top of page

DAG 3 VAN DE REIS NAAR EXTREMADURA: VAN OVERDONDERD NAAR ONDER DE INDRUK

Gisteren waren we allemaal zo verpletterd door de soortenrijkdom en de vele indrukken van een voor bijna iedereen nieuwe vogelbestemming dat we bij het avondeten haast versuft aan tafel zaten. Je weet dan alvast één ding vrij zeker: Zo heftig als zo'n eerste dag gaat het de dagen erna vrijwel zeker niet meer worden en dat is misschien maar goed ook. Zo'n week is anders niet vol te houden ;-). Vandaag leidde het programma ons naar het befaamde nationaal park Monfragüe en konden we ons alvast verheugen op nóg meer roofvogels, de soortgroep die gisteren zo veel indruk had gemaakt door de hoeveelheid soorten én de enorme aantallen.

Er doet zich echter wel een merkwaardig fenomeen voor op dergelijke reizen, misschien kent u het van uw eigen ervaringen in het buitenland. Het is nou eenmaal zo dat, hoe hard je dat ook probeert te voorkomen, luxe snel went. Voor sommige soorten waar je namelijk op dag één nog vol voor op de rem trapt, til je op dag twee haast je verrekijker niet meer voor op. Dit treurige lot trof bijvoorbeeld soorten als Vale- en Monniksgier, Rode- en Zwarte wouw, Iberische klapekster, Spaanse mussen, Zwarte spreeuwen, Kuif- en Kalanderleeuweriken en nog enkele vogels meer. Natuurlijk realiseren we ons echt wel dat dat niet zo zou moeten zijn, maar het is eigenlijk gewoon zelfbescherming. Er zijn er hier simpelweg zo veel van en er vliegen letterlijk de hele dag overal roofvogels, dat je gedwongen wordt enigszins selectief te zijn in waar je je visuele aandacht op vestigt. Dat mechanisme zorgde er in ieder geval voor dat we iets meer konden genieten van het waanzinnige spektakel dat Spanje ons voorschotelt en dat we iets minder afgepeigerd terug kwamen.

We begonnen de dag, evenals gisteren, op het pleintje voor ons hotel, alwaar we de Dwergooruil weer snel hadden gevonden. EN HOE! De vogel liet zich werkelijk krankzinnig mooi zien, helemaal vrij en ons met een half (kwart) oog in de gaten houdend. Onvergetelijk!

Dwergooruil; mooier dan zo gaan we 'm nooit meer zien!

Op weg naar het kasteel van Monfragüe stopten we nog op diverse plekken waar het er leuk en veelbelovend uitzag. Dat leverde enkele mooie waarnemingen op van o.a. Roodstuitzwaluwen, Aasgieren, Dwergarenden en uiteindelijk een waanzinnig mooie, adulte Havikarend! Een heel erg fijne, want de vogel van gisteren liet zich maar kort en matig zien. Dit exemplaar deed niet moeilijk en vloog minuten lang boven ons!

Havikarend

Havikarend

U begrijpt dat dit uitermate stemmingverhogend werkte (en die was al dik in orde, overigens ;-)), en we hadden dan ook enorm veel zin in Monfragüe. Rond het kasteel was veel te zien, maar vlogen de vogels over het algemeen net wat verder weg dan gehoopt, maar op een volgende uitkijkpunt was het puur genieten en werden alle verwachtingen ingelost. Wat een onvoorstelbare aantallen roofvogels en wat laten ze zich daar prachtig zien en horen. Ook niet-roofvogels krijgen uiteraard onze volledige aandacht en betaalden ons uit in de vorm van o.a. Zwarte ooievaars, Grijze gorzen, Blauwe rotslijsters en een Provençaalse grasmus. Heerlijk!

Grijze gors

Zwarte ooievaar

Sommige Vale gieren hadden al jongen...

...terwijl andere nog in een heel andere levensfase zaten!

Zwarte wouw

Monniksgier

Vale gier

Baltsende Zwarte ooievaar

Blauwe rotslijster

Zwarte ooievaar

Grijze gors

Aasgier

Bizar tafereel toen een derde adulte Zwarte ooievaar ineens in het nest van een ander paartje landde!

Hij werd er met harde hand uitgejaagd!

Na wat uurtjes te hebben rondgewandeld en alles te hebben geabsorbeerd reden we, via een welverdiende koffiebreak, naar nog enkele uitzichtpunten. Één daarvan zou kansrijk zijn voor Spaanse keizerarend en dat bleek: De eerste vogel die we zagen was een adult exemplaar. Helaas vloog 'ie, net als gisteren, wel enigszins ver weg en bleek 'ie in de volgende drie kwartier ook niet meer terug te keren. Maar er was afleiding genoeg; wederom vlogen de roofvogels je om de oren en na de derde Havikarend van de trip zagen we zowaar nog twee nieuwe rovers: Een Visarend en een Wespendief. De lijst begint inmiddels echt indrukwekkende vormen aan te nemen!

Spaanse keizerarend!

Monniksgier

Aasgier

Twee aasgieren

Visarend

Staartmees, ondersoort irbii

Aasgieren

Een laatste stop, waar we hoopten op wat fotogenieke Blauwe eksters, bracht deze niet (we hadden de soort al wel op diverse plekken gezien, maar ze waren daar vooral vliegerig), maar wel enkele zeer fotogenieke Appelvinken (en uiteraard bakken roofvogels); niet zeldzaam, wel prachtig. Zo vaak zie je deze soort immers niet zo mooi!


Iets minder kapot dan gisteren maar met een evengrote glimlach keerden we aan het begin van de avond terug in het hotel. Nu een uurtje korter slapen en morgen naar een heel andere habitat!

525 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page