Vogels kijken in de puurste vorm is gewoon de verrekijker omhangen, naar buiten wandelen en kijken wat er zich aandient. Maar als je een stapje verder wilt, dan komt er meer bij kijken. Het is zaak te weten welke soorten je waar bij welke omstandigheden en in welk seizoen kunt verwachten om een inschatting te kunnen maken hoe je je vogeldag het beste kunt besteden. Wij durven te zeggen dat we die ambacht inmiddels aardig onder de knie hebben. Uiteraard is de natuur geen exacte wetenschap en hebben ook wij soms een mispeer wat betreft de inschatting. Tussen theorie en praktijk zit niet zelden onverwacht veel ruimte en dat is eigenlijk maar goed ook. Maar soms pakt een inschatting zo goed uit, dat ik zelf ook versteld sta... Maar je kunt het ook stom geluk noemen ;-) Enkele weken geleden kregen wij een aanvraag voor een privédag vogels kijken van Catherine en Eelco. Ze hadden een wenssoort: Draaihals. Aangezien de dag eind augustus zou moeten plaatsvinden, leek het me wel zo eerlijk om die verwachting/hoop meteen maar de kop in te drukken. We willen graag op zoek naar doelsoorten, maar daarbij moeten we wel een realistische kans van slagen hebben, aangezien we niet van het voorhouden van worsten zijn. Draaihalzen hebben de broedgebieden inmiddels verlaten en zijn op trek. Natuurlijk passeren ze daarbij in kleine aantallen ons land, maar daarbij hebben ze de onhebbelijke eigenschap dat ze werkelijk overal en nergens kunnen opduiken, en dan weer vooral nergens. Er is geen peil op te trekken, dus besloot ik de twee te verleiden tot een belevenis met een veel grotere slagingskans: steltlopers langs de Waddenkust. Daarvoor waren de twee ook te porren (lees: ze waren daar haast even enthousiast over), dus zo troffen we elkaar gisteren (maandag 30 augustus) op de kleine parkeerplaats onder de dijk bij Westhoek. We waren er ruim voor hoogwater, dus we hadden alle tijd voor een wandeling over diezelfde dijk. Het was prima weer met mooi licht in de rug, dus de steltlopers die de modderplaten bevolkten, lieten zich alvast erg mooi zien. Na een jakkerende Sperwer en enkele Tapuiten richtten we de aandacht dan ook volledig op die lastige soortgroep en zagen meteen al leuke soorten in verschillende kleden. Bontbekplevier, Bonte strandloper, Krombekstrandloper, Regenwulp, Goudplevier, Kleine strandloper, Kluut; nog voor de vloedlijn ook maar enigszins in de buurt was, hadden we ze al mooi kunnen bekijken! Opvallend waren ook de grote aantallen langstrekkende Pijlstaarten!
Intussen kwamen er steeds meer Goudplevieren van binnendijks het Wad opgevlogen. In één van de groepjes viel mijn oog op een duidelijk kleiner en warmer gekleurd exemplaar. Dat kon uiteraard maar één ding betekenen: het was een zeldzame (juveniele) MORINELPLEVIER! Met veel moeite vond ik de vogel uiteindelijk terug op het wad, maar toen de groep uiteindelijk vrij snel daarna alweer opvloog, verdween de vogel helaas "voorgoed" uit beeld. Het was kort en ver, maar leuk desalniettemin!
Na koffie en lunch was het tijd om ons naar de hoogwatervluchtplaats te begeven. Langzaam maar zeker kwamen de steltlopers en het tij wel dichterbij, maar duidelijk was wel dat de oostcomponent in de windrichting het spektakel geen goed deed. De vogels bleven wat verder weg dan je zou hopen en omdat er dus ook meer modder beschikbaar was om te rusten, zaten de vogels ook wat meer verspreid, wat de beleving van de massaliteit wat minder maakt. Desalniettemin vormden zich weldegelijk fijne wolken steltlopers en zagen we alle soorten die op een augustusdag in Westhoek te verwachten zijn. Naast de eerder genoemde soorten kregen we o.a. Zilverplevier, Kanoet, Drieteenstrandloper, Tureluur, Rosse grutto, Wulp, Steenloper, Kemphaan en Watersnip in beeld. Ook bij wat mindere omstandigheden kun je de inmiddels welbekende plaatjes schieten en voelt het als een voorrecht om op deze plek te mogen zijn!
Toen we ook het hoekje bij Koehool nog even wilden bekijken (hier zitten de steltlopers direct onder de dijk), hadden we het geluk de bekende groep Sneeuwganzen dichtbij naast de weg aan te treffen. De groep was niet zo groot als 'ie wel eens is geweest, maar er zaten wel veel jonge vogels bij, ook van de donkere vorm. Leuk om deze kleden allemaal bij elkaar te kunnen zien, los van de status van de vogels.
Next stop: Holwerd. Deze plek is bij afgaand en laag water soms goed voor mooie aantallen steltlopers dichtbij en in mooi licht. Ook nu was het er zeer mooi en knalden vooral de schitterende Rosse grutto's eruit, maar nieuwe dagsoorten leverde de plek niet op. De middag vorderde inmiddels gestaag en de magen begonnen te knorren, maar we konden natuurlijk niet zonder een bezoek aan de Ezumakeeg de Waddenkust verlaten. Ondanks dat het water hier eigenlijk net te hoog staat voor veel steltlopers, blijft het een plek die het checken waard is. Bovendien was er deze ochtend een leuke soort gezien, scharrelend op de weg.... Jawel, een Draaihals, de oorspronkelijke wenssoort van Catherine en Eelco. Echter, iedereen die de Ezumakeeg kent weet dat het een druk weggetje is, dus de kans dat je daar in de loop van de dag een dergelijk schuwe soort aantreft is uitermate klein. Aangekomen op de plek kwam ons inderdaad al meteen een andere auto tegemoet en was van de vogel uiteraard spoorloos. Ik kreeg echter wel een ingeveing toen we de auto hadden geparkeerd: Wellicht loonde het de moeite het ruige gebied tussen de Keeg en Ezumazijl te bewandelen. Er staan daar enkele Meidoorns die altijd spannend zijn in trektijd; niet geschoten is altijd mis.
Zoals gezegd: Vogelen is een kwestie van omstandigheden en gebieden inschatten alsmede kennis van voorkeuren van bepaalde soorten, maar daarnaast moet je ook stomweg geluk hebben. Ik kon eigenlijk mijn ogen nauwelijks geloven toen ik, nadat we al enkele mooie Paapjes hadden gezien, ineens een zonnende DRAAIHALS in de top van een Meidoorn in beeld kreeg. Dit kon toch niet waar zijn!? Koortsachtig probeerde ik aanwijzingen te geven en al snel kregen ook mijn gasten de vogel in beeld. Langzaam probeerden we dichterbij te komen, maar precies op het moment dat we de vogel op genietafstand konden bekijken passeerde ons een wandelaar, waardoor de Draaihals de dichte meidoorn in dook. We zagen 'm nog wel even kort vliegen, maar beter werd het niet meer. Helaas, wilde ik bijna zeggen, maar dat is hier niet op z'n plaats. We moesten heel blij zijn en dat waren we uiteraard ook. Wat een onwaarschijnlijk gave waarneming en wat bizar dat we de soort die ik zorgvuldig uit het hoofd van mijn gasten had gepraat er alsnog en toch vooral op eigen kracht "uit wisten te trekken"!
Om het feest compleet te maken, zagen we in de Ezumakeeg nog twee prachtige Grauwe franjepoten, drie Reuzensterns, vele Kemphanen, enkele Grutto's, drie juveniele Zwarte sterns en een juveniele Noordse stern!
Catherine en Eelco, bedankt voor de prachtige dag en jullie aangename gezelschap en tot een volgende keer!
O, en mocht u denken: waar blijven de verslagen en impressies van afgelopen weekend (roofvogels in Noord-Nederland en Gelderland, ringbaan Ooijse graaf, Boomkikkers in Meijendel en een privétrip Zuidlaardermeer): die komen er in de loop van deze week aan!