ROOFVOGELSERIE EINDIGT MET VELDUILENAPOTHEOSE!
- Martijn Bot
- 20 mrt
- 4 minuten om te lezen
MINIBUSEXCURSIE 'ROOFVOGELS EN UILEN IN NOORD-NEDERLAND', 19 MAART 2025
Het is clickbaittechnisch natuurlijk nooit goed om in de titel het hoogtepunt al weg te geven. Les één bij elke willekeurige marketingstrategie is dat je moet zorgen voor een cliffhanger. Mocht je tot de groep behoren die goed gaat op nieuwsgierigheid en opbouwende spanning in een tekst: sorry! En anders: lees gerust even verder!
De laatste editie van de winterserie 'Roofvogels en uilen in Noord-Nederland' vond dit jaar wat later plaats dan gebruikelijk. De reden was even simpel als aantrekkelijk: de combinatie van, naar verwachting, lang blijvende mooie soorten alsmede het plotseling weer opduiken van Velduilen. Deze soort schitterde de eerste helft van de winter, door een nijpend muizengebrek op de kwelders, door afwezigheid. Ik had ze dus veel minder dan de afgelopen jaren kunnen laten zien en dat was erg jammer. Maar groot was de verwondering en de blijdschap toen er in de tweede helft van de winter ineens weer een paar vogels opdoken en redelijk plaatstrouw bleken. Voeg daarbij dat deze soort met het stijgen van de temperatuur en het daarmee samenhangende actiever worden van prooidieren vaak en juist in maart een flinke opleving van dagactiviteit meemaakt en het moge duidelijk zijn: we moesten nog een keertje op stap!
En die keer was gisteren (woensdag). We troffen het ten eerste al geweldig met het weer. Dat wil zeggen: met het oog op ons welzijn, dan. Blauwe lucht en zonneschijn is in mijn beleving, en ik heb het vaker gezegd, alles behalve ideaal om te vogelen. Roofvogels kunnen vaak effectief en kort jagen, waarna ze vervolgens veel minder actief worden. En wanneer ze wel actief zijn, vliegen ze makkelijk en snel de 'blauwe soep' in en zijn ze vreselijk moeilijk te vinden en nog moeilijker aan te wijzen. Voeg daar het tegenlicht en de warmtetrilling bij en snap dat ik een fan ben van enigszins bewolkt maar droog weer.
Maar natuurlijk mag je hierover niet klagen en ik zal het voorlopig ook niet meer doen ;-). Onder een staalblauwe lucht startten we vol goede moed in de Onlanden. Daar bleek het qua roofvogels vrij rustig, maar konden de eerste soorten toch worden genoteerd: Buizerd (we zouden er opvallend veel zien deze dag), Bruine kiekendief, Blauwe kiekendief en een volwassen Zeearend waren de eerste vier rovers van de dag, maar stiekem leuker vond ik de (mijn) eerste Zomertalingen en Blauwborst van het jaar. Verder was er een grote groep Lepelaars aanwezig, zagen we o.a. een Grutto en een Kemphaan en vlogen er drie onvolwassen Pontische meeuwen rond.
De Bosuil, die we de hele winter hebben kunnen bezoeken, bleek ook vandaag weer trouw in z'n boom te zitten. Fijn!
De Slechtvalken in Groningen leven nog wel, maar lieten zich niet zien. Waarschijnlijk zit het vrouwtje inmiddels op de eieren en lummelt de man ergens anders rond in afwachting van ongetwijfeld drukke tijden. De Ransuilen in Groningen waren bijna op en lieten zich bovendien slecht zien, dus een reserveplek bood uitkomst. Daar zagen we er zeker vier, waarvan er één meermaals riep (midden op de dag, dus!). Tijdens de sanitaire stop vloog er heel hoog een groep meeuwen met daarin zeker een Havik, maar waarschijnlijk ook een Sperwer. Ze vlogen zo ontzettend hoog dat het lastig determineren en fotograferen was...
In het Lauwersmeergebied was een uitkijkpunt goed voor slechts de eerste Torenvalken van de dag, maar ook weer een (verre) Zeearend, een (redelijk verre) Blauwe kiekendief, een (hoge) Raaf en een (heel verre) jagende Ruigpootbuizerd. Deze vogel is waarschijnlijk al de hele winter aanwezig, maar houdt zich vooral op in een deel van het gebied dat, waar je ook staat, altijd ver weg is. Slim, dat wel...
De Ezumakeeg bracht geen nieuwe roofvogels, maar wel o.a. Grutto's, Kemphanen, weer een Zeearend en veel Pijlstaarten, dus reden we door richting Bantpolder. Daar was het rustig qua rovers, maar troffen we wel een... Roodhalsgans! Dat werd weer eens tijd ;-). De vogel was mooi te zien, maar vloog op een gegeven moment alleen op en weg. Leuk, hoor!
Op de eerste buitendijkse locatie was het ook vrij rustig, maar troffen we in een slootje wel een Grote gele kwikstaart. Een mooie soort op een onverwachte plek! Ook Sperwer en Kleine plevier waren de moeite van het noemen waard.
Maar toen kwam het. Gelukkig stond niemand op tijd en konden we er zonder problemen een uurtje aan vast plakken, want dat bleek nodig. Op de laatste locatie was het aanvankelijk rustig met 'slechts' twee Blauwe kiekendieven. Toen we net hadden gezegd dat we nog tien minuten zouden speuren, kwam er uit het niets een Velduil over de dijk aanflappen. De vogel ging tweemaal op paaltjes zitten alvorens verder het gebied in te vliegen. We waren hiermee al heel blij en liepen al terug richting de bus om richting ontmoetingspunt terug te rijden.
Maar lopend naar de bus verscheen er een tweede Velduil. En toen een derde! En toen een vierde! En toen kregen ze het met elkaar aan de stok. En verscheen er een vijfde! En werd er weer een robbertje in de lucht uitgevochten. Kortom: in de toegevoegde tijd van de excursie genoten we van een waar Velduilenspektakel in het prachtige, zachte namiddaglicht. Het was een geweldige vertoning en eigenlijk kun je dan niet met goed fatsoen vertrekken. En de uilen maakten het ons ook niet makkelijk, want zelfs toen we onszelf, met veel tegenzin, toch het busje in hadden gesleurd, kwamen ze nog even vlak langs en keken ze bijna naar binnen. Alsof ze zich afvroegen waarom we nú al vertrokken. En inderdaad, wie weet hoeveel vogels we daar uiteindelijk hadden gezien als we nog een uur zouden zijn gebleven.
Afijn, het heeft geen zin om zo te denken, we koesteren wat we voorgeschoteld kregen. De meeste gasten van de volgeboekte excursie hadden nog een flinke thuisreis voor de boeg, dus met pijn in het hart verlieten we de plek. Gelukkig hebben we de foto's nog!
Een mooier einde van de serie roofvogelexcursies kon ik me in ieder geval niet bedenken! Volgend najaar gaan we verder, de eerste twee data staan reeds online.
Het was een hele mooie en lange dag waar we gelukkig de tijd hadden om alle mooie plekken te bezoeken.