zeer beperkt, dus we moesten het doen met wat vogels binnen de 200 meter. Leukste soorten waren een Wilde zwaan en een Vuurgoudhaan, maar uiteraard zit er normaal gesproken meer in.
Iets eerder dan gebruikelijk, want er was weinig meer te verwachten gezien de situatie, hielden we het voor gezien. De volgende keer en in betere tijden plakken we er wat compensatietijd aan vast ;-)
Comments