Barend en Hans zijn inmiddels vaste boekers van privétrips aan het worden. Gisteren vond hun derde dag plaats en na roofvogels in Groningen met Lazar en een dagje Achterhoek met mij (Martijn), gingen we vandaag voor uilen. Uiteraard volgden we daarbij het door ons inmiddels overbekende maar nog steeds zeer fijne rondje door Noord-Nederland. Helaas begon de dag niet helemaal zoals gehoopt. Vanwege gladheid en daarmee samenhangende ongelukken en drukte op de weg trof ik beide heren bijna anderhalf uur later dan gepland. Dat had me dan wel weer de gelegenheid gegeven om de aanwezigheid van de Bosuil alvast te checken, wat een eventueel vergeefs ritje zou hebben uitgespaard. De vogel zat er braaf op ons te wachten, dus in plaats van naar een makkelijk te vinden carpoolplek naast de snelweg, onze gebruikelijke ontmoetingsplek, liet ik de heren rechtstreeks naar de Bosuilenlocatie navigeren. Daar aangekomen kon ik hen dus meteen de eerste en één van de voornaamste doelsoorten aanwijzen!
Tijdens het wachten op de heren had ik ook al een wandelingetje kunnen maken over het landgoed en was ik al twee (!) baltsende Middelste bonte spechten tegengekomen. Bizar genoeg vond ik nog een derde vogel in een boom naast de parkeerplaats waar Barend en Hans uitstapten en belangrijker nog: precies op het moment waarop de heren uitstapten! De vogel bleek daar te komen drinken uit een gat in de boom en liet zich werkelijk fenomenaal zien! Het was letterlijk de eerste vogel waarvoor we onze kijkers optilden na de ontmoeting!
Ook het ijshaar was nog te zien op dezelfde plek als twee dagen eerder. Daar kun je toch niet zomaar aan voorbij lopen, dus we hebben ons ook vandaag weer verwonderd over dit prachtige en vrij zeldzame natuurfenomeen!
Deze kickstart konden we goed gebruiken, zowel voor het moraal (daar was overigens niets mis mee!) als voor de klok. De eerste plek hadden we behoorlijk effectief bezocht en daarmee hadden we iets van de opgelopen vertraging weggewerkt. Ook de tweede locatie, de Ransuilen, ging gemakkelijk en snel, hoewel de vogels er niet overdreven mooi (lees: diep in de coniferen) bij zaten. Het tempo zat er goed in en rond het middaguur liepen we de kwelder van Moddergat op; redelijk op "normaal" schema voor een dergelijke excursie. Het leuke was dat we hier eerst een mooie tweede kans kregen voor Ransuilen; hier waren ze een stuk beter te bekijken dan op de eerste locatie! Onderweg hadden we overigens nog even de tijd genomen om ons te vergapen aan de duizenden Brand- en Rotganzen rondom het Lauwersmeergebied en leverde een korte poging om snippen te vinden in de deels dichtgevroren sloten alleen enkele Witgatjes op.
Minder goed nieuws was dat de Velduilen de koude oostenwind nog niet wilden trotseren en zich hier dus nog niet lieten zien. Wel vlogen er enkele IJsgorzen over en scharrelde er een paartje Sneeuwgorzen op de voor hen bekende, weinig schuwe (understatement) wijze op de pier. Ook dienden de eerste Blauwe kiekendieven zich reeds aan; een soort waarvan er nog vele zouden volgen ;-)
Dat betekende dat we ons geluk iets verderop moesten beproeven, maar dat was alles behalve een straf. De kwelders boven Blija en Ferwerd zijn waanzinnig mooi, weids en zeer rijk aan roofvogels. Bovendien struikel je er niet over de fotografen in camouflagekleding en wandelaars met honden. Sterker nog: je komt er nauwelijks mensen tegen (waar vind je dat nog tegenwoordig!) en je waant je haast op een Waddeneiland.
Op weg naar dit gebied stuitten we weer eens op een groep zwanen. Het grootste gedeelte ervan waren de op wereldschaal erg zeldzame Kleine zwanen. Er zijn er nog maar 15.000 van en de populatie gaat hard achteruit vanwege het feit dat ze niet genoeg jongen groot weten te brengen. Ook in deze groep zagen we helaas geen juveniele vogels, dus is het maar een kwestie van genieten van elke groep die je nog ziet; wie weet wanneer het afgelopen gaat zijn met deze prachtige soort. Wist u overigens dat de snavelpatronen op Kleine zwanen haast hetzelfde zijn als een vingerafdruk van de mens? De meeste vogels zijn (uiteraard alleen van dichtbij) individueel te herkennen. Daarnaast kun je groepen op afstand al onderverdelen in drie snaveltypes: de algemene "Yellowneb" en de minder algemene "Blackneb" en "Pennyface". Zie hieronder voorbeelden van de drie types, die alle drie vertegenwoordigd waren in de groep die wij zagen.
Eenmaal aangekomen bij Friesland-buitendijks kon, na een korte wandeling van de dijk richting de kwelder, het roofvogelfeest beginnen en bleken de Velduilen er hier wél zin in te hebben. We zagen er vele, sterker nog: Constant waren er wel vogels te zien! Datzelfde gold voor Blauwe kiekendieven, die af en toe werden vergezeld van Buizerds of Torenvalken. Spectaculair was ook de jacht van twee Slechtvalken op een groep Spreeuwen, waarbij uiteindelijk een vogel van de groep werd afgezonderd en al snel de klos was. Een Blauwe kiekendief was vervolgens zo brutaal om (overigens tevergeefs) te proberen de Slechtvalk te ontdoen van de net gevangen prooi! Kortom: dit was wintervogelen op z'n best!
U zult begrijpen dat we ruim de tijd hebben genomen voor deze natuurshow. Nu stond er eigenlijk nog maar één wenssoort open op het lijstje van vandaag: de Oehoe. We hadden namelijk nog een rekening te vereffenen met deze soort. Afgelopen zomer hadden Hans en Barend namelijk een dagje Achterhoek met mij gedaan en die dag was min of meer gebouwd rondom de "zekere" Oehoe's aldaar. Maar dat je niets voor vanzelfsprekend mag aannemen in de natuur bleek eens te meer, want we misten (voor het eerst op deze locatie) de Oehoe's, waarschijnlijk omdat de vogels een veilig heenkomen hadden gezocht nadat hun richel in de groeve door enorm veel water en puin onder handen was genomen tijdens hevige onweersbuien.
Vandaag hadden we een nieuwe kans om deze indrukwekkende uilensoort te zien te krijgen. Was het toen een graadje of 25, nu vroor het enkele graden en was de omgeving ook totaal onvergelijkbaar, maar gelukkig was het resultaat dat ook! Oké, het was inmiddels al flink duister, maar uiteindelijk kregen we, nadat we de vogel eerst al een paar keer hadden zien vliegen, 'm in beeld op één van z'n favoriete uitkijkpunten. Met ISO 10000 lukte het nog net om er toonbaar bewijsmateriaal van te maken!
Na dit geweldige slotakkoord stapten Barend en Hans, enigszins koud maar zeer tevreden de auto in, maar niet voordat er alweer plannen werden gesmeed voor een nieuwe dag op stap in eigen land. En uiteraard weer met ons ;-).
Als u ook een keer privé op stap wilt, neem dan gerust contact op of kijk even hier. Als u deze uilentrip wilt doen, zorg dan dat u een datum in februari vrij maakt. Daarna wordt het al snel lastiger, aangezien uilen vroege broeders zijn. We hebben, ook op korte termijn, nog enkele mogelijkheden.