Trouwe lezers zullen hebben gemerkt dat ik me er blogtechnisch een beetje met een Jantje van Leiden afmaak de laatste tijd. Ik kan niet anders dan deze kritische noot onderschrijven, maar wil daar wel drie oorzaken tegenin werpen. Ten eerste zit ik de afgelopen weken al langer dan mij lief is achter de laptop met een reden die ik binnenkort wel nader uit de doeken ga doen ("cliffhanger!!). Daarnaast is het weer de laatste tijd dermate donker dat ik niet met heel veel blogwaardige foto's thuis kom. Als ik een blog maak, lardeer ik dat graag met leuke plaatjes omdat het anders een wat kale en stuk minder aantrekkelijke bedoening wordt. En tenslotte: we zijn voor de vaste winterexcursies inmiddels aan edities drie of vier toe, waardoor ik moet uitkijken om niet in een repeterende groef te blijven hangen. Begrijp me niet verkeerd: de excursies zijn stuk voor stuk geweldig, leuk en doorgaans soortenrijk en juist daarom verlopen ze min of meer volgens een vast stramien ("never change a winning formula!"). Als je dit verhaal echter eenmaal verteld hebt en er gebeuren in de volgende edities geen al te heftige, onverwachte dingen meer, dan is het zelfs voor een enthousiasteling als ik best lastig om nog een originele insteek voor het verslag te vinden ;-).
Zo gingen er de afgelopen week weer drie dagen buiten voorbij die hier nog niet zijn genoemd. Als ik toch al Jan van Leiden heet, heb ik weinig meer te verliezen, dus hier even een korte samenvatting.
Afgelopen woensdag was ik met Erik op pad voor een privé-excursie in Noord-Nederland. Het werd een soort hybride tussen een roofvogel- en kwelderexcursie en de soorten waren dan ook navenant. Veld-, Bos- en Ransuilen, een Zwarte ibis, Strandleeuweriken, Sneeuwgorzen en een Witbuikrotgans, Blauwe- en Bruine kiekendieven en een Ruigpootbuizerd: noem mij waar elders in Nederland je zo'n lijst op een grijze dag bij elkaar vogelt!
Op vrijdag gold er vanwege storm Pia een code geel vanwege noordwestelijke windstoten langs de noordkust. In combinatie met hoog water was dat niet bepaald het ideale scenario voor de geplande kweldertocht... Deelnemers mochten derhalve hun deelname verplaatsen, maar drie fanatiekelingen wilden toch gewoon naar buiten en ook ikzelf houd enorm van deze uitzonderlijke omstandigheden. We begonnen deze dag aan zee, want de noordwester zou wel eens wat leuke zeevogels richting de kust kunnen blazen. Dat viel een beetje tegen, maar desalniettemin zagen we leuke soorten als Topper (tientallen), Zwarte zee-eenden, Grote zee-eenden, Roodkeelduiker, Drieteenmeeuwen, Dwergmeeuwen, Grote stern en Middelste zaagbekken.
's Middags reden we nog een route langs de Waddenkust en zagen o.a. een Roodhalsgans, een Slechtvalk, Sneeuwgorzen en een Ruigpootbuizerd. Gaan, altijd gaan, blijkt maar weer!
Wel misten we deze dag o.a. de Velduilen op hun vaste stekkie omdat het water van de Waddenzee ruim tegen de zeedijk aan klotste. Dat deed me wel vrezen voor zowel het welzijn van de vogels als voor hun toekomstige aanwezigheid hier. Wanneer de zee de kwelders blank zet, zullen veel muizen ook verdrinken en zonder muizen zijn er hoogst waarschijnlijk ook geen Velduilen meer. En het vervelende was: de volgende dag stond de excursie "Roofvogels en uilen" op het programma en meerdere van de deelnemers hoopten vurig op...juist: Velduilen...
Ik had dus weinig hoop voor wat betreft deze soort, maar in de andere soorten die voor deze dag "op de planning stonden" (voor zo ver dat kan bij vogels) had ik wel vertrouwen, ondanks de langdurige en aanhoudende miezerregen die deze dag teisterde. Het ging aanvankelijk wat stroef toen de Zwarte ibis ineens onvindbaar bleek, maar al snel zagen we wel een Ruigpootbuizerd, Blauwe kiekendieven, Bosuilen en een Ransuil of 25 (!), naast leuke bijvangsten als Grote barmsijs, Kleine- en Wilde zwaan, Grote zee-eend (ver!), Brilduikers en Middelste zaagbekken.
Tussen hoop en vrees verplaatsten we ons in het laatste uurtje van de dag richting de plek waar de Velduilen tot voor kort resideerden. Meteen was al duidelijk dat het water zich wel grotendeels had teruggetrokken, maar het zag er allemaal nog steeds wel zompig en vrij troosteloos uit. Maarrr... onze stemming klaarde wel enorm op toen er ineens een Velduil vlak naast de bus ging zitten! En vlak ernaast zat er nog één! En aan de andere kant van de dijk nog twee! Alle vogels zaten er wel een beetje treurig en nat bij en waren duidelijk, net als wij allemaal, klaar met de aanhouden wind en nattigheid in ons land. Maar wij konden dankzij deze schitterende bikkels van vogels wel met een enorm brede glimlach de Kerst in. De soort is altijd al mooi, maar als je 'm eigenlijk al niet meer verwacht, is 'ie ineens nog veel mooier!
Mijn goede voornemens voor wat betreft het blog hoef ik waarschijnlijk niet meer uit te spreken ;-). Mocht je onderdeel willen worden van de verhalen die dus in de toekomst verteld gaan worden, meld je dan aan voor één van de komende excursies. De bovenstaande Velduilen gaan we bijvoorbeeld ook weer proberen te zien tijdens één van de Jaaraftrappen, waarvoor op sommige data nog plekken vrij zijn.
Voor nu eerst fijne Kerst gewenst!
コメント