Het zeeseizoen loopt langzaam op haar einde en afgelopen zondag vond de vijfde en daarmee één-na-laatste Noordzeetocht van dit najaar plaats aan boord van het MS Marion. Het had de week ervoor flink uit de goede richting gewaaid, maar tijdens de dag stond er een noordoosten wind en waren er daardoor helaas geen geweldige aantallen zeevogels te vinden. De zon scheen echter uitbundig en daarmee waren de "gewone" zeevogels mooi en rustig te bekijken. Opvallend waren ook de zangvogels, die wel in indrukwekkende hoeveelheiden over zee doortrokken. Graspiepers, Veldleeuweriken, Grote Gele Kwikstaarten, Vinken, Spreeuwen, Koperwieken en Sijsjes kwamen voortdurend in groepjes langs het schip vliegen. Het hoogtepunt was echter een Houtsnip die door de golven langsflapte; dan sta je toch echt even heel raar te kijken!
Een gevleugelde uitspraak onder vogelaars is dat één vogel genoeg kan zijn om een dag memorabel te maken. Welnu, dat bewees deze dag maar weer eens. Rond tien uur stond ik (Martijn) even te praten met enkele deelnemers toen ik ineens een klein bruin vogeltje pal naast het schip zag opstijgen. Mijn schreeuw en de opwinding van de mensen om me heen zorgde ervoor dat een ieder die aan de linker voorkant van het schip stond nog op tijd was om het Stormvogeltje, want dat was het, parallel aan het schip richting de boeg te zien vliegen. Alles wees erop dat de vogel aan stuurboordkant weer zou verschijnen, maar niets bleek minder waar. Waarschijnlijk is 'ie voor het schip uit gevlogen en uit het zicht verdwenen, want ondanks dan we nog een rondje hebben gevaren op het "plaats delict" konden we het beestje niet meer terugvinden. Ik houd altijd een gemengd gevoel over aan dit soort waarnemingen, want je gunt iedereen op het schip zo'n knaller. De waarheid leert echter dat lang niet alle zeevogels zo makkelijk het schip volgen als Jan-van-Genten of meeuwen en dat je nou eenmaal soms geluk moet hebben door op de juiste tijd op de juiste plaats te zijn. Het lukte uiteindelijk een man of 20 om in de 10-15 seconden dat de vogel nabij was hem in beeld te krijgen en Mattias Hofstede lukte het zelfs om een fabelachtige foto te maken. Zijn er ooit mooiere foto's gemaakt van een "Stofje", zoals de soort liefkozend wordt genoemd, in Nederlandse wateren?? Het is inmiddels, na de tocht van november vorig jaar uit Lauwersoog, het tweede najaar op rij dat we een Stormvogeltje zien tijdens onze zeetochten en dat terwijl het een verrekte zeldzame verschijning is! Een traditie om hoog te houden, wat ons betreft ;-)
Voor bijna iedereen die de vogel wel kon meepikken betekende het een nieuwe soort van een kwaliteit die in ons land niet snel te overtreffen is. De rest van de tocht hoopten we uiteraard vurig op een herkansing, maar die zat er helaas niet in. Volgend jaar beter!?
Hieronder nog wat meer plaatjes van gisteren. Volgende week is de afsluitende, laatste tocht vanuit Lauwersoog (Missie Papegaaiduiker, het zou een schitterende afsluiter zijn als de missie zou slagen!), maar de kalender voor de zeevogeltochten van volgend najaar is inmiddels al aardig gevuld en plekken zijn nu reeds te boeken. Klik daarvoor op de knop "zeetochten" hierboven!
Commentaires