Na een zeer drukke, maar wat mij betreft zeer bevredigende aprilmaand sloot ik (Martijn) de eerste helft van het voorjaar af met een driedaagse privétrip met een Brits echtpaar. Ik had hen ontmoet tijdens de steltlopervijfdaagse die we jaarlijks voor Naturalist (een Britse touroperator) uitvoeren. Hen beviel de driehoek Noord-Nederland, Birdingholland.nl en het hotel In 't Holt (Zuidhorn) zo goed dat ze besloten nog eens terug te komen in de lente, de tijd van....Blauwborsten! Voor Nicola was dit een lang gekoesterde wenssoort en eind april is daarnaast natuurlijk goed voor veel meer leuke soorten die in augustus alweer een stuk lastiger zijn.
Derhalve boekten ze drie dagen privé en bezochten we vorige week o.a. Dwingelderveld, Lauwersmeer en Ameland. Het werden drie heerlijke vogeldagen, die niet heel veel grote verrassingen opleverden, maar wel brachten wat je kunt verwachten in deze tijd. Blauwborsten zagen we prachtig en dat was waar ze dus voornamelijk voor gekomen waren, maar daarnaast werden we beloond met o.a. 10 (!) Roodhalsganzen, Boomvalken, Zwarte spechten, Kraanvogels, Steltkluten, Zeearenden, Witbuikrotganzen, Snorren, Buidelmezen, Blauwe kiekendieven, Appelvinken, Kemphanen en vast nog wat leuke soorten die ik nu vergeet. Hieronder wat plaatjes van de verschillende dagen:
De dag Ameland met het Engelse stel kon dan weer mooi als generale repetitie dienen voor de fietsexcursie van zondag (1 mei). Het eerste weekend van mei is inmiddels traditioneel de dag dat we fietsend op zoek gaan naar de mooiste gans ter wereld, die bovendien nog eens heel zeldzaam is (de wereldpopulatie bestaat uit ongeveer 50.000 exemplaren, wordt geschat) en waarvan Ameland de plek is waar je ze misschien wel het allerbeste en allermooiste (ter wereld?) kunt zien en fotograferen. Vanwege de aanhoudende frisse noordenwind was er weinig zangvogeltrek, dus ging de focus vrijwel geheel op de ganzen. Dat leverde niet minder dan 9 Roodhalsganzen op (1 x 5, 2 x 2), die zich fabelachtig lieten zien én horen. Het is toch ongelofelijk hoe Ameland zich de afgelopen jaren heeft geprofileerd als Roodhalsganzeneiland bij uitstek; laten we hopen dat de paartjes van nu ook in de toekomst hun kroost mee blijven nemen "onze" kant op!
De rest van de week besteedde ik met mijn gezin op het eiland, waarbij ik even rust nam en de verrekijker, ondanks dat het begin mei is (de maand waar je de hele winter naar verlangt) zo min mogelijk ophief. Zonder mijn medisch dossier nu helemaal te lichten: Er zit nog steeds een vervelende pijn in mijn elleboog, die lijkt voort te komen uit het vele verrekijker- en camerawerk van de afgelopen maanden. Ja, ik lijk zowaar te lijden aan vogelaars-RSI; zou dat ooit eerder gediagnosticeerd zijn?? Laten we hopen dat dit niet te veel dwars zit de komende weken; er komen nog vele intensieve maar ook fantastische tijden aan met mooie excursies (o.a. de befaamde Honderd soortendagen); die wil ik uiteraard liever niet beïnvloed zien door pijntjes en kwalen.
De enige uitzondering op de time-out maakte ik voor een korte wandeling op het Groene strand om twee soorten te zien die ik de rest van het jaar maar zeer sporadisch zie en die hier nog (relatief) ruim voor handen zijn: Strandplevier en Dwergstern. Heerlijke soorten, die zich daar altijd leuk laten zien en horen, wat ook geldt voor de vele Rosse grutto's. Kneuen zijn daarnaast in deze dagen alom vertegenwoordigd op het eiland; ook bepaald geen straf!
Mocht u het idee hebben dat u iets heeft gemist: De Roodhalsganzenexcursie zal binnenkort weer te boeken zijn voor 2023!