We zitten in een periode van typisch Nederlandse winteromstandigheden: Waterkoud, grijs druipneuzenweer. Het zijn van die dagen waarvan je maar moet geloven dat de zon ook daadwerkelijk is opgekomen, want zelf is dat niet of nauwelijks vast te stellen. Objectief gezien lijken het geen ideale momenten om vogels te kijken, maar toch blijkt steeds weer dat we, eenmaal op de bank na een stomend warme douche, kunnen terugkijken op een dag met erg leuke soorten en blije gasten en vandaag vormde daarop geen uitzondering. Oké, de roofvogels waren, ondanks de naam van de excursie, niet per se de hoofdrolspelers, maar we (tweede gids Lazar en ik, Martijn) geloven niet dat iemand daar heel erg mee heeft gezeten.
Volgens inmiddels beproefd recept begonnen we met dus twee gidsen en zes vogelaars (daarmee twee groepjes van vier personen) bij een paartje Bosuilen. Deze lieten zich wederom erg leuk zien, maar dankzij de nog zeer magere lichtomstandigheden zaten memorabele herinneringen in de vorm van foto's er niet in. Ze staan echter in ons geheugen gegrift ;-)
Helaas gaf de Middelste bonte specht, die in een nabij gelegen landgoed woont en vaak niet te moeilijk doet, vandaag niet thuis en moesten we ons tevreden stellen met een roepende Groene specht, een overvliegende Blauwe kiekendief en wat "klein spul", waaronder enkele Zwarte mezen.
Een vertrouwd punt tijdens deze winterexcursies en een soort die nooit teleurstelt is de Ransuil. Ook ditmaal zaten ze braaf waar we ze verwachtten en telden we er een stuk of twaalf.
Op weg naar het Lauwersmeer proberen we altijd even of we de Oehoe kunnen vinden, die al jaren lang overwintert bij/rond een vaste boerderij. Dat wil zeggen: daar zou hij kunnen zitten, maar hij heeft waarschijnlijk nog een aantal andere plekken. We zien de vogel namelijk maar zeer zelden, maar Lazar had eerder deze week nog bewezen dat goed zoeken wel kan lonen. Met drie gasten vond hij de imposante uil wel, maar dat geluk was ons vandaag helaas niet gegeven. Dus karden we maar door richting Lauwersmeer, waar bleek dat het grijze en nevelige weer toch flink z'n weerslag had op de vogelactiviteit: het was behoorlijk rustig, maar desalniettemin zagen we verschillende Blauwe kiekendieven jagen, knalde er een Sperwer langs, zat een volwassen Zeearend in een dode boom (en vloog daar uiteindelijk uit) en zagen we enkele Vuurgoudhanen foerageren in een groep mezen.
Net als bijna alle excursies de laatste weken eindigden we ook vandaag weer op de buitendijkse kwelders; hier gebeurt het al weken en ook vandaag was het weer een waar vogelfeest. Hoewel, de soorten waren even iets minder coöperatief als ze de afgelopen weken waren. De IJsgorzen, bijvoorbeeld, een soort die tijdens excursies altijd erg gewild is, zaten ditmaal niet op onze schoenen, maar we moesten er "ouderwets" voor werken. Uiteindelijk lukte het iedereen om, behalve zo'n 15 rondvliegende vogels, ook een vogel aan de grond in de kijker te krijgen. Ook kregen we o.a. zo'n 10 Oeverpiepers en een Kleine zilverreiger in beeld.
Maar dit was uiteraard niet alles. Het was per slot van rekening een roofvogel- en uilenexcursie, dus we waren hier niet gekomen om alleen naar zangvogels en reigers te kijken. Ons hoofddoelen hier waren de sinds enige tijd rijkelijk aanwezige Velduilen alsmede de Blauwe kiekendieven. Welnu, we kregen wat we naar onze smaak ook echt wel hadden verdiend: een flinke portie Velduilen, afgetopt met een aantal Blauwe kiekendieven en... een Smelleken! Die laatste kregen we niet op de foto maar leuk genoeg in beeld om 'm voor iedereen herkenbaar te laten zijn. Velduilen, daarentegen, waren niet te missen. We zagen er soms vijf tegelijk, maar het zullen er in totaal zeker veel meer zijn geweest en ze lieten zich prachtig zien: Jagend, ruziënd met Torenvalken, Blauwe kiekendieven en elkaar en zittend in het veld: geweldig!
Het laatste hoogtepunt van de dag ziet er bescheiden uit qua voorkomen, maar bleek de afgelopen weken tijdens onze voorgaande excursies meestal frustrerend onvindbaar: Fraters! Deze noordelijke wintergasten lijken de laatste jaren toch echt in minder grote aantallen naar ons land af te zakken en als ze dat al doen beperken ze zich tot de Waddenkust. Verder zuidwaarts kunnen ze tegenwoordig haast een zeldzaamheid genoemd worden, dus onze excursiegasten zitten vaak toch te springen om deze kleine zangvogel met sobere uiterlijk. Het lukte ons dus tot vandaag niet om ze met enige regelmaat "uit de kwelders te trekken", maar vandaag plofte er zowaar een groepje van ongeveer 25 voor ons in de begroeiing en liet zich redelijk leuk zien. Helaas was het licht inmiddels zo goed als op, dus de subtiele tinten die er wel degelijk in het verenkleed zitten kwamen daardoor niet helemaal uit de verf. Desalniettemin was het een fijn weerzien!
Hiermee zetten we een uitroepteken achter een prachtige vogeldag en konden we, na de dijk weer bedwongen te hebben, gerust zeggen dat de vogels vandaag de lichtpunten waren in een hoop grijsheid!
(De toegift van de dag, waarbij enkele van de deelnemers die met ons mee terug reden nog aanwezig waren, noem ik hier toch nog even, ondanks dat deze volgens de zeer strenge reglementen der vogelexcursies niet bij de dag hoorde: het verzamelen van de spreeuwen nabij de slaapplaats. Het was een waanzinnig fenomeen met letterlijk honderdduizenden vogels, waar we toevallig in verzeild raakten! Hier een magere impressie, maar voor het idee!)
