"Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding!". "Altijd gaan, de vogels zitten er wel!". Het zijn credo's die ik graag en vaak van stal haal en waar ik het over het algemeen hartstochtelijk mee eens ben. Maar eerlijk is eerlijk: er zijn dagen dat ik mezelf wel even moet overtuigen en voor de spiegel moed moet inspreken om de slogans overtuigend uit mijn mond te kunnen krijgen. Gisteren (donderdag) was zo'n dag. De weersvoorspellingen voor Texel waren tamelijk droevig, maar je hoopt dan toch dat de theorie en de praktijk wanneer puntje bij paaltje komt enigszins uit elkaar liggen. Mijn gasten voor vandaag, Jeroen en Carola, gokten daar ook op en dus troffen we elkaar rond negen uur bij de TESO-haven...in de regen. Een blik op de buienradar stemde ons ook niet meteen hoopvol, maar we besloten stoïcijns te beginnen en ons zo min mogelijk van de omstandigheden aan te trekken. We begonnen bij het NIOZ-haventje, maar daar was op een groep Smienten na geen leven te bekennen. Anders was dat bij de volgende stop: de Petten en de Mokbaai. Hier zaten zeker 6 Kleine Zilverreigers, een overwinterende Groenpootruiter, een IJslandse grutto en vele overtijende steltlopers: zo zagen we Wulpen, Scholeksters, Tureluurs, Bonte strandlopers, Zilverplevieren, Goudplevieren, Drieteenstrandlopers, Kanoeten. Ook eenden waren ruim vertegenwoordigd met o.a. Pijlstaarten, Smienten, Wintertalingen en een handvol Brilduikers.
De volgende stop was de haven van Oudeschild. Het was hier tamelijk leeg, maar de reeds lang aanwezige en in Nederland erg zeldzame Zwarte zeekoet (het betreft hier een jonge vogel) liet zich gelukkig wel makkelijk vinden en van dichtbij bekijken!
Nadat Jeroen en Carola eerder deze week al zelf een Velduil hadden weten te vinden, waren er voor vandaag vooral twee belangrijke wenssoorten over. Het zijn beide typische wintersoorten, die een grijze dag als vandaag flink zouden kleur zouden geven: Roodhalsgans en Strandleeuwerik. Omdat voor die laatste soort een wandeling nodig zou zijn en er in ieder geval voor de komende twee uren nog gestage neerslag werd verwacht, zetten we eerst de zoektocht naar de Roodhalsgans in. Dat leverde in eerste instantie vooral veel lege akkers (waar waren de groepen gebleven??), maar uiteindelijk toch drie verschillende Witbuikrotganzen op. Een spectaculair moment waarom een Smelleken enkele seconden naast onze auto's op een hek landde werd helaas door mijn gasten gemist; één van de grote nadelen van het feit dat we in eigen auto's moeten rijden en de minibus dus noodgedwongen thuis staat... Andere noemenswaardige soorten van onze zoektocht waren 2 Wilde zwanen, meerdere Toendrarietganzen, enkele Kluten en een voor de (mijn...) auto langsvliegende IJsvogel...maar geen Roodhalsgans!
Rond lunchtijd was het tijd voor een kop koffie met carrotcake en een tussenbalans; de vraag was of we verder zouden gaan of we de "strijd" zouden staken vanwege de aanhoudende neerslag en de steeds lager wordende temperaturen. Ik overtuigde Carola en Jeroen ervan om toch nog even door te zoeken en binnen een kwartier leverde dat één van de hoofdprijzen van de dag op: een prachtige, adulte Roodhalsgans liep redelijk vooraan in een groep die we eerder al wat verderop hadden zien lopen! Ook nu bleek weer dat de soort makkelijk kan worden gemist, want ondanks dat de vogel niet echt ver liep, was 'ie regelmatig minuten lang onvindbaar want verscholen achter Brandganzen. De soort is kleiner dan je denkt en gaat verrassend makkelijk op in een groep!
Dit was een welkome opsteker en ook de buienradar stemde ons enigszins positief. Helemaal droog was in eerste instantie wat te veel gevraagd, maar het werd toch duidelijk lichter en dat maakte een wandeling in de Slufter een serieuze optie. Na wat wikken en wegen besloten we de gok te wagen en zo liepen we halverwege de middag het mooiste (!) deel van Texel op. Voor ons lag het prachtige en uitgestrekte gebied, waar zich ergens onze tweede en laatste wenssoort zou moeten bevinden. Gelukkig zie ik de soort vaker langs de Waddenkust en ken ik inmiddels hun voorkeur wat betreft begroeiing en voedsel. Dat reduceerde de mogelijkheden en het zoekgebied aanzienlijk, waardoor we achteraf eigenlijk behoorlijk recht op ons doel bleken af te lopen. Na twintig minuten lopen was de tweede nieuwe soort een feit; een groep van om en nabij de 50 Strandleeuweriken foerageerde vlak voor ons. Wat zijn het fijne vogels en wat zitten er prachtige, gele koppies op. Daar krijg je nooit genoeg van!
Met de aanvullende waarnemingen van o.a. een jagende Havik en een flinke groep Veldleeuweriken was de dag uiteindelijk meer dan geslaagd. Na een kleine extra slinger door het struingebied kwamen we uiteindelijk weer bij de auto terecht en waren mijn twee gasten meer dan tevreden. Het zag er rond het middaguur even niet bijster goed uit, maar uiteindelijk kwam alles op z'n pootjes terecht!
Op weg terug naar de boot werd het echt lichter en viel mijn oog op een groep rotganzen met daarin drie opmerkelijke, verwarrende exemplaren. In eerste instantie dacht ik aan Witbuikrotganzen (die impressie gaven ze als ze van de af liepen), maar al snel zag ik dat het wit niet doorliep op de onderbuik en tussen de poten. Toen ze naar me toe liepen, leek de flankvlek weer meer op die van een Zwarte rotgans. Ook de brede halsvlek bij de volwassen vogels deed aan die soort denken, maar de vogels waren daar overall verre van donker genoeg voor. Toch vermoed ik dat, vooral gezien de twee volwassen vogels, Zwarte Rotgans wel onderdeel is van de genenpoel van de vogels, dus zou je kunnen uitkomen op hybride Zwarte rotgans x Rotgans. Toch zien de hybrides die ik ken van deze twee soorten er doorgaans anders/donkerder uit, wat wellicht de optie hybride Zwarte rotgans x Witbuik of misschien toch Witbuik x Rotgans ook realistisch maakt. Het kan ook zijn dat er meerdere generaties hybrides betrokken zijn, omdat de twee adulte vogels er ook behoorlijk verschillend uitzien. En die juveniel; wat daarvan te denken?
En om er nog even iets in te gooien: er bestaat ook een ondersoort met de naam Grey-bellied Brant. Met name in Ierland duikt die soort, die waarschijnlijk uit arctisch Canada komt. Het is wellicht wat ver gezocht, maar de materie is wel interessant en deze vogels doen er op z'n minst in de verte wel enigszins aan denken. Hier is meer te lezen over recente waarnemingen van de ondersoort in Ierland.
Aangekomen bij de boot gebeurde zelfs nog even wat we twee uur eerder nog voor onmogelijk hadden gehouden: de zon brak door en wierp mooi licht op nog een heel fijne soort die neer was gestreken op een akker nabij de boot: Kleine rietgans! Tussen de ongeveer 70 vogels foerageerden ook nog enkele lijsters, waaronder een Grote lijster; een soort die op Texel niet heel makkelijk te vinden is.
Mocht u ook een dagje privé met een gids op stap willen op zoek naar uw wenssoorten, kijk dan even HIER voor prijzen en mogelijkheden!
Commentaires