MINIBUSEXCURSIE, ZATERDAG 24 JUNI 2023
Het Fochteloërveen is een gebied dat, meer dan welk gebied dan ook, elk seizoen van gezicht verandert. In de winter kan de stilte oorverdovend en weidsheid benauwend zijn, maar naar mate het voorjaar vordert komt het gebied steeds meer tot leven. Wat mij betreft is er in de zomer geen leuker en/of mooier gebied in ons land te vinden om een dag te wandelen.
Niet alleen is het landschappelijk een lust voor het oog, er zijn ook enkele prachtige en unieke soorten te vinden en een dagje omhoog en omlaag kijken levert ook regelmatig mooie verrassingen op.
Afgelopen zaterdag mocht ik weer met een volgeboekt (= 8 personen, kleinschaligheid is onze belofte en in de natuur natuurlijk ook een voorwaarde) groepje op pad en het was weer ouderwets fantastisch!
We begonnen aan de noordkant van het gebied en letterlijk de eerste soort die we zagen was meteen een/het (?) hoogtepunt! In een klein eikje langs het pad zag ik wat geflap en bij nadere inspectie bleek het te gaan om twee Grote weerschijnvlinders! Ze probeerden te drinken bij een lekkend deel van het stammetje en waren daar langdurig te bekijken! Geweldig, ik had deze soort hier niet verwacht en nooit eerder gezien en dat bleek niet zo gek. Dit was de zesde (ingevoerde) waarneming ooit in het gebied en de eerste keer dat er twee samen zijn gemeld. Uniek en prachtig, dus! Op een gegeven moment was het wel even schrikken toen er een Hoornaar een aanval deed op één van de vlinders en ze beide naar beneden leken de kukelen, maar na een tijdje kwam de tweede vlinder gelukkig en schijnbaar ongehavend terug. Het aanvalsmoment (dat wil zeggen: een halve seconde ervoor) staat toevallig nog op de foto ook!
Dit mocht met recht een kickstart worden genoemd en ook het vervolg van de eerste wandeling was meer dan prima. Een juveniele Zeearend, de eerste twee (nog erg verre) Slangenarend, 3 Grauwe klauwieren, 4 Wilde zwanen, een Blauwborst, een Bruine korenbout, een Gevlekte witsnuitlibel en enkele Tangpantserjuffers; en dit was nog maar de eerste stop!
Op de tweede stop hadden we weer heel snel "beet". De (ongepaarde) Draaihals, die nog steeds erg veel zingt, liet zich, na veel speurwerk, eindelijk een keer zien. De vogel zat bovenin een berk en zat afwisselend te zingen en te poetsen. Doordat er veel blad aan de boom zit, is de vogel steeds zeer lastig te vinden en zelfs met de telescoop erop bleek het moeilijk te zijn om de hele vogel in beeld te krijgen. Gelukkig hielp de wind een beetje; af en toe waaiden de blaadjes voor de vogel weg en konden we de vogel (doch steeds maar kort) in volle glorie zien!
Niet alleen hadden we dus deze "hoofdprijs" te pakken, ook zagen we wederom twee Grauwe klauwieren, een wat verre Wespendief, Geelgorzen en toen we even zaten uit te puffen (het was best warm!) kwamen er zo maar twee Slangenarenden op korte afstand jagen. Gedurende de hele dag zie je in en rond het gebied wel Slangenarenden vliegen (vaak erg ver weg, trouwens), dus ik vraag me af om hoeveel individuen het inmiddels gaat!
Het bekende wandelingetje in het veen bracht weer wat Slangenarendwaarnemingen, maar toch vooral enkele Veenhooibeestjes (zeer zeldzaam!) en zowaar een zwemmende (geef 'm eens ongelijk) Adder!
Inmiddels liepen we zoals gebruikelijk alweer flink uit en restten ons nog twee soorten: Kraanvogel en Boomkikker. De eerstgenoemde was verrassend makkelijk te vinden: een groep van tien en een los exemplaar liepen op een akker. De zindering maakte het beeld wat wazig, maar gelukkig is de soort nogal herkenbaar ;-)
Voor de Boomkikkers moesten we iets meer moeite doen, maar nadat we eenmaal de eerste gevonden hadden, volgden er spoedig meer. Zo gaat dat vaak ;-). Verder vloog er af en toe een Metaalglanslibel langs.
Dik tevreden na deze qua soorten volle dag reden we terug richting het verzamelpunt. Onderweg kwamen we nog een man Grauwe klauwier tegen en bij het uitstappen riep er een Kwartel zo hard dat het leek alsof 'ie op de parkeerplaats liep! Het leek een unieke kans om de soort een keer te zien, maar ondanks veel ogen en een veld met kort gras waarin de vogel leek te lopen, wist 'ie buiten beeld te blijven. Jammer, maar het mocht de pret natuurlijk niet drukken; het was een schitterende dag geweest en het gebied heeft ons weer rijkelijk beloond!
